یک عکاس معتقد است: انتشار تصاویر مشمئزکننده در رسانهها، هیچ مشکلی را حل نمیکند و برای مخاطب پیام آموزشی ندارد.
محمود ظهیرالدینی در گفتوگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان اینکه متأسفانه هیچ قانون خاصی برای انتشار عکس وجود ندارد، اظهار کرد: نیاز است قانونگذار برای این موضوع فکری بکند؛ اما قبل از قانون، وظیفهی مدیر یک رسانه است که تعادل را در انتشار عکسها رعایت کند. مثلا کسی جرمی را مرتکب شده و متناسب با آن به اعدام محکوم شده است، عکس صحنهی اعدام بدون هیچ هشداری پخش میشود و تمام سنین آن را میبینند و تأثیرات بسیار نامطلوبی بر آنها میگذارد.
او با بیان اینکه متولی مطبوعات کشور باید از انتشار چنین عکسهایی در قالب قانون جلوگیری کند، بیان کرد: ممکن است عکاسان دوست داشته باشند از هر صحنهی دلخراشی عکس بگیرند؛ اما آیا وظیفهی ما این است که این صحنهها را بدون اطلاع قبلی به مخاطب نشان دهیم؟
وی با اشاره به مواجهی ناخواستهی مخاطب با عکسهای مشمئزکننده در رسانهها، ادامه داد: این عکسها نباید انتشار یابند و اگر قرار است منتشر شوند باید در شرایط و قالب خاص و با اطلاعرسانی قبلی باشد. به عقیدهی من، از آنجا که انتشار این نوع عکسها نهتنها تأثیر مثبت ندارد، بلکه تأثیرات منفی آن بهمراتب بیشتر است، نباید منتشر شوند. اگر قرار است صحنههای مشمئزکننده ترویج یابند، نیاز است قبل از آن به مخاطب هشدار داده شود.
او دربارهی آسیبهای کلان انتشار اینگونه عکسها، گفت: بهطور مثال، عکس یک اسیدپاشی یا صحنهی یک اعدام به نام ایران، در دیگر کشورها از طریق اینترنت انتشار مییابد که همین موجب میشود آسیبهای قابل توجهی به کشور وارد شود.
وی با بیان اعتقاد به انتشار برخی عکسها ترویج خشونت است، توضیح داد: وقتی عکس یک اسیدپاشی که میان دو نفر رخ داده، منتشر میشود ترویج یک فاجعه و بهطور ناخواسته، آموزش یک راه انتقام گرفتن است.
ظهیرالدینی با تأکید بر اینکه منتشر کردن هر نوع عکسی برای اینکه شاید جایگاه تأثیرگذاری پیدا کند اشتباه است، گفت: با این فرض، کل یک جامعه به خطر میافتد و اگر قرار باشد عکسی تأثیرگذاری خود را پیدا کند، از میان تمام قوانین به آن جایگاه خواهد رسید.
وی دربارهی انتشار عکسهای حوادثی مانند زلزله، اظهار کرد: در انتشار این نوع عکسها، وظیفهای که جامعه دارد بسیار متفاوت است؛ اما برای ترویج آنها نیز هشدار لازم است.
انتهای پیام
نظرات