«حسین مسرّت» در گفت‌وگو با ایسنا، دکتر «داریوش مهرشاهی» را جغرافیدانی کارآگاه از استان یزد خواند و در مورد زندگی او اظهار کرد: داریوش در ۳۰ فروردین ۱۳۳۲ خورشیدی در خانواده شهریار «اردشیر مهرشاهی» از زرتشتیان کوچیده از برزن نرسی آباد یزد به تهران و سپس آبادان و بانو «سیمین دخت جمشید دمهری» که از زرتشتیان کوچیده از برزن خرّمشاه یزد به شهر آبادان بود، به دنیا آمد.

وی ادامه داد: داریوش، آموزش ابتدایی را تا کلاس پنجم در دو دبستان کمال ‌الملک و ابن‌سیناشهر آبادان گذراند و سپس راهی شهر یزد شد و کلاس ششم را در دبستان دینیاری در خیابان کاشانی گذراند.

محقق یزدی با بیان این که داریوش، دانش آموز خوب و درس خوان ولی بازیگوشی بود و از این رو هیچگاه نامش بین نفرهای یکم تا سوم دبستان جای نداشت، گفت: داریوش پس از یک سال و چند ماه زندگی در سرزمین پدری به آبادان بازگشت و در کنار خانواده، دوره‌های یکم و دوم دبیرستان را در همین شهر، بین سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۰ در دبیرستان نامی و کهن رازی با اخذ دیپلم ریاضی به پایان برد.

وی به علاقه داریوش به ورزش اشاره و عنوان کرد: فعالیت‌های ورزشی او از دوره دبیرستان با آموزش ورزش‌های فوتبال و شنا در شهر آبادان آغاز شد و  در دانشگاه ملی(شهید بهشتی کنونی) به مدت شش سال عضو تیم فوتبال دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی بود و با برخی از بزرگان فوتبال ایران همبازی شد و دو مرتبه نیز با این تیم به مقام قهرمانی و دو مرتبه هم به مقام دوم مسابقات دانشکده‌های دانشگاه ملی ایران رسید.

به گفته وی، هرچند داریوش در ابتدا در رشته ادبیّات مشغول به تحصیل شد ولی در تابستان ۱۳۵۱ پس از رایزنی با اساتید و با وجود علاقه شدید به رشته جامعه شناسی، رشته جغرافیای عمومی را به سفارش دکتر «ایران پور جزنی» که از استادان فرهیخته و توانای دانشگاه و معاون دانشکده بود، برگزید.

مسرت با اشاره به اخذ مدرک کارشناسی جغرافیا از دانشکده علوم زمین در تابستان ۱۳۵۴، گفت: داریوش بی درنگ در همان تابستان در آزمون دوره کارشناسی ارشد همان دانشگاه در رشته جغرافیای طبیعی شرکت کرد و بنا بر تلاش، هوش و دانش خود رتبه نخست را به دست آورد به نحوی که این دوره را با درجه ممتاز گذراند.

وی گفت: استاد مهرشاهی در سال ۱۳۵۹ برای تدریس جغرافیای عمومی جهان در مدرسه عالی ایران زمین در تهران مشغول بکار شد و در کنار آموزش دانش جغرافیا، به کارهای اجتماعی هم راغب شد به طوری که از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ به عنوان عضوی از اولین دوره انجمن زرتشتیان تهران پس از پیروزی انقلاب اسلامی برگزیده و مشغول به خدمت افتخاری شد.

مسرت خاطرنشان کرد: مهرشاهی در این پنج سال از دوران جوانی ناچار شد برای تأمین هزینه زندگی خود و خانواده به کار آزاد اشتغال ورزد ولی نهایتاً در سال ۱۳۶۳ در دانشسرای عالی یزد مشغول به تدریس شد و در سال ۱۳۶۷ در دکترای جغرافیای طبیعی (گرایش ژئومورفولوژی) دانشگاه آزاد واحد تحقیقات تهران پذیرفته شد.

وی با اشاره به فعالیت مهرشاهی از سال ۱۳۷۰ به عنوان عضو رسمی هیئت علمی دانشگاه یزد، عنوان کرد: او در سال ۱۳۷۱ به دلیل ارجمندی تحصیل در دانشگاه‌های معتبر جهان، تحصیل در رشته دکتری را رها و در آزمون اعزام دانشجو به خارج وزارت علوم شرکت کرد و پذیرفته شد و سرانجام در مرداد ۱۳۷۲ به شهر شفیلد انگلستان رهسپار شد.

به گفته مسرت، دکتر مهرشاهی با پایان دوره تحصیلات تکمیلی و گرفتن دکترای خود در رشته جغرافیای طبیعی با گرایش «ژئومورفولوژی نواحی خشک و بیابانی» از دانشگاه شفیلد انگلستان در پاییز ۱۳۷۸ به ایران بازگشت و کارهای آموزشی و پژوهشی خود را در دانشگاه یزد با رتبه استادیاری ادامه داد.

وی با بیان این که دکتر مهرشاهی هم‌زمان با دوره های آموزشی به کارهای پژوهشی خود هم ادامه داد، افزود: او عضو رسمی مرکز بین المللی مطالعات نواحی خشک گروه جغرافیای دانشگاه شفیلد و عضو پژوهشکده مطالعات محیط زیست دانشگاه یزد بود و سفرهای پژوهشی و علمی به کشورهای امارات متحدۀ عربی، انگلستان گلاسکو و تونس داشت.

مسرت با اشاره به بازنشستگی دکتر مهرشاهی در سال ۱۳۹۳ پس از سی سال تدریس عاشقانه، گفت: مهرشاهی در این مدت دانشجویان بسیاری (شاید در حد دو هزار نفر) از جمله مهران فاطمی (استاندار کنونی یزد)، محمّد حسین سرایی، ایمان روستا و احمد مزیدی (از اساتید دانشگاه یزد)،  یونس خسروی (استاد دانشگاه زنجان) و سید مسعود عظیمی (سرپرست سابق اقتصادی و گردشگری استانداری یزد)، را پرورش داد که شاید بتوان با وجود برخی از آن‌ها به آینده جغرافیای ایران و پیشرفت دانش جغرافیای کشور امیدوار بود.

وی با بیان این که او هم اکنون در شهر شفیلد انگلستان به سر می برد و سالی چند بار به یزد می آید، گفت: خود او در این باره می گوید: «من به کارم و تدریس در دانشگاه بسیار علاقه داشتم ولی به دلیل ناراحتی قلبی همسرم و نیاز به یک عمل قلب ناچار شدم که درست به مجرّد ۳۰ سال گذشتن از تدریس و پژوهش در دانشگاه یزد، درخواست بازنشستگی کنم. ایشان(همسرم) عمل قلب را با تأخیر یک ساله به خاطر انتظار بازنشسته شدن من انجام دادند که همین تأخیر خود متأسّفانه شرایط ایشان را بدتر کرده بود و از سال ۱۳۹۶ تاکنون احتیاج به مراقبت دائمی در خانه و بیرون دارند.»  

به گفته این پژوهشگر یزدی، استاد مهرشاهی در طول دوران پربار علمی و فرهنگی خود از سال ۱۳۶۷ تاکنون بیش از ۹۴ گفتار را به ویژه در زمینۀ کویر شناسی و جغرافیای طبیعی استان یزد و نیز موضوعات اجتماعی و فرهنگی زرتشتیان یزد در نشریات علمی و پژوهشی ایران چاپ کرده است.

مسرت در پایان از آثار استاد مهرشاهی به دو کتاب با نام‌های «عشق و تنهایی» و «کوهریگ شناسی (آشنایی با موضوع کوهریگ و کوهریگ های ایران و جهان)» اشاره کرد.

انتهای پیام