رییس سازمان سابق میراث فرهنگی در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر این‌که براساس کنوانسیون‌های جهانی، حرف‌های ترامپ هیچ وجاهت قانونی ندارند، بیان می‌کند: به عنوان مثال کنوانسیون ۱۹۵۴ اعلام می‌کند «کشورها حتی در شرایطِ جنگی، حق ندارند به محوطه‌ها، موزه‌ها و آثار تاریخی آسیب وارد کنند» این بحث نمونه‌ای از این وجاهت قانونی است.

او با بیان این‌که این کنوانسیون معمولا توسط همه دنیا مراعات می‌شد و اگر در نقطه‌ای خلاف آن رخ می‌داد، هیچ کشوری مسوولیت آن را نمی‌پذیرفت، ادامه می‌دهد: اما در دو رویداد بعد از جنگ جهانی یعنی تخریب بوداهای بامیان توسط طالبان و تخریب شهر هترا توسط داعش، آثار تاریخی آسیب دیدند و کسانی که به آن‌ها آسیب زدند خود را معرفی کرده و رسما مسوولیت کارشان را بر عهده گرفتند.

وی با طرح این پرسش که کدام یک از اقدامات امریکا قانونی است، بیان می‌کند: ترور سردار سپهبد شهید سلیمانی نیز در راستای همین موضوع قرار می‌گیرد، کاری که هیچ قانونی پشت آن نیست. هر چند در مواقع وقوع عملیاتی تروریستی توسط یک دولت، همه قواعد بین‌المللی آن را محکوم می‌کنند، اما به دلیل زوری که امریکا دارد، همه‌ی این‌کارها را به راحتی انجام می‌دهد و از آن بدتر این‌که افکار عمومی دنیا در مقابل آن سکوت می‌کند، اقدامی که پشت آن فقط مناقع اقتصادی قرار دارد.

رییس سابق پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری می‌گوید: هر چند ترامپ فقط یک حرف زده، اما او در همین حرف، بیشتر نقاب را از چهره خود برداشته است. در واقع ما و دیگر ملت‌ها با این پدیده آشنا می‌شویم که چطور می‌تواند این حرف را راحت به زبان بیاورد.

او با اشاره به اظهارات ضد و نقیض ترامپ در این زمینه بیان می‌کند: او یک بار می‌گوید با حاکمیت جمهوری اسلامی مشکل دارد، یک بار بحث مشکل با رژیم را مطرح می‌کند و از سوی دیگر تهدید می‌کند که ۵۲ سایت ایران به خصوص سایت‌های فرهنگی را از بین می‌برد. این حرف‌ها نشان می‌دهد که او با ایرانیت و ایران بودن ایران مشکل دارد، با کشوری دارای سابقه تاریخی غنی و مردمی که دارای چنین فرهنگی هستند، حتی فارغ از فکر و تعلق داشتن به هر نوع جریان سیاسی.

بهشتی اضافه می‌کند: این شرایط نشان می‌دهد نقاب را از چهره‌ی حتی ایرانی‌هایی که تحریم‌های ناجوانمردانه امریکا علیه ایران را مجاز می‌شمردند نیز برمی‌دارد.

او در پاسخ به این پرسش که آیا امکان شکایت بین‌المللی از سوی ایران وجود دارد؟ اظهار می‌کند: این امکان وجود دارد. ما می‌توانیم براساس این صحبت به یونسکو اعتراض کرده و از امریکا شکایت کنیم. یونسکو، مراکز میراث جهانی و ایکوموس جهانی باید در این موارد نسبت به این اتفاق واکنش نشان دهند. شورای امنیت ملی باید از طریق شورای امنیت موضوع را تعقیب کند. ایران باید از این حق خود استفاده کند.

او تاکید می‌کند: هر چند ممکن است نتیجه ای نگیریم اما وظیفه داریم به ان عمل کنیم. چون عملکرد ما بحثی است که برای نسل های اینده نیز می‌ماند. اگر ما اقدامی نکنیم آنها باید هزینه بپردازند در حالی که اگر ما اقدام کنیم ان ها نیز می توانند این شکایت را تعقیب کنند.حتی اگر در زمان ما، به نتیجه نرسیم، زمینه‌ای فراهم می‌شود برای بعدی تا بتوانند نسبت به استعفای حقوق ایران اقدام کنند.

این مدیر فرهنگی ادامه می‌دهد: حفاظت از اثار تاریخی از یک منظر عملی قانونی در سطح ملی وبین المللی است و از منظر دیگر اقدامی فنی است یعنی اقدامات مرمتی و حفاظتی در دستور کار است. اما اکنون این موضوع به صورت روشن یک حفاظت قانونی است یعنی باید از ظرفیت قانونی برای حفاظت استفاده کنیم.

بهشتی با بیان این‌که مسلما امروز تجربه کشور ما بسیار بیشتر از قبل است، اطهار می‌کند: امروز اثار تاریخی بیشتری در فهرست آثار جهانی ثبت کرده‌ایم. در دوره جنگ تحمیلی فقط ۳ اثر جهانی داشتیم اما اکنون تعداد آن به بیش از ۲۰ اثر رسیده است، از سوی دیگر تجربه ارتباط با مراکز میراث جهانی، یونسکو و مراجع بین المللی و تخصصی را داریم این موارد به ما کمک می کنند تا در مراجع بین المللی فعال تر بتوانیم حضور پیدا کنیم.

انتهای پیام