آتفه چهارمحالیان، شاعر و همسر کورش اسدی، نویسندهای که سال ۹۶ از دنیا رفت، به ایسنا گفت: کتابی از کورش در حال چاپ است به نام «دریچه جنوبی» که برای نمایشگاه کتاب آماده میشود. او به همراه غلامرضا رضایی تحقیق مبسوطی بر روی داستاننویسی جنوب انجام دادهاند. آنها این کتاب را که حجم زیادی دارد به سفارش سازمان میراث فرهنگی نوشتهاند. کورش و رضایی در این کتاب آثار مولفان جنوب را بررسی کردهاند. اگر کتاب چاپ شود برای کسانی که مایلند تحقیقات آکادمیکی بر روی داستان جنوب انجام دهند، یک مرجع خواهد بود. این کار کورش مانند کتاب «شناختنامه غلامحسین ساعدی» یکی از کارهای تحقیقاتی اوست که به شکل مفصل در قالب کتاب چاپ و در نمایشگاه عرضه میشود.
او درباره اینکه آیا داستانهای منتشرنشده کورش اسدی در قالب مجموعه داستان چاپ خواهد شد نیز خاطرنشان کرد: تصمیمی برای چاپ مجموعه داستان جدید از کورش اسدی گرفته نشده است زیرا این داستانها باید بررسی و سپس انتخاب شوند و از فیلترهایی بگذرند و چون خودش نیست، پروسه انتخاب داستانها مقداری طول کشیده است.
این شاعر سپس با بیان اینکه رمان «کوچه ابرهای گمشده» هم به چاپ چهارم رسیده است، اظهار کرد: من از طریق نشر در جریان قرار گرفتم که توزیع و نشر این کتاب را متوقف کردهاند و دلیل خاصی هم برای آن نیاوردهاند. سوال منِ مولف و مخاطب ادبیات این است که چطور میشود کتابِ مولفی که در قطعه نامآوران بهشت زهرا با مجوز وزارت ارشاد به خاک سپرده شده است، بعد از سه چاپ، غیرمجاز اعلام شود؟ البته این کتاب ۱۰ سال هم در تعلیق بود.
او در ادامه بیان کرد: آیا تألیف تابعی از سیاستگذاری است؟ آیا شاخصهای ثابت و مشخص عقیدتی و ایدئولوژیک دارید برای اینکه مولف از نظر شما مولفی فاقد صلاحیت اعلام شود یا اینکه تألیف از نظر شما تألیفی غیرمجاز باشد؟ به نظر میرسد تألیف و مولف تابعی از سیاستگذاریهای روز شما هستند. متعاقب این بحث امنیت شغلی و حرفهای نویسنده چه میشود؟ ما باید هر آن منتظر باشیم تا با سیاستگذاریهای جدید نه کتابمان به رسمیت شناخته شود و نه خودمان به رسمیت شناخته شویم؟ پس چرا باید بنویسیم؟ اگر ما ننویسیم چه کسی متولی فرهنگ در جامعه است؟ ایدئولوژی؟ سیاست؟ اگر آنها متولی فرهنگ در جامعه هستند، خب تکلیف فرهنگیان این جامعه را مشخص کنید.
چهارمحالیان درباره اینکه آیا خود او هم کتابی برای نمایشگاه کتاب دارد، اظهار کرد: مجموعه داستان کوتاهی با عنوان «بهشت دستهجمعی» در ۱۸۰ صفحه آماده شده است که گردآورند این اثر من هستم و زیر نظر بنیاد نوای مهرتاک منتشر شده و در نمایشگاه عرضه خواهد شد.
او درباره این کتاب توضیح داد: در مدت سه سال از میان کودکان کار که به بنیاد توانمندسازی مهرتاک مراجعه کردهاند (نزدیک به ۲۰۰ کودک در بازه سنی ۱۰-۱۶ سال) استعدادیابی کردیم که تشخیص داده شد حدود ۱۴ نفر استعداد نوشتن داستان دارند. ما به مدت سه سال آنها را را تربیت کردیم و در واقع پرورش هدفمند داشتیم. این کودکان اصول و مبانی داستاننویسی را خواندند و نوشتند، ماحصل آن هم کتاب «بهشت دستهجمعی» است. بچههای موسسه توانستند جایزه کشوری «سپیدار» را از آن خود کنند، در صورتی که دانشآموزانی در این جایزه شرکت کرده بودند که دانشآموختگان رسمی آموزش و پروش بودند و یا موسسههای غیرانتفاعی که هزینه زیادی برای آنها گذاشته شده است، بسیاری از کودکان نیز پدر و مادر مولف داشتند.
این شاعر در ادامه درباره ویژگی این کتاب گفت: جزء معدود دفعاتی است که کتاب کودک با تألیف کودک بیرون میآید. تا کنون کودکان مخاطبان هنر و ادبیاتی بودند که بزرگسالان برای آنها تولید میکردند. کودکان در این کتاب با داستانهایی روبهرومیشوند که با جهان و زیست جهان کودک تولید شده است.
«دریچه جنوبی: تاریخچه داستان خوزستان در بستر شکلگیری و گسترش داستاننویسی ایران» نوشته کورش اسدی و غلامرضا رضایی با شمارگان ۸۰۰ نسخه در نشر نیماژ منتشر و در نمایشگاه کتاب تهران (از ۴ تا ۱۴ اردیبهشتماه در مصلای تهران) عرضه میشود.
در معرفی ناشر آمده است: کتاب شامل ۴۸ داستان از ۴۸ نویسنده خوزستانی است که پس از هر داستان نقدی درباره آن توسط کورش اسدی یا غلامرضا رضایی نوشته شده و مورد بررسی قرار گرفته است.
در این کتاب داستانهایی از احمد محمود، قباد آذرآیین، یارعلی پورمقدم، اصغر عبداللهی، قاضی ربیحاوی، فتحالله بینیاز، محمد بهارلو، عدنان غریفی، علیمراد فدایینیا، زویا پیرزاد، صمد طاهری، کورش اسدی، غلامرضا رضایی، ابراهیم دمشناس، مصطفی مستور، سروش چیتساز، سپیده سیاوشی، داریوش احمدی و ... آورده شده است.
کوروش اسدی ۱۸ مرداد ۱۳۴۳ در آبادان زاده شد و شروع داستاننویسیاش از دوران نوجوانیاش بود. این نویسنده روز ۲ تیرماه ۱۳۹۶ در منزل شخصی خود در تهران درگذشت. «باغ ملی»، «پوکهباز»، «کوچه ابرهای گمشده» و «گنبد کبود» آثار منتشرشده او هستند.
انتهای پیام
نظرات