به گزارش ایسنا، دکتر هلما وکیلی، دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر، با بیان اینکه این طرح با عنوان "بررسی اثر همزمان دو جزء آبدوست و آبگریز روی خون سازگاری پوشش‌های هیبریدی پلی یورتانی" اجرایی شده است، گفت: در این مطالعات با بررسی شیمی سطح پوشش‌های پلیمری، موفق به ساخت بیومواد خون سازگار با قابلیت استفاده در ایمپلنت‌های قلبی-عروقی مانند دریچه‌های قلبی، استنت‌های قلبی و بیومواد در تماس با قلب و عروق شدیم. 

وی با تاکید بر اینکه فلزات به علت داشتن خواص مکانیکی مناسب، می‌توانند به عنوان بیومواد در کاربردهای قلبی- عروقی مورد استفاده قرار گیرند، خاطر نشان کرد: اما متاسفانه در اغلب استنت‌های فلزی بدون پوشش، ایجاد لخته و ضخیم شدن دیواره عروق گزارش شده است و پوشش دهی فلزات می‌تواند خواص سطحی آنها را تا حد قابل توجهی بهبود بخشد و پلیمرهای خون سازگار می‌توانند به عنوان پوشش بیومواد استفاده شده و مانع جذب پروتئین و تشکیل لخته شوند.  

وکیلی با بیان این‌که در میان پلیمرها، پلی یورتان‌ها به دلیل خواص مکانیکی عالی و چسبندگی مناسب هستند، یادآور شد: در این پژوهش با تغییر شیمی سطح پلی یورتان، میزان زیست سازگاری و خون سازگاری آن به شدت افزایش یافت، چرا که در این پروژه استفاده از اجزای آبدوست و آبگریز سبب تغییر ویژگی‌های سطحی پلی-یورتان و ایجاد یک سطح منحصر به فرد شده و موجبات ارتقای مرزهای دانش را در زمینه ساخت بیوپلیمرهای زیست سازگار و خون سازگار فراهم می‌کند. به عبارت دیگر حضور نانو مواد آلی- معدنی POSS به همراه پلیمر آبدوست پلی اتیلن‌گلایکول میزان زیست‌سازگاری را از ۴۵درصد به ۱۵۰ درصد رسانده و سبب افزایش قابل توجه حیات سلول‌ها و رشد و تکثیر آنها می‌شود. 

این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر اضافه کرد: از طرف دیگر، میزان تخریب گلبول‌های قرمز خون از ۲.۵درصد به صفر می‌رسد و میزان پلاکت‌های چسبیده به سطح و جذب پروتئین فیبرینوژن روی سطح که از عوامل اصلی تشکیل لخته هستند نیز به شدت کاهش می‌یابد. به گونه‌ای که طبق نتایج به دست آمده، پلیمرهای ساخته شده پتانسیل بالایی در زمینه کاربردهای قلبی- عروقی دارند.  

وی با بیان اینکه پلیمر سنتز شده با این فرمولاسیون خاص برای اولین بار توسط این تیم تحقیقاتی ساخته شده است، اظهار کرد: پلیمرهای ساخته شده در وسایل در تماس با خون، مانند کتترها، استنت‌ها، پیوندهای عروقی، دریچه‌های قلبی و غشاهای اکسیژن رسانی قابل استفاده هستند. 

وکیلی با بیان اینکه فاز مطالعاتی، آزمایشگاهی و شبیه سازی دینامیک مولکولی این طرح پنج سال به طول انجامید، گفت: در نتیجه این پژوهش نشان داده شد ترکیب استراتژی‌های ضدانعقاد در یک ماده و حضور همزمان اجزای آبدوست و آبگریز نسبت به حالتی که هر کدام از این اجزا به تنهایی حضور دارند، می‌تواند سبب ایجاد یک سطح خون-سازگار و مقاوم به لخته شود که موجب نجات جان هزاران بیمار خواهد شد.

بر اساس اعلام دانشگاه امیرکبیر، این طرح در قالب تز دکتری به راهنمایی دکتر محسن محسنی از دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتر حسین قنبری از دانشکده فناوری‌های نوین پزشکی دانشگاه تهران و تحت مشاوره دکتر حسام مکی و دکتر حسین یحیایی از دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شد. قسمتی از پژوهش نیز در دوره فرصت تحقیقاتی دکتر وکیلی در کشور اسپانیا انجام شده است.

انتهای پیام