به گزارش ایسنا، خبرگزاری آسوشیتدپرس در آستانه دومین دیدار دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی در ویتنام، روند مذاکرات میان این دو کشور و شگردهای مذاکراتی تیم‌های مذاکره کننده دو طرف را بررسی کرده و نوشته است: "فارغ از اینکه دونالد ترامپ و کیم جونگ اون طی نشست خود در ویتنام که اواخر هفته جاری برگزار می‌شود، در خصوص چه مسائلی توافق خواهند کرد، این مذاکرات در ادامه نیازمند گفتگوها و بررسی‌های دشواری خواهند بود که طی ۲۵ سال گذشته در چهار دوره مذاکرات دنبال شده‌اند.

دیپلمات‌های سابق آمریکایی که سال‌ها چنین مذاکراتی را گذرانده‌اند، می‌گویند همتایان کره شمالی‌ همیشه آماده هستند و شاخک‌هایشان روی هرچیزی که بویی از پیش‌شرط آمریکایی داشته باشد، تیز است. آنان می‌گویند کره‌ای‌ها در مذاکرات می‌تواند یک لحظه وارد فاز ضدآمریکایی شوند و وقتی مطمئن شدند همه‌ راهها  را رفته و هر آنچه در چنته داشته‌اند بکار گرفته‌اند، کاملاً محترمانه با امتیازات موافقت می‌کنند.

باب کارلین، یکی از مقاماتی که در دولت کلینتون در این مذاکرات حضور داشت، به یاد می‌آورد که در پایان یکی از روزهای دشوار مذاکرات، رئیس مذاکره‌کنندگان کره شمالی از پذیرش یکی از مواردی که پیش از این بر سر آن توافق شده بود، سر باز زد.

کارلین می‌گوید: از کاری که کرد بسیار عصبانی شده و جوش آورده بودم.

هنگامی که مقامات کره شمالی خشم کارلین را دیدند، سرپرست آنان فوراً کوتاه آمد و با چیزی که پیش از این درباره آن مذاکره شده بود، موافقت کرد. ظاهراً این مذاکره‌کننده کره شمالی تنها می‌خواسته به مافوق‌های خود بگوید تا جایی که می‌توانسته، آمریکایی‌ها را تحت فشار قرار داده است.

کارلین می‌گوید: از این اتفاق چیز مهمی یاد گرفتم. اگر واقعاً از حد عبور کردند و عصبانی‌ام کردند، نباید عقب بنشینم و سعی کنم با خونسردی رفتار کنم. بگذارید بدانند خشمگین هستید زیرا آن‌ها نمی‌خواهند تلاش‌هایی که صورت گرفته از دست برود.

در یکی دیگر از جلسات مذاکرات آمریکا و کره شمالی، سرپرست مذاکره‌کنندگان کره شمالی بود که آزرده خاطر شد. کارلین که بیش از ۳۰ بار به کره شمالی سفر کرده می‌گوید، یکی از مذاکره‌کنندگان آمریکایی با صدای بلند تعجب خود را از اینکه کره شمالی می‌خواست "به جهان متمدن بپیوندد" ابراز کرد.

او می‌گوید: اینجا بود که دمای اتاق مذاکرات به زیر درجه انجماد سقوط کرد و مذاکره کننده ارشد کره شمالی از آن مذاکره‌کننده آمریکایی انتقاد کرد. این نمونه‌ای از آن چیزهایی است که آمریکایی‌ها بدون فکر کردن می‌گویند و کره شمالی آن را نمی‌پذیرد.

ویکتور چا، معاون سابق رئیس هیئت نمایندگان آمریکا در گفت‌وگوهایی موسوم به مذاکرات شش جانبه با کره شمالی که در سال ۲۰۰۳ در پکن صورت گرفت، می‌گوید، گاهی آمریکایی‌ها برای موفقیت در مذاکرات آنقدر بد عمل می‌کنند که توسط مذاکره کنندگان کره شمالی در تله‌های مذاکره گیر می‌افتند.

چا می‌گوید، یکی از تله‌های معمول آنان همین اعلام پایان جنگ است. به گفته او، طبق این ایده، آمریکا پایان جنگ کره را که بدون پیمان صلح متوقف شده، اعلام می‌کند، سپس کره شمالی از آمریکا درخواست می‌کند که تحریم‌هایش علیه پیونگ یانگ را بردارد زیرا جنگ تمام شده است.

چا اما می‌گوید: نه، این تحریم‌ها برای نقض حقوق بشر و تولید تسلیحات هسته‌ای علیه آنان وضع شده‌اند. اگر در راستای رفع این مسائل گامی برداشتند، آن‌گاه می‌توان تحریم‌های مرتبط را متوقف کرد.

بیل ریچاردسون، فرماندار سابق نیومکزیکو که در دولت کلینتون سفیر واشنگتن در سازمان ملل بود، از دهه ۱۹۹۰ میلادی معمولاً واسطه آمریکا و کره شمالی بوده است. او دست‌کم هشت بار به کره شمالی سفر کرده و گاهی هم به طور مستقل برای آزادی بازداشت شدگان آمریکایی در کره شمالی اقدام کرده است.

ریچاردسون می‌گوید در سال ۱۹۹۶ در متروی پیونگ‌یانگ در حال گفت‌وگو با یکی از مقامات کره شمالی بوده که توانسته سرانجام او را برای آزاد کردن ایوان هانزیکر، آمریکایی‌ که به طور غیرقانونی و زمانی که مست بوده با شنا وارد حریم کره شمالی شده، متقاعد کند.

ریچاردسون اظهار کرد: حدود ۷۵ درصد از گفت‌گوها لفاظی‌های ضدآمریکایی هستند پس باید خارج از میز مذاکره با آن‌ها به توافق برسید، حتی در هنگام غذا خوردن، قدم زدن یا در مترو، مثل کاری که بر سر آزادی هانزیکر انجام دادم.

او می‌گوید شوخ طبعی در مذاکرات گاهی جواب می‌دهد اما مذاکره کنندگان آمریکایی باید در شوخی‌های خود با احتیاط عمل کنند.

این مقام آمریکایی می‌گوید هنگامی که در حال پرس و جو درباره وضعیت هانزیکر بوده، از یک مقام کره شمالی پرسیده، او هنوز "ناخن‌هایش را دارد".

ریچاردسون می‌گوید: شروع به خندیدن کردم. آن مقام کره شمالی به من نگاه کرد. فکر کردم می‌خواهد من را بکشد. بعد او نیز شروع به خندیدن کرد. آن‌ها به شوخی عادت ندارند و خیلی رسمی هستند.

به گفته این مقام آمریکایی، از طرف دیگر، هنگامی که مقامات کره شمالی جبران هزینه مهمات استفاده شده برای تیراندازی به خلبان یک هلیکوپتر آمریکایی در سال ۱۹۹۴ را خواستار شدند، او را در تشخیص شوخی یا جدی بودن این تقاضا سر در گم بود.

هلیکوپتر بابی هال، خلبان آمریکایی پس از عبور از حریم هوایی کره شمالی از سوی نیروی هوایی این کشور مورد تیراندازی قرار گرفت و منجر شد که او ناچار به فرود اضطراری شود. خلبان همراه او پس از این تیراندازی از شدت جراحات وارده جان باخت.

ریچاردسون در این باره می‌گوید: آن‌ها گفتند خلبانتان از حریم هوایی کره شمالی عبور کرده، پس باید به آن تیراندازی می‌کردیم و باید بهای آن را بپردازید. من گفتم این کار را نمی‌کنم. این مسخره است. اما آن‌ها خیلی جدی بودند.

استفن بیگان، نماینده ویژه آمریکا در امور کره شمالی گفته است، آمریکا در تلاش است تا راهی بهتر برای گفت‌وگو با همتایان کره شمالی بیابد.

بیگان در سخنرانی اخیر خود در دانشگاه استنفورد گفت: وقتی می‌گویم ارتباط برقرار کردن ما با یکدیگر (آمریکا و کره شمالی) دشوار است، شوخی نمی‌کنم. ما در مناطق متفاوتی از جهان زندگی می‌کنیم و تاریخمان تفاوت بسیاری با هم دارد. ما دیدگاه‌های کاملاً متفاوتی درباره حقوق فردی و حقوق بشر داریم. همچنین به هیچ عنوان با یکدیگر رابطه تجاری و روابط دیپلماتیک نداریم و عملاً از هیچ توانایی‌ برای برقراری ارتباط مستقیم با هم برخوردار نیستیم.

به رغم این مساله، دو طرف ماه‌ها در گفت‌وگوهایی شرکت داشته‌اند و برای تسهیل ارتباطشان نامه‌هایی مبنی بر اعتماد و اطمینان رد و بدل کرده‌اند.

ترامپ نسبت به تبادل نظری که با کیم جونگ اون داشته، مشتاق بوده است. او پاییز گذشته در یک تجمع سیاسی اظهار کرد: او (کیم جونگ اون) نامه‌های زیبایی برایم نوشته و ما عاشق هم شده‌ایم."

انتهای پیام