به گزارش ایسنا، بر اساس این تحقیق که سمیرا محمدی به راهنمایی دکتر نسترن کشاورز محمدی و دکتر علی رمضانخانی و مشاوره دکتر اکبر نصراللهی و دکتر علی منتظری انجام داد؛ ‌حدود یک سوم از 2.6  در صد اخبار سلامت خبرگزاری ها به پیشگیری سطح اول(بهداشت) اختصاص دارد و سهم مطالب مربوط به پیشگیری از بیمارها و حوادث با 0.85 درصد حتی به یک درصد هم نمی رسد .

تحقیق در سه مرحله متوالی برای شناخت وضعیت موجود، دلایل و راهکارهای بهبود آن انجام شد  . نتایج دیگر مرحله اول گویای آن است که محتواهای مرتبط با سلامت نشان می دهد که در بسیاری از خبرگزاری ها سرویس اختصاصی سلامت وجود ندارد و رویکرد اتخاذ شده سلامت محور نیست بلکه بیماری محور است.

در مرحله دوم مطالعه که طی مصاحبه های عمیق چرایی و چگونگی وضعیت موجود و راهکارهای بهبود و ارتقاء وضعیت موجود در خبرگزاری ها، دیدگاه متخصصان سلامت با سابقه کار در حوزه رسانه، خبرنگاران سلامت و مدیران و کارشناسان روابط عمومی وزارت بهداشت و سازمان های مرتبط با سلامت، مورد بررسی قرار گرفت، دلایل متعدد ولی به هم وابسته و تآثیرگذار بر ایجاد وضعیت موجود پوشش رسانه ای شناسایی شد.

مهمترین دلایل شناسایی شده شامل رویکردهای سازمانی، ضعف مهارتی و عملکردی ذیربطان و نقش اقتصاد در جهت گیری مطالب سلامت بود.

در مرحله سوم مطالعه بخشی از راهکارهای پیشنهادی در این مطالعه به بوته آزمایش گذاشته شد، و برای بررسی تأثیر اجرای این راهکارها مجددا پوشش خبرگزاری ها در بازه زمانی 3ماه در سال 98(بازه زمانی مشابه سال 97) مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این مرحله از مطالعه نشان داد که تعامل بهتر بخش رسانه با بخش بهداشت و ارتقای سلامت و آموزش خبرنگاران در مورد اهمیت اولویت پیشگیری و بهداشت به درمان، باعث افزایش بیش از دوبرابر و نیم سهم مطالب پیشگیری نسبت به زمان مشابه قبلی در خبرگزاری های مورد مداخله بود.

این مطالعه نشان می دهد، اگرچه پوشش مطالب سلامت به خصوص در بعد پیشگیری وضعیت مطلوبی ندارد اما این وضعیت قابل بهبود است و می توان از ظرفیت موجود خبرگزاری ها استفاده بهینه تری برای آموزش بهداشت و ارتقای سلامت جامعه نمود، بشرطی که تعامل بهتری بین حوزه سلامت و رسانه صورت بگیرد.

با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت که وضعیت نامطلوب کنونی تنها به دلیل عملکرد ناکافی رسانه ها نیست بلکه حوزه بهداشت و سلامت نیز از ظرفیت رسانه ها در افزایش دانش بهداشتی، ارتقای سلامت و نهادینه کردن فرهنگ سلامت و ایجاد و تغییر قوانین موثر بر سلامت در جامعه غفلت کرده اند.

انتهای پیام