به گزارش ایسنا، طی یک سال اخیر انتخابات متعددی در سرتاسر کشورهای جهان از جمله کشورهای غربی برگزار شد و رویدادهای سیاسی مربوطه این مسئله را برملا کرد که رایدهندگان در کشورهای صنعتی و پیشرفته بسیار ناراضی هستند و همچنین آمادهاند تا این رهبران را از عرصه قدرت و سیاست کنار بزنند.
روزنامه «وال استریت ژورنال» با استناد به نظرسنجی «مورنینگ کانسالت» که در میان تقریبا ۲۵ کشور دموکراسی جهان انجام شده، مینویسد: «در اقدامی کمسابقه، رهبران سیاسی کشورهای ثروتمند عمیقا نامحبوب شدهاند و هیچ کشور پیشرفتهای بجز سوئیس امتیاز مثبتی دریافت نکرده است.»
این نظرسنجی به طور جداگانهای به برخی از رهبران جهان پرداخته و طبق نتایج بهدست آمده نوشته است: «جو بایدن» رئیسجمهور آمریکا ۳۷ درصد، «جاستین ترودو» نخستوزیر کانادا ۲۶ درصد، «امانوئل ماکرون» رئیسجمهور فرانسه ۱۹ درصد و «اولاف شولتس» صدراعظم آلمان ۱۸ درصد محبوبیت کسب کردهاند.
اگرچه میزان محبوبیت «دونالد ترامپ» رئیسجمهور منتخب آمریکا پس از نتایج انتخابات ریاستجمهوری این کشور افزایش یافت اما شاید دوره ریاست خود را با افت محبوبیت آغاز کند. همچنین او تنها رئیسجمهور تاریخ معاصر بود که دوره اول ریاست خود را با محبوبیت زیر ۵۰ درصد آغاز کرد.
روزنامه «وال استریت ژورنال» در ادامه میافزاید: «رایدهندگان در کشورهای صنعتی پس از سالها عدم اطمینان ناشی از همهگیری، جنگ در اروپا، تورم بالا، دستمزدهای راکد و افزایش مهاجرت، مضطرب و عصبانی هستند. رهبران با رشد اقتصادی ضعیف، هزینههای بالا و کسری بودجه مواجه هستند که بدین معناست آنها به طور فزایندهای به رایدهندگان انتخابهای سخت ارائه میدهند.»
این روزنامه آمریکایی درخصوص این نظرسنجی برگزار شده و پس از اشاره به سقوط دولت فرانسه، بحران سیاسی آلمان و استیضاح «یون سوک یول» رئیسجمهور کره جنوبی به وضعیت دولت انگلیس میپردازد و مینویسد: «کر استارمر» نخستوزیر بریتانیا که توانست در انتخابات ماه ژوئیه در برابر «ریشی سوناک» پیروز شود، صرفا ۳۰ درصد محبوبیت در مقابل ۵۹ درصد نارضایتی دریافت کرده است.
لازم به ذکر است که سه رهبر جهان که براساس این نظرسنجی محبوبترین بودهاند، همگی مربوط به کشورهای در حال توسعه هستند و «نارندرا مودی» نخستوزیر هند با ۷۶ درصد رای، «خاویر میلی» رئیسجمهور آرژانتین با ۶۶ درصد و «کلودیا شینبام» رئیسجمهور مکزیک با ۶۴ درصد در این فهرست قرار دارند.
این نظرسنجی کشورهای فقیرتر را در جایگاهی بالاتر از کشورهای ثروتمند قرار میدهد و تاکید میکند: «کشورهای ثروتمند مشکلی دارند که کشورهای فقیرتر آنها را ندارند؛ کشورهای ثروتمند به سرعت در حال پیر شدن هستند، به این معنی که هزینههای آنها برای مراقبتهای بهداشتی، حقوق بازنشستگی و سایر مخارج به سرعت در حال افزایش است، در زمانی که رشد اقتصادی آنها راکد شده است. همچنین طی ۲ دهه گذشته، دولتهای کشورهای ثروتمند برای جبران این شکاف به وام گرفتن روی آوردهاند.»
انتهای پیام
نظرات