به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، متخصصان بیماری‌های عفونی در مورد خطر بالقوه ابتلاء به سیاه‌زخم هشدار می‌دهند که می‌تواند میلیون‌ها انسان و دام را در سراسر جهان تهدید کند.

بسیاری از مردم سیاه‌زخم را به عنوان یک سلاح بیولوژیکی می‌شناسند که در آزمایشگاه‌ها کشت می‌شود. با این حال برخی از باکتری‌ها در محیط‌های طبیعی نیز زندگی می‌کنند. حیواناتی مانند خوک‌ها، گاوها، بزها و گوزن‌ها می‌توانند به راحتی این ریزجانداران را تنفس کنند یا از طریق خوردن علوفه به بدن خود وارد کنند.

سپس این عفونت می‌تواند به انسان‌هایی منتقل شود که در تماس مستقیم با این حیوانات بیمار قرار می‌گیرند یا در گوشت آنها را مصرف می‌کنند.

این تهدید چیزی است که محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری و چندین دانشگاه آمریکایی در تحقیقات خود نسبت به آن هشدار می‌دهند.

در یک مطالعه که در مجله Nature Microbiology منتشر شده است، "جیسون بلکبرن" استاد دانشگاه فلوریدا سرپرستی یک گروه تحقیقاتی را به عهده داشته است که در مورد خطر ابتلای عمومی به بیماری سیاه‌زخم مطالعه کردند. وی با محققان دیگر از جمله "کالین کارلسون" از دانشگاه جورج تاون و "یان کراکالیک" مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری همکاری داشت.

کار ابتدایی تیم تحقیق پر کردن شکاف در اطلاعات موارد سیاه‌زخم بود. اکثر موارد عفونت گزارش نشده بودند زیرا برخی افراد آن را با سایر بیماری‌ها اشتباه می‌گیرند. سیاه‌زخم اغلب علائمی را نشان می‌دهد که بسیار شبیه به بیماری‌های دیگر است و تشخیص آن بدون آزمایش دشوار است.

شکارچیان و گله‌داران نیز موارد سیاه‌زخم را در حیات وحش و دامداری‌ها گزارش نمی‌کنند، زیرا آنها می‌ترسند که این امر معیشت آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

"بلکبرن" و همکارانش برای حل این مشکل اطلاعات ارزشمند ۱۵ ساله را بررسی کردند تا بتوانند نقاط مستعد سیاه‌زخم در جهان را شناسایی کنند.

آنها کشف کردند که ۱.۸۳ میلیارد نفر در مناطقی زندگی می‌کنند که باکتری سیاه‌زخم به طور طبیعی در آن نواحی حضور دارد. حدود ۶۳ میلیون نفر از آنها دامدارانی هستند که در خطر ابتلاء به عفونت قرار دارند.

در همین حال ۱.۱ میلیارد رأس دام در حال حاضر در مناطقی نگهداری می‌شوند که این باکتری وجود دارد.

محققان همچنین مشخص کردند که در کدام‌ یک از بخش‌های خاص جهان احتمال ابتلاء به سیاه‌زخم بیشتر است. آنها ویژگی‌های خاک و داده‌های آب و هوایی را برای مشخص کردن این مناطق بررسی کردند.

باکتری سیاه‌زخم در مناطق خشک و نیمه خشک با خاک قلیایی متوسط رشد می‌کند. با این حال آن را می‌توان در مناطق گرمسیری معتدل مانند مناطقی از چین نیز یافت.

این تیم همچنین جمعیت انسان، دام و حیوانات وحشی که در این مناطق زندگی می‌کنند را مورد بررسی قرار داد.

نتایج نشان دادند که بنگلادش، چین، هندوستان و آفریقای جنوبی کشورهایی هستند که بیشترین تعداد افراد در معرض خطر ابتلاء به سیاه‌زخم را در خود جای داده‌اند.

برخی از مناطق آمریکای شمالی نیز در معرض شیوع این باکتری هستند. با این حال مقامات بهداشت عمومی در این مناطق به طور منظم دام‌ها را واکسینه می‌کنند تا آنها را محافظت کنند.

آژانس‌های سلامت مواد غذایی نیز اطمینان حاصل می‌کنند که گوشت‌های آلوده به بازار راه پیدا نکند و وارد سفره مردم نشود.

واکسیناسیون ممکن است به جلوگیری از گسترش عفونت سیاه‌زخم در دام‌ها کمک کند، اما ممکن است راه حل ساده‌ای نباشد. چرا که این نوع درمان باید در حیوانات به شکل سالیانه انجام شود که می‌تواند هزینه‌ها را افزایش دهد.

محققان گفتند واکسن سیاه‌زخم نیز به آسانی برای کشورهای فقیر که اغلب در معرض خطر ابتلاء به آن هستند قابل دسترس نیست.

"آنتونیو ویرا" همه‌گیرشناس سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری گفت: عفونت سیاه‌زخم سبب ایجاد مشکلات قابل توجهی در زمینه‌های اقتصادی و بهداشت عمومی در کشورهای آسیب‌پذیر به ویژه در جوامع فقیر روستایی می‌شود.

سیاه‌زخم چیست؟

سیاه‌زخم یک بیماری بسیار عفونی ناشی از باکتری "باسیلوس آنتراسیس" است. این عفونت در صورت شیوع به صورت جهانی می‌تواند باعث تلفات گسترده یا اختلالات شدید در اقتصاد، زیرساخت‌های حیاتی کشورها یا اعتماد عمومی آنها شود.

سیاه‌زخم یا آنتراکس بیماری باکتریایی ویژه گیاه‌خواران اهلی مانند گوسفند، بز و گاو است که انسان برحسب تصادف به آن مبتلا می‌شود.

سیاه‌زخم در میان کشاورزان کشورهای در حال توسعه مثل آفریقا و آمریکای مرکزی وجود دارد. عفونت در انسان تصادفی بوده و در اثر تماس با محصولات یا حیوانات آلوده است.

از باکتری سیاه‌زخم در جنگ‌افزارهای بیولوژیکی نیز استفاده می‌شود.

انتهای پیام