مریم کرمالهی در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: کودکان یکیاز گروههای سنی بزرگ جامعه هستند که امروز و به واسطه شیوع ویروس کرونا خانهنشین شدهاند.
وی ادامه داد: اگرچه خانهنشینی برای والدینی که به ویژه به دلیل زندگی در شهرهای بزرگ فرصت کمتری برای در خانه ماندن و استراحت داشتند، زمانی مغتنم به نظر میرسد، اما برای این گروه سنی که در پُرهیجانترین روزهای زندگی خویش و نیازمند جست و خیزند، هرگز مطلوب به نظر نمیرسد.
کرماللهی عنوان کرد: تعطیلی مدارس و تغییر شیوه آموزش از یادگیری مستقیم در کلاس درس به آموزش از راه دور، اجبار نداشتن نظمی در خواب، تماشای تلویزیون، تغذیه و به طور کلی زندگی، افزایش ساعات استفاده از بازیهای رایانهای، فاصله گرفتن از دوستان، مدرسه، اقوام و ... همه در سلامت جسمی و روحی کودکان در این ایام اثرگذارند و والدین قطعاً باید با تجهیز خود به دانش و آموزش شیوه مواجهه مناسب با کودکانشان برخورد کنند.
این روانشناس با اشاره به اینکه امروز بچهها عموماً اخباری را دریافت میکنند که قدرت تحلیل آن و ظرفیت پذیرش بسیاری از موارد را ندارند، افزود: بسیار شنیده میشود که کرونا همراه با مرگ است و ذهن بسیاری از بچهها را درگیر میکند که اگر مامانم بگیره چی؟ اگر بابام بگیره چی؟ بحران دیگری که کودکان بسیار با آن مواجه هستند این است که دائماً تکرار میشود که این بیماری و این ویروس، بیشتر مرتبط هست با کسانی که بیمار زمینهای دارند و کهنسال هستند؛ و باز این دغدغه بزرگ در ذهن کودکان ایجاد میشود که اگر مامان بزرگ و بابابزرگ از بین بروند و دیگر نباشند چی؟
وی با اشاره به اینکه والدین اغلب حواسشان نیست که در این بحران، این ترس وجود بچهها را فرا میگیرد و بسیاری از کودکان ممکن است اصلاً در این رابطه حرفی نزنند، اظهار کرد: خیلی خوشبخت هستیم اگر بچههای ما ترسهایشان را با ما در میان بگذارند و ما بتوانیم به آنها توضیح بدهیم، در نتیجه لازم است که حتماً والدین در اینگونه موارد با کودکان حرف بزنند و یک توضیح درست، صادقانه، منطقی و علمی در حد سن کودک، در باب چرایی اتفاقات در اختیار او بگذارند و برای این که دچار اضطراب نشوند، راههای مراقبت را با کودک مرور کنند.
کرمالهی بیان کرد: یک تصور غلط دیگر وجود دارد که چون گفته میشود همدیگر را بغل و یا روبوسی نکنید، ما فکر میکنیم که کودکانمان را هم نباید بغل کنیم، در صورتیکه اتفاقاً آنها به تماس فیزیکی ما به ویژه وقتی که مضطرب هستند و نگران میشوند، نیاز دارند.
این روانشناس افزود: وقتی پدر و مادر در یک خانه زندگی میکنند اگر یکی از آنها ناقل باشد این بیماری منتقل میشود و خیلی ارتباطی به بغل کردن و تماس ندارد، در نتیجه بسیار لازم است که مخصوصاً مادران حتماً کودکانشان را در آغوش بگیرند و ببوسند و به آنها اطمینان بدهند که نگران نباش ما هستیم، مراقبت تو هستیم و قرار نیست اتفاق خاصی برای ما بیفتد.
وی با اشاره به اینکه زمانی کودک یکسری اطلاعات دارد و با شما در میان میگذارد، مثلا درباره کرونا و چیزهایی که در یک فیلم یا تلویزیون دیده است، سوال میپرسد، در اینجا نیاز است که موضوع را تشریح کنید و نه انکار، عنوان کرد: این روزها کلیپها و انیمیشنهای زیادی در فضای مجازی رد و بد میشود و از طریق این کلیپها و نشان دادن یکیاز آنها به کودکان، میتوانیم با زبان خودشان به آنها توضیح بدهیم که این یک بیماری و ویروس است که بعد از ورود به بدن سربازهای بدن ما را ضعیف میکند؛ ما باید گلبولهای سفید را قوی کنیم، مثلاً با خوردن بیشتر بعضی غذاها و ویتامینهایی که سربازهای بدن ما قوی شوند و بتوانند در مقابل ویروس مقابله کنند، بعد شروع کنیم و نکات بهداشتی را با آنها مرور کنیم که لازم است این گونه دستانمان را بشوریم یا این گونه مراقب باشیم و اینها را در قالب توضیح به آنها ارائه دهیم.
کرمالهی تصریح کرد: کاری که پدر و مادرها بسیار انجام میدهند، این است که وقتی جایی میروند و کاری میکنند با تحکم و لحنی حاکی از استرس و اضطراب با فرزندانشان حرف میزنند که دستت را بشور و الکل بزن یا مراقب باش و ... ترجمه این جملاتی که دائم از سوی والدین به فرزندانشان منتقل میشود، این است که ببین من نمیتوانم به قدری کافی از تو مراقبت کنم و دنیا بسیار جای ناامنی است؛ پس لازم است که من این نگرانی را به تو منتقل کنم و این تو هستی که باید از خودت مراقبت کنی، بسیار باید مراقب این لحن باشیم که حالت تحکم به خود نگیرد.
این روانشناس در رابطه با نوع مواجهه درست با ترسهای کودکان، تصریح کرد: چالش دیگری که این روزها بسیار کودکان را درگیر کرده، ندیدن عزیزانشان مانند پدربزرگ و مادربزرگ، دوستان، مدرسه، مهدکودک و مدرسه نرفتن و ندیدن معلمهای کلاسهای مختلف که به نوعی سرگرمشان میکردند؛ و این ندیدن باعث ایجاد نگرانی میشود که چه شد که همه چیز این گونه تعطیل شد و ما به این ترتیب خانه نشین شدیم؟ لازم است تدابیری اندیشه شود که حالا چطور میتوانیم دوست داشتنها و محبتهایمان را باز هم به آدمهای دیگر نشان بدهیم؟ و به آنها بگوییم که ما هنوز به یاد و به فکرشان هستیم؟ این موضوع با یک همفکری و خلاقیت شکل میگیرد که مثلاً برایشان نقاشی بکشیم، سلفی بگیریم و در فضای مجازی منتشر کنیم، و یا تماس تصویری بگیریم و از هرجایی که هستیم با هم حرف بزنیم تا بتوانیم از این شرایط عبور کرده و دوباره به نزد آنها برویم و ببینیمشان.
وی افزود: احساسات بچهها را انکار نکنیم یعنی ترسهایشان را ببینیم و تأیید کنیم؛ مثلاً وقتی کودک میگوید من میترسم که مریض بشوم، نگوییم که ترس ندارد، بگوییم بله من هم مانند تو بسیاری از اوقات میترسم اما با خودم فکر کردهام که به جای ترسیدن، میتوانم به نوعی خودم را سرگرم کنم که حواسم پرت شود.
کرمالهی ادامه داد: موضوع دیگر این است که بچهها دائم در خانه هستند و فعالیت بدنیشان کم شده که باعث میشود در این روزهای قرنطینه و خانهنشینی، ضعف عضلات پیدا کنند و ممکن است این دوران بدل به سبک زندگیشان شود؛ یعنی شب دیر خوابیدن، صبح دیر بیدار شدن، دائم جلوی تلویزیون و یا با تبلت و گوشی مشغول بودن، در مجموع این زمانها دورهای تقریباً شش ماهه می شود که بچهها بیشتر تعطیل هستند و از روال عادی منظم روزانهشان خارج میشوند که این موضوع باعث میشود سبک زندگیشان تغییر پیدا کند، در نتیجه چالش بزرگی خواهد بود.
این روانشناس افزود: خواهشم از والدین این است که در این دوران، مانند دورانهای دیگر، این سختی را به خودشان بدهند و نظم و روال خانه را نگه دارند، چون اگر کودک در یک نظم ثابت زندگی کند، حال بهتری خواهد داشت و از استرسهایش کم میکند؛ کودکان اگر صبح زود بیدار شوند، شب هم میتوانند به موقع بخوابند و لازم نیست که حتماً روال و روتین زندگی را به خاطر تعطیلات عوض کنید.
وی با اشاره به اینکه والدینی هم هستند که خودشان به شدت مضطرباند و دست خودشان نیست و ناخودآگاه در حال انتقال این اضطراب به فرزندانشان هستند، تصریح کرد: این والدین باید آگاه باشند که اگر خودشان از اضطراب و استرس زیادی رنج میبرند، حتماً لازم است که در ابتدا فکری به حال استرسهای خودشان کنند. بهترین کار این است که اگر نمیتوانند از راههای متدوال و معمولی که گفته میشود استفاده کنند، حتماً با یک درمانگر ارتباط گرفته و از طریق مشاوره آنلاین طی جلساتی، بتوانند اضطرابشان را ریشه یابی کرده و آن را کنترل کنند.
کرمالهی تأکید کرد: متأسفانه در فضای مجازی بسیار میبینیم که ولع عجیبی برای منتشر کردن اخباری که به هر طریقی به آن دسترسی داریم، وجود دارد، درحالی که لازم است که حتماً اخبار را بسنجیم و سپس در اختیار دیگران قرار دهیم، چون خود این منتشر کردن اخبار کذب و راهکارهای بعضاً نادرستی که این روزها ارائه میدهند، میتواند باعث بالارفتن هم اضطراب خودمان و هم اطرافیانمان باشد.
انتهای پیام
نظرات