به گزارش ایسنا، از یک سال گذشته تاکنون هدایت تیم ملی ایران در اختیار دراگان اسکوچیچ قرار گرفته است ولی شیوع کرونا هنوز مجال برگزاری مسابقات رسمی را به تیم‌های آسیایی نداده و روی هم رفته تیم ملی فقط دو دیدار دوستانه برگزار کرده است.

در هر دو اردوی تیم ملی که در مهر و آبان گذشته برگزار شد، تغییراتی در فهرست بازیکنان دعوت شده به تیم ملی وجود داشت. بیشترین تغییرات مربوط به پست خط دفاعی بود که انتقاداتی را به دنبال داشت و حرف و حدیث‌های زیادی به وجود آمد.

سرمربی تیم ملی اخیرا در اظهاراتی گفته که ضعف تیم ملی بیشتر در خط دفاعی است و باید این نقطه از زمین به خوبی پوشش داده شود. او در حالی این اظهارات را به زبان آورده که تا پیش از این گمان بر این بود ایران یک تیم تدافعی موفق است و این موضوع در دوران حضور کارلوس کی‌روش به اثبات رسید.

آمار و ارقام تیم ملی در مسابقات بزرگی مانند جام جهانی ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ و جام ملت‌های آسیا موید این موضوع بود که تیم ملی در خط دفاعی به اندازه کافی خوب است اما در خط حمله تنوع تاکتیکی برای رسیدن به گل وجود ندارد. در نتیجه به خاطر همین رویکرد بود که ویلموتس با تفکرات فوتبال تهاجمی سرمربی تیم ملی شد و در آن مقطع فدراسیون فوتبال بارها شعار بازی هجومی را سر داد.

در واقع هدف این بود که ایران همزمان که در کار دفاعی به پختگی و بلوغ رسیده، در خط حمله هم چنین توانی را از خود نشان دهد اما پورژه فوتبال تهاجمی با ویلموتس به ثمر ننشست تا اسکوچیچ جای او را بگیرد. با این حال همانطور که گفته شد کرونا اجازه نداده اهالی فوتبال با تفکرات اسکوچیچ آشنا شوند و شناخت کاملی نسبت به بازی‌های تیم ملی داشته باشند که ایران با اسکوچیچ چطور تیمی است؟

*تاکتیک خط دفاعی ایران عوض شده نه بازیکنان

مجددا اظهارات اسکوچیچ را مرور می‌کنیم. او در واکنش به سوالی درباره درخشش مهدی طارمی در پورتو که نوید روزهای خوبی را در تیم ملی ایران می‌دهد می‌گوید: باید بگویم که لژیونرهای خیلی خوبی داریم، مخصوصاً در خط حمله و بین مهاجمان. نقطه ضعف ما بیشتر در خط دفاع است و باید آنجا را پوشش دهیم.

به خط دفاعی بر می‌گردیم؛ جایی که اسکوچیچ از حضور در تیم ملی نفرات جدیدی را به نسبت دوران کارلوس کی‌روش دعوت کرده اما به طور کلی شاکله خط دفاعی همان نفراتی است که در گذشته هم توسط کی‌روش دعوت شده بودند:  میلاد محمدی، عارف غلامی، صادق محرمی، محمد حسین کنعانی زادگان، شجاع خلیل زاده، مجتبی نجاریان، مرتضی پورعلی‌گنجی، سید مجید حسینی و سیامک نعمتی و مهدی شیری.

بازیکنانی که در دو دیدار دوستانه با ازبکستان و بوسنی به میدان رفتند عمدتا کسانی بودند که در دوره کی‌روش هم در تیم ملی حضور ثابتی داشتند  اما نمی‌توان از علاقه اسکوچیچ برای استفاده از شجاع خلیل‌زاده و همینطور صادق محرمی چشم‌پوشی کرد. به خصوص که اسکوچیچ در یک بازی از سه مدافع مرکزی یعنی خلیل‌زاده، پورعلی‌گنجی و کنعانی‌زادگان به صورت مشترک بهره برد.

علاوه بر این پست هافبک و به خصوص هافبک دفاعی هم تغییراتی شکل گرفته و در حال حاضر اسکوچیچ در حال آزمایش زوج‌های مناسب برا این پست است؛ بازیکنانی مانند احمد نوراللهی، احسان حاج‌صفی، امید نورافکن، سعید عزت‌اللهی و ... در غیاب بازیکنی مانند امید ابراهیمی که از پدیده‌های ایران در جام جهانی بود.

تفکرات اسکوچیچ نشان می‌دهد او به دنبال ساختن ترکیبی جدید به خصوص در بخش تدافعی تیم ملی است که به علت تغییرات به وجود آمده، اشتباهاتی را هم در این دو بازی مرتکب شده‌اند که می‌تواند نشانه‌ای ناهماهنگی و عدم شناخت متقابل بازیکنان از همدیگر باشد.

*ضعف لژیونرهای تدافعی در برابر بازیکنان تهاجمی

اما یک نکته مهم این است که بازیکنان تدافعی ایران در این سال‌ها به اندازه بازیکنان تهاجمی نتوانستند راهی اروپا شوند و در تیم‌های خارجی خود دیده شوند. در حالی که در پست‌های تهاجمی بازیکنانی مانند طارمی، آزمون، جهانبخش، رضایی، قلی‌زاده و ... حضور دارند، فقط بازیکنانی مانند میلاد محمدی، صادق محرمی و سیدحسین حسینی به عنوان بازیکنان تدافعی در تیم‌هایی غیر از لیگ قطر به میدان می‌روند که باز هم موفقیت بازیکنان تهاجمی را در پست‌های خود نشان نداده‌اند.

برای درک بهتر از آنچه در تفکرات اسکوچیچ می‌گذرد باید به انتظار نشست تا ایران بازی‌های بیشتری را انجام دهد و مشخص شد این سرمربی کروات چه انتظاری از تیمش در بخش تدافعی دارد اما در عین حال اشاره اسکوچیچ به برتری خط حمله ایران به نسبت خط دفاعی موضوع عجیبی است چرا که تا قبل از این ایران صاحب خط دفاعی بسیار خوب و باکیفیتی بود و حتی در مقطعی تنها تیم بدون گل خورده در انتخابی جام جهانی بود.

انتهای پیام