به گزارش ایسنا، دکتر مقیمی همزمان با هفته دفاع مقدس با حضور در منزل جانباز شهید فرهاد صابر که دانش‌آموخته دانشگاه تهران بود، با همسر و تنها فرزند این شهید والامقام دیدار و گفت‌وگو کرد و مدال نقره‌ای دانشگاه تهران را به آنها اعطا کرد.
به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، شهید فرهاد صابر معروف به حاج محسن صابر، جانباز ۷۰ درصد قطع نخاعی که بعد از تحمل ۳۰ سال مجروحیت سرانجام ۱۷ فروردین ماه ۱۳۹۳ در بیمارستان خاتم‌الانبیاء به شهادت رسید، عضوی از خانواده بزرگ دانشگاه تهران و دانش‌آموخته رشته علوم تربیتی دانشگاه تهران است.
شهید صابر در اوایل دفاع مقدس، پای خود را از دست داد، اما عقب ننشست و با پای مصنوعی در عملیات‌ها شرکت می‌کرد. بار دوم مجروحیتش با قطع نخاع از ناحیه کمر همراه بود. اما باز هم نمی‌گذاشت رنج جانبازی میان او و ارزش‌های انقلابی‌اش فاصله‌ای بیندازد. سال‌ها طول کشید تا متوجه مجروحیت سوم خود یعنی خون آلوده به هپاتیت ب در رگ‌هایش شود. این بار بیماری خاموشی که در تمام بدنش ریشه دوانده بود، او را از پای درآورد. برخی پزشکان بر این باورند که علت اصلی بیماری‌های خونی این جانباز دفاع مقدس همان خون‌های آلوده وارد شده به کشور در سال‌های جنگ تحمیلی است که در دوران مجروحیت وارد بدن جانباز فرهاد صابر شده است.
محسن صابر مشهور به فرهاد متولد سال ۱۳۴۲، در سال ۱۳۶۲ بر اثر انفجار تله‌های انفجاری نیروهای ضدانقلاب و جریان کومله پایش را از دست داد. وی در جریان عمل در یک بیمارستان صحرایی در معرض تزریق خون‌های آلوده وارد شده به کشور در سال‌های جنگ تحمیلی قرار گرفت. در خرداد سال ۱۳۶۷ در منطقه شلمچه در عملیات بیت‌المقدس۷ از ناحیه نخاع مجروح شد. او سرانجام پس از سال‌ها درد و رنج در فروردین ماه سال ۱۳۹۳ به شهادت رسید.
دکتر سید محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران همزمان با هفته گرامیداشت دفاع مقدس به دیدار خانواده این شهید رفت. همسر شهید صابر نیز مانند او دانشجوی دانشگاه تهران بوده است. زهرا خراسانی در دهه ۶۰ و قبل از ازدواج با فرهاد صابر، با رتبه ۲۳۷ موفق به قبولی در کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه تهران شده و پس از پایان دوره کارشناسی، با کسب رتبه ۲ کنکور کارشناسی ارشد در رشته برنامه‌ریزی آموزشی در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران پذیرفته شده است. بنابراین هم شهید صابر و هم همسر شهید، هر دو عضو خانواده بزرگ دانشگاه تهران هستند.
انتهای پیام
نظرات