به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام و المسلمین احمد مازنی در مراسم عزاداری محرم در هیات فاطمه‌الزهرای تهران که در کانون توحید برگزار شد، با طرح این سوال که رمز این ماندگاری چیست، گفت: عوامل مختلفی باعث شده عاشورا از ۱۳۸۰ سال قبل باقی بماند. یکی از دلایل عمق فاجعه و جنایت جنگی از لحاظ تراژیک است که در آنجا نسبت به همه اعم از زنان، کودکان و مردان وجود داشته و از آب هم مضایقه شده است. اما وقتی تاریخ را مطالعه می‌کنیم می‌بینیم جنایات جنگی فجیع‌تر از عاشورا هم اتفاق افتاده، است که نمونه آن جنگ جهانی اول، نسل کشی ارامنه، نسل کشی یونانیان و نسل‌کشی‌های کردهای علوی و جنگ جهانی دوم است.
این نماینده مجلس یادآور شد: روی هدف قیام اباعبدالله‌الحسین هم خیلی تاکید شده، در اینکه هدف‌ها بلند و بزرگ بوده و نگاه اصلاح‌طلبانه‌ای که امام به جامعه داشته و رفتاری که در برخورد با دشمن و مردم داشته، شکی نیست. حق‌طلبی، عدالتخواهی و آنچه مرحوم شهید مطهری به عنوان ویژگی‌های یک حماسه مقدس تعریف می‌کند که مرز نمی‌شناسد، قوم و حتی مذهب نمی‌شناسد و حتی پیروان مذاهب و ادیان مختلف نسبت به آن حماسه احساس همگرایی دارند، عاشورا چنین ویژگی‌هایی دارد. مرز زمان هم نمی‌شناسد. در همه عصرها فرهنگ عاشورا و شعارهای آن قابل استفاده است و امام حسین (ع) کاری کرده که همه انسان‌ها می‌توانند از او تبعیت کنند.
مازنی ادامه داد: در بخش اهداف، اهداف بزرگ، متعالی، خدایی، فراحزبی، فرامنطقه‌ای، فراجغرافیایی، فراقومی و فراعصری همه درست است و بوده اما در عین حال سوال پیش می‌آید که آیا اهداف اباعبدالله (ع) با اهداف پیامبر (ص) و امیرالمومنین (ع) متفاوت بوده است؟ همه انبیا، اولیا و ائمه زندگی‌شان برای تحقق این اهداف بوده است. همه مصلحان و رهبران بزرگ تاریخ حیات انسان هدف‌های مقدس و خوبی داشتند؛ مثل حق‌طلبی، عدالتخواهی، آزادگی. به هر حال ممکن است ویژگی‌های خاصی در کربلا از این جهت باشد اما کم نداریم از این قیام‌هایی که برای عدالت، آزادی و حق‌طلبی بوده است و حماسه‌هایی که واقعا مقدس بوده و درخشش قابل توجهی داشته است.
عضو مجمع روحانیون مبارز در ادامه یادآور شد: امام حسین (ع) در عمل خلوص و اخلاصش را نشان می‌دهد و می‌گوید رضای ما رضای خداست یا رضای خدا همان رضای ما اهل بیت (ع) است. این منطق اباعبدالله (ع) است که تا آن لحظه‌ای که در کربلا به شهادت می‌رسد وجود دارد. اخلاص امام حسین(ع) بود که او را تا امروز نگه داشت. اما آیا امیرالمومنین این اخلاص را نداشت؟ چرا برای شهادت امیرالمومنین (ع) توصیه نشده که این همه تشکیلات و برنامه باشد؟ آیا فاطمه زهرا (س) که بانوی مظهر اخلاص است و روی خلوص عبادت بسیار تاکید دارد، در عملش در رفتار و اندیشه‌اش اخلاص محض است، برای او هم چنین گفته‌اند؟
مازنی در بخش دیگری از این سخنرانی گفت: لازم است این نکته را تذکر بدهم که چند سالی‌است در کشور ما تلاش می‌شود در عرض عاشورا یکسری برنامه‌هایی را مطرح کنند. درست این است که آنچه برای عاشورا مطرح شده خاص عاشوراست. برای بقیه بزرگان دین در حدی که ادای وظیفه شود، یعنی باید برای ۲۸ صفر، شهادت امیرالمومنین (ع)، فاطمه زهرا (ص) و امام رضا (ع) مراسم داشته باشیم اما تنها معصومی که برای او زیارت اربعین داریم فقط امام حسین (ع) است. پیاده‌روی اربعین هم متعلق به امام حسین(ع) است. اینطور نباشد که فکر کنیم لابد در این ۱۳۰۰ سال قبل به عقل کسی نرسیده پس برای امام رضا (ع) هم پیاده‌روی درست کنیم. عیب ندارد به قصد رجا هر کاری می‌شود کرد اما نباید بدعت شود. کم کم برای امام‌زاده‌ها هم این معمول شود. این پیاده‌روی و تجلیل ویژه خاص امام حسین(ع) است و برای امام حسین(ع) تاکید شده است. اینطور نباشد به هر مناسبتی دسته راه بیندازیم. آنچه در کلام معصومین تاکید شده این است که عاشورا، کربلا و محرم را زنده نگه دارید.
این نماینده مجلس تصریح کرد: اگر کسی بگوید واقعه عاشورا واقعه‌ای است که در آن خلوص در بالاترین حدش بوده پاسخ این است که این دلیل قانع کننده صددرصدی نیست اما سهم بزرگی در ماندگاری نهضت عاشورا دارد اگرچه تنها عامل نیست ولی عامل مهمی است. پیغمبر، امیرالمومنین، فاطمه زهرا و ائمه هم خالص بودند و جز خدا چیزی برای خود قائل نیستند، هر کاری می‌کنند برای رضای خداست. پس رضای خدا و اخلاص و خلوص مربوط به نهضت عاشورا تنها مربوط به عاشورا نیست.
مازنی اضافه کرد: عامل بعدی که مطرح می‌کنند این است که اراده خدا بر این بوده برای عاشورا چنین اتفاقی بیفتد. این حرف درست و مهمی است. در تمام طول تاریخ این ۱۳۸۰ سال به همان اندازه که شما تلاش کردید نام حسین (ع) را زنده نگه دارید چند برابر شما تلاش شده نام حسین از صفحه روزگار محو شود؛ زائرین امام حسین(ع) را دستشان را قطع می‌کردند. راه زیارت را می‌بستند. مجالس عزاداری امام حسین(ع) را ممنوع و قدغن کردند، روضه‌خوانی را ممنوع کردند و حتی قبر ایشان را ویران کردند و شخم زدند. از این بیشتر چه باید می‌کردند اما هر چه از آن طرف تلاش کردند این نام محو شود ائمه (ع) تلاش کردند که این نام محو نشود.
مازنی تاکید کرد: این سرمایه معنوی و اجتماعی (محرم) از درون خود زمینه انسجام ملی را برای جامعه ایران و ملت‌های مسلمان فراهم می‌کند و می‌تواند آزادگی را برای همه بشر محقق کند. اصلا این حماسه و قیام می‌تواند حقوق بشر را تضمین کند. این را باید زنده نگه داریم. من استنباطم این است که آن خصوصیتی که در قیام اباعبدالله و عاشورا هست و اگر هم در بقیه هست کمتر است، که یک بخشی را می‌توان از زیارت وارث فهمید که کار امام حسین(ع) احیای میراث گذشتگان، میراث همه انبیا، پیامبر، امیرالمومنین، سلمان، ابوذر، مقداد، عمار یاسر و شهدای بدر، احد و خندق بود. مسیحی می‌خواهد که روح الهی بدمد و مریض به کما رفته را نجات دهد. این از یک طرف و از طرف دیگر تضمین استمرار آن میراث تا قیام قیامت.
مازنی در ادامه گفت: اگر آدم، پیامبر خدا و ابوالبشر از جانب خدا پیامی آورده پیامبران بعدی پیام را تکمیل و منتقل کردند، تورات، انجیل، زبور آمده و قران محمد آمده همه اینها را کامل کرده است. پیامبر ختم‌المرسلین خاتم انبیا و پایان بخش عصر نبوت این میراث را به مردم سپرده و بعد از پیغمبر این میراث به موقعیتی رسیده که وارث میراث پیامبر اسلام جامعه‌ای است که حسین بن علی شاهد این جامعه است و از بالا آنرا نظاره می‌کند. این جامعه هیچ نشانه‌ای از آن میراث ندارد، آنچه در سخنرانی‌های امام حسین (ع) و خطبه‌های حضرت زینب (س) توصیف می‌شود اصلا هیچ نشانه‌ای نمانده است. امام حسین (ع) این جامعه را توصیف می‌کند و در عرض این جریان که به نام اسلام، خدا، قران و انبیا و ارزش‌های الهی شکل گرفته اما از خدا، نبوت و معاد برای اهداف دنیایی خود و حفظ منافع مادی خود باکی ندارد، جریان بدیل ایجاد می‌کند و می‌گوید جریان اصیل این است.
وی افزود: تا آنجا پیغمبر و ائمه تلاش کردند اما الان فقط امام حسین(ع) است و میراثی که به او منتقل شده و امانتی که دست اوست اما در این شرایط باچنان هجمه‌ای مواجه شده که هیچ اثری از آن در جامعه دیده نمی‌شود. اگر قرار باشد در جامعه‌ای اثری از یک تفکر و اندیشه باشد چه کسانی آن اندیشه را نمایندگی می‌کنند؟ خصوصا یک ارزش دینی و مکتب الهی. یک گروه حاکمان هستند، یک گروه عالمان، متفکران، خواص و گروه‌های مرجع هستند و بقیه هم توده‌های مردم هستند. امام حسین (ع) برای هر سه گروه حرف دارد. جوری بیان می‌کند که نه مردم اثری از پیغمبر در زندگی‌شان باقی مانده نه علما اثری از پیغمبر و دین خدا در وجودشان باقی مانده و نه حاکمیت اثری از ارزش‌ها دارد. امام حسین(ع) علمای آن زمان را جوری توصیف می‌کند که از همه موهبات و امتیازات دین برخوردارند اما هیچ خاصیتی برای دین ندارند. اینها مظاهر اشرافیت، تملق، چاپلوسی و سکوت در برابر حرام‌خواری‌ها و دروغ‌گویی‌ها در جامعه هستند.
عضو مجمع روحانیون مبارز با اشاره به هشدارهای امام حسین(ع) به علمای زمان خود، گفت: امام حسین(ع) به علما می‌گوید از تعبیر خداوند در مورد علمای یهود عبرت بگیرید؛ علمای یهود چه عملکرد بدی داشتند که در برابر دو عامل فساد در جامعه سکوت کردند و بی‌تفاوتی و سکوت آنها باعث شد جامعه دچار فروپاشی شد و خدا نه آن مردم بلکه عالمان را لعن کرد که چرا سکوت کردند. آن دو عامل فساد چه بود؟ سخن گناه آلود و حرام‌خواری. مصداق بارز سخن گناه آلود دروغ است، آمار دروغ، سخن دروغ، نسبت دروغ، تهمت، سوگند دروغ و هر چه دروغ باشد. اساسا خدا علما را تعیین کرده که در مقابل دروغ‌گویی و رفتارهای مربوط به زبان سکوت نکنند؛ زبان، قلم، فضای مجازی، رسانه، تلویزیون، رادیو، خبرگزاری‌ها، سایت‌ها، کانال‌ها. برای اینکه مسیر درستی برویم باید صدق کلام در جامعه باشد.
مازنی اضافه کرد: مصداق بارز حرام‌خواری هم رشوه است. علمای یهود در مقابل رشوه‌خواری، اختلاس و دست‌اندازی به بیت‌المال سکوت کردند و به لعنت و نفرین خدا گرفتار شدند.امام حسین(ع) این را به علمای زمان خود می‌گوید و خطاب به آنها می‌گوید برای چه می‌ترسید؟ علت اینکه شما هم سکوت کردید از ترس جان و آبرویتان بوده در حالی که خدا گفته جز خدا از کسی نترسید. کسی که خدایی فکر می‌کند که نباید مرعوب شود و از غیر خدا بترسد. ای بزرگان، مشاهیر و آدمهای محترم شهرت شما به علم است و به نیکی از شما یاد می‌کنند و مشهور به این هستید که اهل خیرخواهی هستید و باید جامعه را نصیحت کنید که بخشی از این نصیحت نسبت به هم‌قطاران و هم لباسان خودتان هست، بخشی نسبت به سایر مردم است. این امر به معروف و نهی از منکر را فقط برای عوام نگذاشتند، برای حاکمان و صاحبان قدرت هم گذاشتند، برای علما هم گذاشتند.
وی با اشاره به توصیه‌های امام حسین(ع) به علمای زمان خود ادامه داد: ایشان خطاب به علما گفت شما معروف هستید به اینکه کارتان این است، شما به دلیل اینکه به صفت مردان خدا معروف هستید، لباس پیغمبر تن شماست، امام جماعت مردم هستید و به نام خدا در جامعه حضور دارید از شما حساب می‌برند. اسلحه، شمشیر و چوبه دار نیست که مردم حساب می‌برند. حرمتی که مردم برای شما قائل هستند برای این است که به نام خدا بین مردم حضور دارید. آدمهای شریف روی هیبت شما و آدمهای ضعیف روی اکرامی که به شما دارند برای شما احترام قائل هستند. کسانی هم که شما هیچ فضیلت و قدرتی نسبت به آنها ندارید هم به شما احترام می‌گذارند. شما وقتی مردم از شما می‌خواهند واسطه شوید برای حل مشکل مردم شفاعت می‌کنید و واسطه می‌شوید. اما شما که مردم برایتان خاصیت عالم دینی و صحابه رسول الله قائل هستند و احترامی که برایتان قائل هستند به خاطر خدایی بودن و خیرخواه بودن وشرافت و کرامت ذاتی انسانی است که به خدا، دین، ارزش و فضیلت‌ها ارتباط دارد اما شما امروز مثل پادشاهان در جامعه رفت و آمد می‌کنید، پس‌رو و پیش‌رو با خودتان دارید و مثل بزرگان و بالاخره کدخداها و اربابان تردد و رفت و آمد می‌کنید.
وی ادامه داد: امام حسین (ع) کاری کرد که بگوید اسلام آن است که من می‌گویم؛ آن را تبیین و تشریح کرد و پای این عقیده ایستاد و خودش و یارانش شهید شدند و اهل بیتش شهید شدند و تا قیامت وقتی بخواهند بگویند این اسلام است می‌گویند کدام اسلام؟ اسلام بنی‌امیه یا اسلام اهل بیت و پیامبر؟ امام حسین (ع) میراث گذشتگان را احیا کرد و از مرگ نجات داد و در ادامه هم با این کاری که کرد استمرار این میراث را تضمین کرد. اگر عاشورا نبود آن میراث نابود شده بود و چیز دیگری به جای آن مطرح می‌شد و در ادامه هم چیزی جای آن نبود، بنابراین امروز باید از این مکتب درس بگیریم.
این نماینده مجلس با تاکید بر اینکه اوضاع ما مثل اوضاع و شرایط زمان امام حسین(ع) نیست، گفت: این شبیه‌سازی‌هایی که هرجناحی به نام خودش یکجور شبیه‌سازی می‌کند؛ یکی می‌گوید تو طلحه‌ای یکی می‌گوید تو زبیری و دیگری هم یزید است! این شبیه‌سازی‌ها را نکنیم اما در این شب‌ها خودمان باشیم و خودمان. به دیگران کاری نداشته باشیم.در لباس روحانیت، مجلس، دولت، قضا، دانشگاه، رسانه و … هر جا هستیم خودمان را تطبیق دهیم که ما تا چه اندازه با میراثی که حسین بن علی که وارث آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و پیامبر اسلام است، تطبیق داریم؟ هر وقت کاری انجام می‌شود که به نظر می‌رسد کار مطلوبی نیست یک سخنرانی یا خاطره‌ای از امام می‌گذارند و می‌گویند خب امام اینگونه بوده! بعد که کم می‌آورند و یک روایتی پیدا می‌کنند که معصوم اینجور فرموده و می‌روند تا پیامبر و خدا هم می‌روند. تا یک جایی این جواب می‌دهد اما از یک جایی به بعد می‌گویند نکند که العیاذ بالله آنها مشکل دارند. کم‌کم الان در جامعه زمزمه‌ای که می‌شود این است که اصلا نکند حضرت امام اینجوری بوده که مثلا بنده هستمِ کسانی که مدعی امام و خط امام هستیم. این قیاس‌ها را نکنیم و بگذاریم این جایگاه‌ها سالم بماند و بعدش هم همینطور.
مازنی با تاکید بر اینکه باید جریان اصیل را به جای جریان بدیل در جامعه مطرح و معرفی کنیم، خاطرنشان کرد: از همه مهمتر اینکه اگر مدعی اصلاح جامعه هستیم، مصلحان خود باید صالح باشند. فساد از هر کسی ناپسند است و از مدعی اصلاح ناپسندتر. اگر قرار باشد مدعیان اصلاح جامعه همان روشی را به کار ببرند که دیگرانی که چنین ادعایی ندارند، پس چه فرقی بین اینهاست. اگر روزی جامعه به این شعار برسد که همه در پی حفظ منافع خودشان هستند و قدرت را بین خودشان توزیع می‌کنند می‌گویند این همان منطقی است که بنی‌امیه بین خودشان گفتند خلافت و نبوت در اصل دروغ بوده، چیزی بوده بین بنی‌هاشم و بنی‌امیه و حالا که دست ما افتاده مثل توپ آن را به هم پاس بدهیم و بین خودمان نگه داریم و دعوای زرگری هم در جامعه درست کنیم. آیا دعوای جناح‌ها این است؟ دعوای زرگری است؟ کجاست آن اصول و مانیفست و میثاق‌نامه و ارزش‌هایی که ما مدعی آن هستیم؟ اصراری بر این ندارم که خط‌کشی جناحی کنم. بسیاری از این اصول و ارزش‌ها در جناحی‌ست که ممکن است مدعی‌آن نباشند. جناحی ممکن است مدعی اصول باشد اما اصول جای دیگری باشد. جناحی هم ممکن است مدعی اصلاح باشد اما اصلاح جای دیگری باشد.
این عضو مجمع روحانیون مبارز گفت: اگر جریانی تابلوی اصلاح‌گری را ارائه داده گفتمان درون این جریان حتما باید گفتمان اصلاح باشد. با گفت‌وگو از موضع فساد نمی‌شود گفتمان اصلاح را در جامعه معرفی کرد. اگر روزی مردم خواستند قضاوت کنند از بهمن ۵۷ تا امروز فارغ از حضرت امام و دوره دفاع مقدس، بالاخره یک دوره‌ای به نام دوره اصلاحات بوده که می‌گویند آن دوره، دوره خوبی بوده است. هر چند سال ۸۴ قبل از اینکه کشور را با عملکرد خودمان و دو دستی تحویل جریان انحرافی بدهیم نسبت به آن عزیزان و بزرگواران بی‌احترامی می‌شد. مطالبات را بالا برده بودند اما الان که به گذشته سرکی می‌کشیم و از آنجا تا امروز را نگاه می‌کنیم می‌بینیم اگر افق‌های آینده بخواهد درست باشد باید برگردیم از آنجا عبرت بگیریم.
وی در پایان تاکید کرد: نقشی که اباعبدالله ایفا کرد که نقش ماندگار شد این بود که میراث گذشتگان را احیا کرد، تضمینی برای استمرار آینده با ایجاد بدیل برای جریانی که مدعی نمایندگی خدا، نمایندگی دین و نمایندگی ارزش‌های انسانی است. این کاری است که امام حسین(ع) انجام داد و هیچ کس دیگر انجام نداد یا حداقل به این شکل انجام نداد. هر که بعد از ایشان خواست این کار را انجام دهد گفت کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. عاشورا از این جهت شاخص شده است. پس حق این است که بگوییم از خاتم تا آدم همه مدیون حسین بن علی (ع)هستند و هستیم.
انتهای پیام
نظرات