پس از 51 سال ،اثري از پرويز محمود (1375- 1289) به نام كنسرتينو براي ويلن و اركستر، به رهبري “منوچهر صهبايي“ طي روزهاي گذشته در بلغارستان اجرا شد. “منوچهر صهبايي” - استاد موسيقي دانشگاه اطريش و رهبر اركستر - در همين خصوص به خبرنگار موسيقي ايسنا اظهار داشت: پرويز محمود، يكي از برجسته‌ترين موسيقيدانان تاريخ موسيقي ايران است . وي در معرفي پرويز محمود گفت: او در سال 1289 در تهران متولد شد. تحصيلات موسيقي خود را در كشور بلژيك انجام داد و در سال 1318 به ايران بازگشت. در سال 1322 اركستر سمفونيك تهران را پايه‌گذاري نمود و از سال 1325 رياست هنرستان علي موسيقي را هم بر عهده گرفت. با اين‌حال اختلاف نظرها با معاصران‌، ‌بي‌نظمي در كارهاي اداري و دسته‌بندي‌ها، باعث شدند كه او از كار خود دلسرد شده و در سال 1328 از تمام مشاغل در ايران استعفا داده و به آمريكا مهاجرت كند. بدين ترتيب يكي از بزرگترين موسيقي‌دانان موسيقي سمفونيك ايران براي هميشه ترك وطن كرد. وي افزود: در آمريكا، پرويز محمود به نوشتن كنسرتينو براي ويلن و اركستر مشغول شد و در تاريخ 23 دسامبر سال 1952 اين اثر را به پايان رسانيد. او قبل از مهاجرت به آمريكا، آثار متعددي نوشته بود كه نت‌هاي آن همگي مفقود شدند. هم‌چنين اين كه‌آيا او بعد از سال 1331 اثري خلق كرده است يا خير؟ نامعلوم است. سرانجام پرويز محمود در سال 1375 در گمنامي در آمريكا دار فاني را بدرود گفت. به احتمال قوي به غير از اين اثر، تمام آثار اين آهنگساز برجسته از بين رفته‌اند و اگر اقدام نمي‌كرديم، نت‌هاي اين اثر هم، يا در گوشه‌اي افتاده و خاك مي‌خورد و يا به سرنوشت ديگر آثار وي دچار مي‌گرديد. اين اثر نسبتا كوتاه كه تنها شاهد و بازگوي دانش موسيقي پرويز محمود مي‌باشد، نمونه‌اي بسيار با ارزش از كار آهنگ‌سازي وي مي‌باشد. صهبايي با تاكيد بر اين كه هدف آهنگساز از نوشتن اين كنسرتينو، نشان دادن راهي براي هماهنگي مقام‌هاي موسيقي ايراني با موسيقي سمفونيك بوده است، افزود: به زبان ديگر مي‌توان گفت، او قطعه‌اي به فرم موسيقي سمفونيك جهاني نوشته است در مقام همايون “مي“ و بدين وسيله تئوري رابطه موسيقي سنتي ايران در به كار گرفتن آن در موسيقي سمفونيك جهاني را به‌طور عملي نشان داده است. وي افزود: در اين راه آهنگساز موفقيت بي‌نظيري داشته و اين اثر با اينكه 52 سال پيش ساخته شده است، هنوز مي‌تواند نمونه و راه‌گشايي براي موسيقي سمفونيك ايران باشد. اين استاد موسيقي دانشگاه اطريش خاطرنشان كرد: اگر امروزه اين آثار را با آثار معاصر پرويز محمود مقايسه كنيم،‌مي‌توانيم شاهد تفاوت بسيار زياد سطح كارها باشيم و به دلايل اختلاف نظرها پي ببريم. به گفته صهبايي، تاريخ هميشه بهترين قاضي بوده است ولي متاسفانه زمان منتظر قضاوت تاريخ نمي‌شود تا حق به حق دار داده شود. لااقل در مورد موسيقي سمفونيك در ايران متاسفانه تا كنون هرگز نتوانسته اند خوب را از بد و حق را از ناحق تشخيص دهند. يكي از بزرگترين دلايل عقب ماندگي ما در اين زمينه همين موضوع بوده و هست وي تصريح كرد: كنسرتينو براي ويلن و اركستر از پرويز محمود با اجراء اركستر فيلارمونيك بلغارستان و تكنوازي آريا صهبائي و به رهبري من، همراه با آثار فراموش شده ديگري از مرحوم حسين ناصحي تهراني، حسين يوسف زماني و مرحوم دكتر محمدتقي مسعوديه‌،‌كه براي اولين بار به وسيله نت‌نويسي جديد، اجراء و ضبط شده‌اند در آينده نزديك بر روي سي‌دي آمده و در اختيار علاقمندان به موسيقي سمفونيك ايراني و تاريخ موسيقي در ايران قرار خواهد گرفت. منوچهر صهبايي در پايان به خبرنگار موسيقي ايسنا گفت: تنها هدف ما از اين گونه فعاليت‌ها، حفظ و اشاعه ارزش‌هاي فرهنگي كشورمان بوده و لازمه‌ي به تحقق رساندن آن، صرف وقت، زحمات زياد و مخارج بسيار سنگين بوده است كه اين كار به طور معمول، از وظايف وزارت فرهنگ و ارشاد كشور است. انتهاي پيام