مصطفی بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: به همراه حیدر صادقی و بهروز برجسته محبی تحقیقی با هدف شناسایی متغیر الگوی فعالیت عضلانی(آمپلی تود) عضلات پکتورالیس ماژور، بخش قدامی دلتویید و تری سپس پرتاب‌گران نیزه قهرمان جهان و پارالمپیک مرد کشور با استفاده از EMG را انجام دادیم.

وی ادامه داد: فعالیت الکتریکی عضلات پکتورالیس ماژور، بخش قدامی دلتویید و تری سپس ۲۴ پرتاب‌گر نیزه معلول نخبه مرد ایرانی کلاس‌های مختلف نشسته و ایستاده با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی انجام شد.

بهرامی افزود: بین الگوی فعالیت عضلانی(آمپلی تود) عضلات پکتورالیس ماژور و دلتویید قدامی کلاس‌های نشسته، عضله تری سپس کلاس‌های ایستاده و عضله پکتورالیس ماژور کلاس‌های نشسته با ایستاده قهرمانان معلول طی رهایی نیزه تفاوت معنی‌داری وجود داشت.

این دکترای فیزیولوژی اضافه کرد: درحالی‌که در آمپلی تود عضله تری سپس کلاس‌های نشسته پکتورالیس ماژور و بخش قدامی عضله دلتویید کلاس‌های ایستاده و بخش قدامی عضله دلتویید و تری سپس کلاس‌های نشسته و ایستاده تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.

وی با بیان اینکه به‌طور متوسط میانگین تمامی متغیرهای مورد نظر در کلاس‌های نشسته بیشتر از کلاس‌های ایستاده بود، افزود: بالاترین مقادیر آمپلی تود به ترتیب متعلق به بخش قدامی عضله دلتویید، پکتورالیس ماژور و تری سپس گروه‌های نشسته بود.

بهرامی تصریح کرد: این امر نشان‌دهنده استفاده بیشتر از عضلات مورد نظر به‌واسطه اختلال و معلولیت و عدم کارآیی عضلات پایین‌تنه پرتاب‌گران نشسته نسبت به پرتاب‌گران ایستاده است. مقایسه آمپلی تود فعالیت الکترومیوگرافی عضلات مورد نظر در همه کلاس‌ها و معلولیت‌ها نشان داد که آن‌ها نقش مهمی در عملکرد پرتاب‌گران معلول ایفا می‌کنند.

انتهای پیام