رضا ساکی
امروز می‌خواستم از آن گزارش‌گر ورزشی بنویسم که از سال ۱۳۸۴ تا همین لحظه رئیس فدراسیون هاکی است. اما گفتم لابد ایشان چیزی بلد است که در این ۱۲ سال کسی دیگر بلد نبوده است برای هاکی مملکت انجام بدهد و برای همین چیزی که بلد است در این سمت باقی مانده است.
بعد خواستم درباره آقایی بنویسم که به مدت ۲۸ سال رئیس فدراسیون نجات غریق بود و عاقبت به علت کهولت سن از این فدراسیون کنار گذاشته شد. بعد با خودم گفتم حالا که برکنار شده دیگر ننویس. بعد با خودم گفتم لابد در آن ۲۸ سال ایشان چیزی بلد بوده که کسی بلد نبوده است برای نجات غریق مملکت انجام بدهد.
خلاصه همین‌طور ذهنم مشغول برخی مسئولین بود که ۳۸ پست مختلف دارند و سن‌شان بالای ۷۰ سال است و گاهی یادشان می‌رود که مثلا فلان روز در فلان ساعت باید سر کدام شغل حاضر بشوند. این چیزها را داشتم در ذهنم مرور می‌کردم که دیدم رییس سازمان حفاظت از محیط زیست درباره نجات دریاچه ارومیه گفته‌اند: «باید خداوند کمک کند و باران ببارد.» ایشان که چهار سال آزگار دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه بوده‌اند در آخر کار دست به دامان خداوند متعال شده‌اند برای بارش باران. یعنی میزان اعتقادی که نام‌برده به مقوله باد و باران دارند در تمام دورانی که بشر بر روی زمین زندگی کرده‌ سابقه نداشته است.
امروز خواستم بنویسم که مسئول شدن در مملکت آسان است اما گفتم اگر بنویسم به تعداد زیادی برمی‌خورد. پس می‌نویسم مسئول شدن در ایران خیلی سخت است. شما هم بگویید سخت است. خوب نیست جلو این آمریکایی‌های بی‌تربیت بگوییم مسئولان ما بر شغل‌ها و سمت‌ها چنگ زنده‌اند و ول‌کن نیستند و آخر هم در روز بازخواست برای ما دعا می‌کنند.
اصلا ولش کن امروز طنز نمی‌نویسم.

باقی بقای‌تان

انتهای پیام