عباس باغستانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: ورزش افراد باهوش میانه (ID)  یا همان کم توان ذهنی نزدیک به ۲۰ سال است که در دنیا فعال است و ما نیز کم و بیش از همان سال تا به الان به صورت غیررسمی و تحت عنوان انجمن فعالیت‌هایی برای ورزشکاران کم‌توان ذهنی داشتیم و جزء ۱۰کشوری بودیم که همان زمان عضو فدراسیون جهانی شدیم اما به دلیل این که کار زیربنایی و اساسی در طی این مدت صورت نگرفت،  فعالیتمان چشمگیر و به صورت حرفه‌ای دنبال نشد.

وی گفت‌: با وجود این که بارها از وزارت ورزش و جوانان درخواست کردیم که انجمن ورزش افراد با هوش میانه به دلیل بالا بودن آمار ورزشکاران این رشته و جامعه هدفی که در این زمینه وجود دارد، به فدراسیون تبدیل شود تا بتوانیم از بودجه مستقلی برخوردار شویم، اما متاسفانه چون حمایتی از این رشته صورت نمی‌گیرد، هم چنان به صورت انجمن اداره می‌شود. در طی این سال‌ها ما هنوز نتوانسته‌ایم کار زیربنایی خاصی را برای ورزشکاران این رشته انجام دهیم.

باغستانی اظهار کرد: شش سال است که مسئولیت این کار را بر عهده گرفته‌ام، اما به خاطر عدم حمایت‌های لازم از سوی کمیته‌ ملی پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و معلولان این رشته هنوز نتوانسته جایگاهی در عرصه‌های بین المللی و حتی آسیایی داشته باشد. شرایط این ورزش در ۸رشته‌ای که به صورت حرفه‌ای و همگانی فعالیت می‌کند، به گونه‌ای است که هنوز از مربیان متخصص در هیچ کدام از رشته‌های مختلف افراد کم توان ذهنی برخوردار نیستیم و در حقیقت کسی ورزشکاران کم توان ذهنی را درک نمی‌کند. در حال‌ حاضر نزدیک به شش هزار نفر ورزشکار در بخش دختران و پسران در رشته‌های شنا، دوومیدانی، دوچرخه‌سواری، فوتسال، فوتبال، بسکتبال، تکواندو و تنیس روی میز فعالیت می‌کنند که تنها در رشته‌های دوومیدانی، فوتسال و فوتبال در سطح دنیا مطرح هستیم و توانسته‌ایم به عناوین قهرمانی دست پیدا کنیم. هر چند این رشته در دنیا هم‌اکنون در پانزده رشته فعال است.

رییس انجمن ورزش افراد باهوش میانه (ID) در ادامه‌ ‌اضافه کرد: در رشته دوومیدانی با وجود این که ورزشکاران این رشته در ۲۵ ماده در مسابقات جهانی حضور پیدا می‌کنند، ما تنها در چهار ماده دوی ۱۵۰۰ متر  ، ۸۰۰ متر، پرش طول و پرتاب وزنه در مسابقات مختلف شرکت می‌کنیم و بیشترین مدال‌های جهانی افراد کم توان ذهنی مربوط به دوومیدانی است. البته ما ورزشکاران خوبی را در سایر رشته‌ها نیز داریم که اگر سرمایه‌گذاری خوبی روی آنها صورت بگیرد و حمایت لازم به عمل آید، بدون شک می‌توانیم در عرصه های بین‌المللی و حتی پارالمپیک ۲۰۲۰ حرفی برای گفتن داشته باشیم، اما تا به الان کسی نبوده که  که به درد دل این ورزشکاران کم توان ذهنی گوش دهد. من خودم در طی این شش سال در حدی که در توانم بوده برای مطرح کردن این رشته در آسیا و دنیا تلاش کرده‌ام و واقعا از بی توجهی‌ها خسته شدم. در حال‌ حاضر حمایت از ورزش کم توان ذهنی در حد صفر است.

رییس انجمن ورزش افراد باهوش میانه ( ID) گفت‌: ورزشکاران کم توان ذهنی در خفا قرار دارند و متاسفانه در هیچ جای ورزش کشور حضور ندارند. اینها همانند سایر ورزشکاران پارالمپیکی نیاز به اشتغال و حقوق ثابت دارند، اما متاسفانه زمانی که یک ورزشکار ID قهرمان جهان می‌شود پاداش آن به حدی کم است که به چشم نمی آید. من از مسئولان می‌خواهم که حداکثر توجه لازم را به ورزشکاران این رشته داشته باشند. اینها در حقیقت همانند سرطان خاموش هستند که بعد از مدتی در گنج خانه به دلیل بی توجهی مسئولان و حتی پدر و مادر خود به فراموشی سپرده می‌شوند.  

باغستانی ‌اضافه کرد: نزدیک به شش سال است که به صورت رسمی و بر حسب وظیفه خود سعی کرده‌ام جایگاه این رشته را در کشور مطرح کنم و به گوش مسئولان این موضوع را گوشزد کنیم که با توجه به آمار بالای ورزشکاران کم توان ذهنی در کشور ما باید از حالت انجمن خارج شویم و به یک فدراسیون همانند فدراسیون‌ ناشنوایان و نابینایان و کم‌بینایان تبدیل شویم تا بتوانیم در این رشته فعالیت حرفه‌ای و خوبی داشته باشیم.  قطعا تا زمانی که به صورت انجمن اداره شویم، حمایت لازم را از این ورزش صورت نمی‌گیرد.

رییس انجمن ورزش افراد باهوش میانه (ID) در ادامه‌ تاکید کرد: تنها روزی که به ورزشکاران افراد کم توان ذهنی تا حدودی توجه می‌شود روز ملی پارالمپیک است که در حال‌ حاضر ۳۵ هزار نفر در این مراسم حضور خواهند داشت که بیش از ۷۰ درصد از شرکت کنندگان افراد کم توان ذهنی هستند. آیا واقعا با اختصاص دادن یک روز به عنوان روز ملی پارالمپیک می‌توان ورزشکاران کم توان ذهنی را خوشحال کرد. تمام تلاش ما بر این است که بتوانیم در بعد قهرمانی در این رشته فعالیت‌های گسترده‌ای انجام دهیم، اما در طی این شش سال فقط توانسته‌ایم در بعد همگانی خود را مطرح کنیم و هنوز در بخش قهرمانی فاصله زیادی با سایر رشته‌های معلولان داریم.

باغستانی ادامه‌ داد: ما در رشته‌های فوتبال، تکواندو و شنا می‌توانیم ورزشکاران مطرحی را داشته باشیم، اما به دلیل اهمیت نداشتن این رشته در بین مسئولان ورزش کشور تنها توانسته‌ایم سه دوره در مسابقات جهانی فوتسال شرکت کنیم که دستاورد آن دو بار قهرمانی سوم جهان و یک بار هم قهرمان جهان شدیم. اما در فوتبال هنوز نتوانسته ایم در هیچ رقابت بین‌المللی حضور داشته باشیم، هر چند که پتانسیل‌های خوبی در این رشته داریم و اگر بتوانیم در مسابقات بین‌المللی شرکت کنیم، به طور شک می‌توانیم روی سکو قرار بگیریم.

وی در پاسخ به این پرسش که در حال‌ حاضر وضعیت دختران ورزشکار در این رشته نسبت به پسران چگونه است، افزود: در دختران آن طور که در پسران فعالیت خوبی در بخش قهرمانی و همگانی داریم، فعالیت در این بخش در حد صفر است. متاسفانه ورزش بانوان در این رشته جایگاه مشخصی ندارد. هر چند پتانسیل‌های خوبی در رشته‌های دوومیدانی، تنیس روی میز، شنا و بسکتبال در بخش دختران داریم و می‌توانیم در بعد قهرمانی به عناوین خوبی دست پیدا کنیم، اما توجه ویژه‌ای به دختران ورزشکار کم توان ذهنی صورت نمی‌گیرد. در حال‌ حاضر در بخش پسران هزار و دویست نفر در تهران ورزشکاران کم‌توان ذهنی به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند، اما این آمار در بخش دختران بسیار پایین است. می‌توانم این را بگویم که شاید تنها ۱۰ درصد از دختران کم توان ذهنی به فعالیت ورزشی می پردازند و این آمار بسیار نگران  کننده است. ما از نظر کسب مدال فاصله زیادی با آسیا و جهان داریم. بنابراین تا زمانی که حمایت لازم از ورزشکاران این رشته صورت نگیرد، به طور قطع جایگاه خود را در این رشته از دست خواهیم داد.

باغستانی با بیان این که مهم‌ترین کار ما در بخش ID توسعه و ترویج ورزش همگانی و بحث تربیتی در بین ورزشکاران کم‌توان ذهنی است، گفت‌: تمام تلاش ما بر این است که بتوانیم از لحاظ تربیتی ورزشکاران این رشته را در مسیر درستی هدایت کنیم و ورزش همگانی را در بین اقشار این جامعه توسعه و ترویج دهیم. هر چند به اعتقاد من ورزش قهرمانی مهم‌تر از همگانی است و ما باید در بعد قهرمانی خود را تقویت کنیم نه همگانی.

وی در پایان گفت‌: ۳۱ استان هم اکنون در ورزش افراد کم توان ذهنی فعالیت می‌کنند که از البته از این ۳۱ استان تنها چند استان محدود هستند که به صورت جدی فعالیت ورزشکاران این رشته را به صورت همگانی نه قهرمانی دنبال می‌کنند. ما واقعا در این رشته با محدودیتهای زیادی مواجه هستیم و کسی نیست که حمایت‌های لازم را از ما به عمل آورد.

انتهای پیام