به گزارش ایسنا ، «ریچارد پاورز» نویسنده آمریکایی است که توانست جایزه پولیتزر ادبیات داستانی سال ۲۰۱۹ را برای رمان «سایه‌بان» و با کنار زدن رقیبانی همچون «ربکا ماکای» و «تامی اورنج» از آن خود کند. در رمان «سایه‌بان» تمامی شخصیت‌های اصلی درختان هستند و تمامی ارتباطات در طبیعت روی می‌دهد.
در ادامه بخشی از گفت‌وگوی این نویسنده با نشریه گاردین می‌آید:
شما کتاب‌های متفاوتی در حوزه‌هایی همچون ژنتیک، عصب‌شناسی و اکنون در رابطه با محیط زیست نوشته‌اید. برایم سوال است که آیا درباره این حوزه‌های مختلف می‌نویسید چون درباره آن‌ها اطلاعات دارید و یا این‌که نوشتن رمان را به عنوان روشی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوعات درنظر گرفته‌اید؟
من احساس می‌کنم اطلاعات زیادی در هیچ زمینه بخصوصی ندارم، اما کتاب‌ها باعث شدند از این طرز فکرم به عنوان روشی برای شناخت بهتر دنیای پیرامونم استفاده کنم. بدون این روش، جهان همچنان برایم ناشناخته باقی می‌ماند. اما چیزی که درباره انجام این کار بسیار لذت‌بخش است، این حقیقت است که این روش به هیچ عنوان شباهتی به تحقیق کردن ندارد. من با این روش به معنای واقعی احساس قدم زدن در جنگل را دارم. من به طور مفصل به مطالعه پرداختم و بیش از ۱۲۰ کتاب تک‌جلدی درباره درختان مطالعه کردم.
چه کتاب‌های همیشه در دسترس شما هستند؟
من کتاب «دور دنیا در ۸۰ درخت» نوشته «جاناتان دروری» را همیشه در دسترس دارم.
کدام یک از نویسندگان عصر حاضر را ستایش می‌کنید؟
من اخیرا کتاب «زیر زمین» نوشته «رابرت مک‌فارلین» را تمام کردم و به شدت تحت تاثیر آن قرار گرفتم. کتاب بی‌نظیری بود. حیرت‌آور بود. «رابرت مک‌فارلین» نویسنده کتاب‌های غیرداستانی است که بیش از هر نویسنده دیگری ستایشش می‌کنم.
برای زمانی که به آرامش نیاز دارید چه کتابی را برای مطالعه انتخاب می‌کنید؟
مطالعه هر کتابی برای من لذت‌بخش است. در حال حاضر مشغول خواندن کتاب‌هایی درباره حقوق حیوانات هستم تا دیدگاه خودم را به چالش بکشم و سعی کنم به جهان پیرامونم با دیدگاه متفاوت‌تری نکاه کنم.
چطور کتاب‌های‌تان را دسته‌بندی می‌کنید؟
من قفسه کتابی دارم که منحصرا مربوط به کتاب‌های نوشته‌شده با موضوع درختان است. از هیچ روش خاصی برای دسته‌بندی کردن کتاب‌هایم استفاده نمی‌کنم با این تفاوت که کتاب‌هایی را که قبلا مطالعه کرده‌ام از دیگر کتاب‌ها جدا می‌کنم. باقی کتاب‌های کتابخانه‌ام به معنای واقعی به‌هم ریخته هستند با این حال بدون هیچ دلیلی بدون فوت وقت دقیقا همان کتابی را که نیاز دارم پیدا می‌کنم.
کدام یک از کتاب‌های کلاسیک را اخیرا برای بار اول مطالعه کردید؟
امسال دوباره سراغ «دن کیشوت» رفتم. زمانی که برای اولین‌بار این کتاب را در سنین جوانی خواندم آن را مهیج ارزیابی کردم، اما اکنون در سن ۶۱ سالگی این کتاب برایم کتابی بسیار غمناک بود.
کدام یک از نویسندگان و چه کتاب‌هایی از سنین کودکی تا کنون همراه شما بوده‌اند؟
من هنوز از کتاب «هارولد و مدادشمعی بنفش» نوشته «کراکت جانسون» همچون یک گنج محافظت می‌کنم. این کتاب را دوست داشتم چرا که هر آن‌چه «هارولد» با مداد شمعی‌اش می‌کشید به دنیای واقعی پا می‌گذاشت.
انتهای پیام
نظرات