"از جيب من شما بازيكنان فوتبال چاق مي شوند!...آقايان فقط يك باشگاه را مثال بزند كه اين ويژگي را دارد وخودش خودش را اداره مي‌كند...وقتي همه چيز دولتي مي‌شود طبيعي است دولت‌ها سياست را بيشتر دوست دارند تا خصوصي سازي را و روي سياست كار مي‌كنند نه خصوصي سازي... تا ورزش را از كانال سياسي خارج نكرده و آن را به مديراني كه مي‌توانند اقتصاد ورزش را به كار بياندازند نسپاريم وضع ورزش به همين صورت خواهد ماند... اينجا باشگاه‌ها در خدمت دولت‌اند به جاي اينكه در خدمت مردم و اشتغال زايي باشند...مديران پشت تك مدال ها پنهان شده‌اند..." اين بخش از صحبت هاي "سعيد صادقي بروجردي" است. او عوامل زيادي را در عدم موفقيت دولت در اجراي مفاد ورزشي برنامه چهارم توسعه موثر مي‌داند. متن كامل مصاحبه او با ايسنا در زير آمده است: *** دولت از دادن آمار عاجز است استاد با سابقه مديريت ورزش در ارتباط با عملكرد دولت در اجراي مفاد ورزش برنامه چهارم توسعه اظهار كرد: دولت در نهادينه كردن ورزش ناموفق بوده است و نتوانسته ورزش را به عنوان يك فرهنگ مورد پذيرش در بخش ورزش همگاني مورد هدف قرار دهد. ورزش بايد در دو بخش خانواده و مدرسه به عنوان هدف اصلي مورد تاييد باشد، ما در اين زمينه‌ها چقدر كار كرده‌ايم. سعيد صادقي بروجردي در ادامه تاكيد كرد: ما افراد آكادميك هستيم نمي‌گويم دولت خوب كار كرده يا بد. آنچه ما به آن نياز داريم آمار درست است، اما فكر مي‌كنيم دولت از دادن آمار عاجز است. يكي از بندهايي كه در برنامه چهارم بايد اجرا مي‌شد افزايش سرانه فضاي ورزشي است. بايد ببينيم دولت نسبت به رشد جمعيت چقدر فضا درست كرده است. آقايان بايد نسبت به جمعيت بيلان بدهند. اينكه در يك شهري با 3 ميليون جمعيت يك سالن ساخته و اين شهر 5 سال پيش با 2 ميليون جهت 4 سالن داشته است يعني نسبت به رشد جمعيت خوب كار نشده است. اين استاد دانشگاه تصريح كرد: به نظر من شهرداري نسبت به سازمان تربيت بدني جلوتر كار كرده است. من بيلان ندارم اما معتقدم كه حالا فضاهاي پارك‌ها جنبه فرهنگي و ورزشي پيدا كرده و مردم هم خوب از اين امكانات استفاده مي‌كنند و در واقع به شهرداري نسبت به سازمان در اجراي مفاد ورزش برنامه چهارم نمره بهتري مي‌دهم. *** از جيب من شما بازيكنان فوتبال چاق مي شوند! صادقي بروجردي درباره لزوم توجه به خصوصي سازي ورزش با توجه به تاكيد برنامه چهارم توسعه نيز به اين امر اظهار كرد: همه مشكلات ما از سياسي بودن ورزش نشات مي‌گيرد. در دنياي امروز منافع ملي بر سرنوشت يكي، دو باشگاه ارجحيت دارد. همين اينها فداي سياست زدگي و قدرت طلبي‌هاي گروهي و سياسي شده است و در اين شرايط هيچ قسمتي از ورزش خصوصي نخواهد شد. مثلا حالا تيم ذوب آهن هزينه‌هاي خود را از كجا مي‌آورد. هزينه‌هايش را از ماليات مي‌دهد. از پول مردم مي‌دهد. دارد از جيب من و شما هزينه مي‌كند. ما در كارخانه‌ها سهم داريم و اين سهم ما در باشگاه‌هاي دولتي تقسيم مي‌شود. به نظر من اصلا خصوصي سازي در بخش ورزش در سطح قهرماني شكل نگرفته است. باشگاه‌هايي كه امروز تيم‌داري مي‌كنند دارند از ماليات مردم بازيكنان خود را بزرگ مي‌كنند. *** دولت‌ها سياست را بيشتر دوست دارند تا خصوصي سازي! عضو هيات علمي دانشگاه افزود: كي به باشگاه‌ها منچستر كمك مي‌كند؟ رئال مادريد اين همه پول را از چه كسي مي‌گيرند تا بازيكنان گران قيمت بخرد؟ از هيچ كس! اينها موسسه‌هاي خصوصي‌اند، مثل شركت‌هاي توليدي . از جذب تماشاچي، فروش تبليغات، فروش پيراهن و ... دو برابر آنچه هزينه مي‌كند در آمد دارند. خدا را شكر كه باشگاه‌هاي ما در ايران حتي از پخش تلويزيوني هم درآمدي كسب نمي كنند. وقتي همه چيز دولتي مي‌شود طبيعي است دولت‌ها سياست را بيشتر دوست دارند تا خصوصي سازي را و روي سياست كار مي‌كنند نه خصوصي سازي. افرادي را كه هيچ جا راه نمي‌دهند به زور توي ورزش مي‌گذاريم تا چهره شوند و بعد براي وزارت معرفيشان كنيم. ورزش خصوصي يعني اينكه علاوه بر درآمدزايي و سوددهي باشگاه‌ها بايد يك چيزي هم به دولت ماليات دهند. مگر يك شركت توليدي چه مي‌كنند؟ حقوق كاركنان خود را مي‌دهند، سوددهي دارند. ماليات هم مي‌دهند، حالا كدام باشگاه ما اين ويژگي را دارد؟ آقايان فقط يك باشگاه را مثال بزند كه اين ويژگي را دارد وخودش خودش را اداره مي‌كند! اين استاد مديريت ورزش تاكيد كرد: بارها گفته‌ام تا ورزش را از كانال سياسي خارج نكرده و آن را به مديراني كه مي‌توانند اقتصاد ورزش را به كار بياندازند نسپاريم وضع ورزش به همين صورت خواهد ماند. به نظر من حالا باشگاه‌ها كوچكي مثل سالن‌هاي بدنسازي بهتر از باشگاه‌هاي بزرگ دارند به دولت سود مي‌دهند. همه مردم ما دارند جور آن بازيكنان 500 ميليون توماني را از سهم مالياتشان مي‌كشند. سهم من و شما و تمام مردم كه بايد خرج ورزش همگاني شود دارد خرج اين باشگاه‌ها مي‌شود. رئال از فروش پيراهن سه، چهارم آنچه كه مي‌دهد را به دست مي‌آورد. اين يعني باشگاه خصوصي! اما اينجا باشگاه‌ها در خدمت دولت‌اند به جاي اينكه در خدمت مردم و اشتغال زايي باشند! در نتيجه باشگاه‌ها در خدمت سياست درآمده‌اند. در نتيجه ورزش در خدمت سياست قرار گرفته است. به نظر من باشگاه‌ها خصوصي نه تنها شكل نگرفته دولتي‌تر هم شده چون نگاه به ورزش سياسي است نه آكادميك. به دوره خاصي كار ندارم در كل مي‌گويم. *** فارغ التحصيلان زيادي داريم كه راننده تاكسي اند! وي به بند 1 ماده 117 و لزوم تربيت نيروي انساني اشاره كرد و گفت: ازنظر جذب نيروي انساني دانشگاه‌ها خوب كار كرده‌اند اما زيرساختي براي جذب فارغ التحصيلان وجود ندارد. به نظر من برنامه همراه با توليد نيرو ساختارها مورد توجه قرار نداده است. حالا فارغ‌التحصيلان زيادي داريم كه راننده تاكسي هستند. نيروي انساني درصد قابل قبولي از لحاظ كمي تربيت شده است اما، چند درصد از اين نيروي انساني به كار گرفته شده‌اند؟ اگر قرار باشد از اينها استفاده شود ما چرا اين همه نيروي انساني در دانشگاه تربيت مي‌كنيم. فارغ التحصيلان دانشگاه 4 سال پيش هم مي‌توانستند راننده تاكسي شود. در مدت 4 سال هم به جاي حضور در دانشگاه مهارت بيشتري كسب مي‌كردند و توقع كمتري هم داشتند. طبق اطلاعات پايان‌نامه‌ها موقعيت شغلي فارغ التحصيلان تربيت بدني وحشتناك است. *** عدم نظارت صحيح، عامل اصلي عدم موفقيت دولت در اجراي برنامه! صادقي بروجردي علت اصلي عدم موفقيت دولت را عدم نظارت صحيح در اجراي برنامه دانست و گفت: علت اين امر هم به حضور مديران مقطعي برمي‌گردد. مديران ما استراتژيك نيستند. افراد علمي و استراتژيك منافع درازمدت ملي را فداي منافع مقطعي و شخصي مي‌كنند. علت عدم موفقيت ما عدم استفاده از مديران استراتژيك است. ما مديران سياسي را به كار مي‌گيريم و آنها تا يكي مي‌رود روي سكو مدال مي‌آورد پشت او پنهان مي‌شوند. اما كار مدير استراتژيك اين است كه بحران را به جان بخرد تا روي يك پروژه 3 تا 5 ساله كار كند. مدير استراتژيك سد مي‌زند 18 سال بعد نتيجه مي‌گيرد. كار اصلي زماني است كه مطالعات شروع مي‌شود ولي حالا كسي سد را افتتاح مي‌كند سود مي‌برد نه آن كسي كه مطالعه را شروع كرده است. مدير استراتژيك موفقيت را براي ملت مي‌خواهد نه براي خودش. *** قانون مي گويد، پس طرح جامع بايد اجرا شود! صادقي بروجردي با اشاره به اينكه بناي ماده 117 برنامه چهارم به طرح جامع استوار است به ايسنا گفت: طرح جامع ورزش را چشم بسته قبول ندارم. برخي شاخص‌ها در اين طرح قابل اندازه‌گيري نيستند. طرح جامع پخته نيست نمي‌گويم آيه است اما چون قانون مي‌گويد بايد اجرا شود آنچه كه در مجلس تصويب شده لازم است اجرا شود. انتهاي پيام