این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا درباره ارزیابی‌اش از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران اظهار کرد: برگزاری نمایشگاه کتاب بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی ایران است که ممکن است در برخی سال‌ها خوب باشد و یا ممکن است خوب نباشد. به طور کلی رویداد خوبی است و باید از آن حمایت شود. اگر نقدی هم به آن داریم باید در گفت‌وگو با رسانه‌ها مطرح کنیم.
او با بیان این‌که خیلی‌ها دوست ندارند این نمایشگاه برگزار شود، گفت: ما نباید با آن‌ها همسو شویم زیرا این رویداد فرصتی است که در آن به کتاب پرداخته و مسائل مربوط به آن گفته می‌شود و بده بستان‌هایی بین ناشران و وزارت ارشاد صورت می‌گیرد. ما به عنوان نویسنده باید از برگزاری نمایشگاه حمایت کنیم و حضور داشته باشیم تا چراغ نمایشگاه روشن بماند، اما عیب‌هایش هم باید برطرف شود.
جهانگیریان سپس بیان کرد: همچنین نمایشگاه فرصتی است که وزیر ارشاد می‌تواند با نویسنده‌ها و ناشران جلسه‌ای داشته باشد و سیاست‌ها و کارنامه خود را در حوزه کتاب بیان کند؛ مانند کاری که رئیس‌جمهور ارمنستان انجام می‌دهد؛ جلسه‌ای با نویسنده‌ها و ناشران برگزار و با آن‌ها گفت‌وگو می‌کند، نقدها و پیشنهادهای آن‌ها را می‌شنود و با استفاده از این مشارکت سیاست‌های خود را در حوزه کتاب اصلاح می‌کند. این ارتباط تنگاتنگ خوب است که تا کنون در ایران انجام نشده است.
او در ادامه افزود: وزیر فرهنگ و ارشاد در جمع ناشران و نویسنده‌ها ممکن است سخنرانی داشته باشد اما شبیه سخنرانی سال‌های قبل است. اگر سخنرانی‌های هشت وزیر مختلف را کنار هم قرار دهید، خواهید دید تفاوت چندانی با هم ندارند. وزیر ارشاد از فرصت نمایشگاه استفاده و با نویسندگان و ناشران گفت‌وگو کند و سیاست‌هایی را که در پیش دارد بیان کند. این تعامل و مشارکت باعث می‌شود ناشران و مولفان به هم نزدیک‌تر شوند و با هم بده بستان داشته باشند تا مشکلات را برطرف کنند.
نویسنده «سایه هیولا» با پیشنهاد جدا کردن کتاب‌های کمک‌آموزشی از نمایشگاه کتاب، اظهار کرد: کسانی که می‌روند کتاب کمک‌درسی بگیرند ترافیک ایجاد می‌کنند، آن‌ها معمولا به غرفه‌های دیگر سر نمی‌زنند، نه دنبال رمان هستند و نه کتاب شعر و تاریخ. می‌روند تا کتاب‌های کمک‌آموزشی بخرند که بچه‌های‌شان زودتر کنکور قبول شوند و خیال‌شان راحت شود. پیشنهاد می‌کنم چند روز نمایشگاه را عمومی برگزار کنند و چند روز هم نمایشگاه درسی و دانشگاهی؛ یعنی این دو جدا شوند.
او تأکید کرد: ناشران کمک‌آموزشی هرسال جا می‌گیرند و چون فضای صوتی نمایشگاه در اختیار کمک‌آموزشی‌هاست به دلیل دادن هزینه بیشتر، این فضا بر روی نمایشگاه سایه می‌اندازد و فضای آن‌جا را سنگین و نمایشگاه را از فضای فرهنگی به فضای تجاری و غیرحرفه‌ای تبدیل می‌کند که این موضوع باعث رنجش نویسندگان و مولفانی می‌شود که انتظار ورود به فضای فرهنگی دارند. اگر این اتفاق نیفتد یعنی ناشران دانشگاهی و کمک‌آموزشی از ناشران عمومی جدا نشوند، برای کسانی که با قصد دیگری به نمایشگاه می‌روند فضای خسته‌کننده‌ای می‌شود.
عباس جهانگیریان با اشاره به تحریم نمایشگاه کتاب توسط برخی از ناشران، گفت: وزارت ارشاد باید به خواسته‌های آن‌ها توجه کند و ببیند چرا تحریم می‌کنند. این قهر، قهر فرهنگی است و این موضوع شخصی نیست. وزیر فرهنگ شخصا و یا معاونانش باید با این ناشران صحبت کنند؛ کاری که مهاجرانی در دوران وزارت خود انجام می‌داد.
او همچنین از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواست اجاره غرفه‌ها را کمتر کنند و بیان کرد: نمایشگاه فرصتی است که وزارت فرهنگ و ارشاد می‌تواند به ناشران کمک کند؛ با توجه به این‌که ناشران به خاطر مشکلات خود مانند گرانی کاغذ و تیراژ کتاب یکی پس از دیگری ورشکست می‌شوند. وزارت ارشاد باید اجاره غرفه‌ها را کم کند و سیاست‌های حمایتی‌اش را از ناشران بیشتر کند تا ناشران بتوانند به کارشان ادامه دهند.
این نویسنده سپس با بیان این پیشنهاد که فضای سرای اهل قلم کودک و نوجوان را نزدیک به غرفه‌های کودک و نوجوان قرار دهند توضیح داد: سرای اهل قلم کودک و نوجوان با غرفه‌های کودک و نوجوان فاصله زیادی دارد و دور بودنش باعث می‌شود برخی آن‌جا را گم کنند. اگر این سرا نزدیک غرفه‌های کودک و نوجوان باشد برای نویسنده‌های کودک، پژوهشگران و مخاطبان نویسنده‌ها قابل دسترس‌تر است.
او در ادامه تأکید کرد: بهتر است سرای اهل قلم در نمایشگاه به جای شخص به یک شورا واگذار شود تا حداقل چند سلیقه در آن‌جا باشد و فقط یک سلیقه اعمال نشود.
عباس جهانگیریان همچنین با اشاره به نمایشگاه‌های خارجی گفت: کسانی که به این نمایشگاه‌ها رفته‌اند تجربه‌هایی دارند که می‌توان از تجربه‌های آن‌ها استفاده کرد. چند سال پیش قرار بود در نمایشگاه کتاب فرانکفورت حضور داشته باشم و بنا به دلایلی نتوانستم بروم اما هنوز نرفته چند نویسنده و ناشر از جاهای مختلف به من ایمیل داده بودند تا با یکدیگر دیدار داشته باشیم که من نتوانستم بروم. البته سال‌های قبل دیدارهایی با رئیس کانون نویسندگان چند کشور داشتم که این موثر بود و این دیدارهای ساده منجر به فعالیت‌هایی شد که بعد از نمایشگاه ادامه داشت؛ مثلا من به رئیس کانون نویسندگان قزاقستان گفتم کتابی درباره فارابی دارم که او خوشحال شد، بعد از نمایشگاه کتاب را برایش فرستادم و بعد متوجه شدم کتابم در این کشور ترجمه شده است.
او در ادامه افزود: اگر ارتباط بین‌المللی بین نویسنده‌های ایران و کشورهای دیگر در نمایشگاه صورت بگیرد، فرصتی برای تعامل با کشورهای دیگر فراهم می‌شود. بسیاری از کتاب‌های ما ظرفیت و قابلیت ترجمه دارند و می‌توانند مخاطب‌هایی فراتر از مخاطب داخلی داشته باشند. با توجه به این‌که متولی‌ای نداریم ادبیات ما را به خارج از کشور معرفی کند، اگر در نمایشگاه سالنی به این موضوع اختصاص دهند و هر روز مترجمانی در آن‌جا حضور داشته باشند تا نویسنده‌ها خلاصه‌ای از کتاب‌های‌شان را ارائه دهند، ممکن است ناشر و یا مترجمی به ترجمه این کتاب‌ها علاقه‌مند شود.
این نویسنده همچنین درباره عرضه کتاب‌هایش در نمایشگاه کتاب تهران گفت: کتاب جدید غیرداستانی‌ام با نام «مهندسی آب» که درباره تاریخچه مهندسی آب در ایران بود به نمایشگاه نرسید. اما چاپ جدید «سایه هیولا»، چاپ سوم «پسر نان و نمک» و «توران تور» از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در نمایشگاه عرضه می‌شود. نشر افق قرار بود چاپ جدید «جنگ که تمام شد بیدارم کن» را به نمایشگاه برساند و نشر منادی تربیت چاپ چهارم «قصه‌های هامون و دریا» را آماده کرده است.
سی و یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «نه به کتاب نخواندن» از تاریخ ۱۲ تا ۲۲ اردیبهشت‌ماه در مصلای امام خمینی (ره) برگزار خواهد شد.
انتهای پیام
نظرات