نمايش فيلم‌هاي كوتاه و جلسه نقد و بررسي و گفت‌وگو با «هومن سيدي» بازيگر و فيلمساز جوان سينماي ايران، در سالن «سينماحقيقت» مركز گسترش سينماي مستند و تجربي برگزار شد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عصر روز گذشته ـ 28 دي ماه ـ در اين جلسه كه اجراي آن برعهده «شهنام صفاجو» بود، هومن سيدي در ابتدا به نگاه شخصي‌اش به مقوله‌ي فيلمسازي اشاره كرد و گفت: «اين فيلم‌ها، كاملاً دغدغه شخصي خودم و اصولاً سينماي مورد علاقه‌ام است و همواره سعي مي‌كنم كه در اين وادي، كسب تجربه كنم.»
وي با اشاره به روند توليد فيلم «دندان آبي» تصريح كرد: «بُن‌مايه فيلمنامه بر اين منطق استوار است كه يك اتفاق كوچك، باعث تراژدي و فاجعه بزرگي مي‌شود. البته اين فيلم در چند جشنواره و بازار فيلم خارجي به‌نمايش درآمد، اما داستان فيلم براي آنها ملموس نبود و باعث شد تا اتفاقي براي اين فيلم نيافتد. ضمن اينكه بايد بگويم «دندان آبي» سينمايي است كه آنرا دوست دارم. سينمايي كه به سمت آن رفته تا بازيهايي نزديك به واقعيت داشته باشد و احساس شود كه اين، سينماست، نه واقعيت محض.»
سيدي افزود: «من در عرصه فيلمسازي همواره سعي كرده‌ام تا طرح اصلي يا فيلمنامه، از آن خودم باشد يا نهايت آنرا بازنويسي كنم تا با ذهنيت شخصي‌ام، به سوژه‌ها بپردازم و آنها را به تصوير بكشم. چرا كه اگر نتوانم چيزي را درك كنم، طبيعتاً نمي‌توانم آنرا به تماشاگر انتقال دهم.»
بازيگر جوان سينماي ايران در ادامه، به حضور عوامل حرفه‌اي سينما در فيلم‌هاي كوتاهش اشاره كرد و گفت: «بازيگري، تصويربرداري، صدابرداري و صداگذاري، تدوين، موسيقي و همه‌ي اينهاست كه يك فيلم را مي‌سازد و اين نگاه غلطي است كه من به‌عنوان كارگردان يك فيلم كوتاه، از عوامل حرفه‌اي استفاده نكنم. چرا كه اگر قرار باشد بازيگرها و ساير عوامل حرفه‌اي نباشند، پس تماشاگر بايد چه چيزي را نگاه كند؟ از سوي ديگر، اگر صدا و تصوير بصورت غير حرفه‌اي ضبط شده و مخاطب فيلم را اذيت كند، من چه‌كاري مي‌توانم انجام دهــــم؟ براي همين و تا جايي كه امكان داشته باشد، سعي مي‌كنم تا اين اتفاق، يعني حضــــور عــوامل حرفه‌اي در فيلم‌هايم پُررنگ‌تر هم بشود. البته لازم است ذكر كنم كه هيچكدام از بازيگران حرفه‌اي كه لطف مي‌كنند و سرِ كار‌هاي من مي‌آيند، كوچكترين دستمزدي نمي‌گيرند و تمامي دوستان، با نگاه دلي و تجربي، قدم به وادي فيلم كوتاه مي‌گذارند.»
وي در ادامه تصريح كرد: «من در آثارم، تلاش كردم تا يك مرزي بين عنصر واقعي و مجازي بوجود بياورم. يعني همواره بر بازي‌اي كه نزديك واقعيت است، تأكيد كردم، نه بر مستند محض و براي همين است كه از بازيگر حرفه‌اي استفاده مي‌كنم و دنبال آدم‌هاي واقعي نمي‌روم.»
در پايان، مجري نشست به ويژگي مهم هر چهار فيلم كوتاه «هومن سيدي» يعني باز بودن پايانِ فيلم‌هاي او و عدم نتيجه‌گيري و قضاوت فيلمساز اشاره كرد و وي گفت: «واقعيت همين است كه شما گفتيد. يعني من همواره از بحث قضاوت كردن، مخصوصاً بر روي مسائلي كه در جامعه مهم هستند، پرهيز مي‌كنم. چون كار فيلمساز و هنرمند اين نيست كه بخواهد چيزي را حل بكند. بحث من، مطرح كردن يكسري معضلات و مشكلات از يك نگاه ديگر، با هدف تأثير گذاشتن روي انسانهاست تا بنشينند و فكر بكنند. لذا اين اتفاق، از روي قصد و آگاهي در پايانِ فيلم‌هاي من رخ مي‌دهد تا تماشاگر، خود به پايانِ داستان فيلم كه مي‌تواند آغازي بر واقعيتِ مهم ديگري باشد، بينديشد.»
انتهاي پيام
نظرات