محسن بابادی در گفت وگو با ایسنا، بااشاره به چشم طمع به زمین های خاکی فوتبال در استان خوزستان و تغییر کاربری این زمین ها، اظهارکرد: طی دو دهه اخیر ارزش ملک و زمین اعم از مسکونی، کشاورزی و تجاری رشد بی سابقه ای داشته است و در چنین بستر و شرایطی، اماکن ورزشی خصوصا زمین های خاکی فوتبال در شهرها و روستاها که زمانی کم ارزش تلقی می شدند، چشم طمع مالکین را به خود معطوف کرده اند تا جایی که بی رحمانه اقدام به فروش، واگذاری و ساخت و ساز در آن کرده و برایشان تنها چیزی که مهم نبوده، سلامتی و احساسات افرادی است که سال ها در آن زمین ها ورزش و مربیگری کرده و چه بسا بازیکنان بزرگی تحویل فوتبال کشور داده اند.

وی با بیان این که دست از تخریب زمین‌های خاکی و نابودی فوتبال محلات بردارید، ادامه داد: این اتفاقات تلخ به مراکز دولتی متولی و مالک زمین ها نیز رسید و بدون هیچ توجهی اقدام به مصادره زمین‌های ورزشی، ساخت و ساز یا واگذاری آن ها داشتند و بازهم آن هایی که متضرر شدند، نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به فوتبالی بودند که چشم امیدشان به بازی کردن در این زمین های خاکی با حداقل امکانات ممکن بود.

این مربی فوتبال خاطر نشان کرد: اگر به عنوان مثال نگاهی کلی به زمین های فوتبال ۱۶ هکتاری، کوت عبدالله، لشکرآباد، حصیرآباد، آهن افشار، ملاشیه، شیبان، ویس، ملاثانی و... در اهواز و حومه این شهر بیندازید، حقیقت ماجرا بیشتر مشخص خواهد شد که چه فجایعی در بحث تغییر کاربری یا از بین رفتن این زمین های خاکی رخ داده است. در شهرهای دیگر استان نیز به همین صورت بوده است

وی عنوان کرد: باتوجه به نبود سازوکار و قوانین مناسب جهت حفظ اراضی ورزشی در محلات امکان این که از ساخت و سازها و تغییر کاربری زمین های فوتبال محلات جلوگیری شود، وجود ندارد. نبود چنین سازوکاری باعث شده تا حتی مردم و ساکنان محلات نیز نتوانند مثل گذشته با این تغییر و کاربری ها مقابله کنند و همین موضوع باعث از بین رفتن این زمین های ورزشی شده است.

بابادی با اشاره به افت فوتبال خوزستان طی سال های اخیر، خاطر نشان کرد: اکنون از هر کسی بپرسد چه بلایی بر سر فوتبال خوزستان آمده است که دیگر ملی پوشی ندارد و تیم های تراز اول باشگاهی اش در لیگ های مختلف تبدیل به وارد کننده بازیکن از دیگر استان ها با مبالغ سرسام آور شده اند، یکی از مهم ترین دلایل را همین کم شدن و از بین رفتن زمین های خاکی فوتبال عنوان می کند. این انتظار می رفت زمین های خاکی که چند دهه محل تجمع خیل عظیمی از علاقه مندان به فوتبال بود، به مرور و با پیشرفت امکانات ورزشی و ماشینی تر شدن زندگی ها، از سوی دولتمردان و مسئولان تبدیل به زمین چمن و دارای امکانات بهتری برای ورزش شود اما نه تنها چنین نشد، بلکه روز به روز همان زمان ها نیز از رفتند و الان جز یاد و خاطره، چیزی از آن ها و آن روزگاران باقی نمانده است.

وی گفت: طی دو دهه اخیر شهرداری در اقدامی موثر و شبه جایگزینی، اقدام به احداث چمن های مصنوعی داشته است که همان پروژه ها نیز نیمه تمام باقی ماند و چمن های مصنوعی از جمله منازل راه کربلا اهواز و... یا به کلی تخریب شده اند یا به دلیل بی توجهی در آستانه حذف از چرخه ورزش هستند. به هر حال امیدوارم مسئولان محترم، همان محدود چمن های مصنوعی و زمین های خاکی که باقی مانده اند را حفظ کنند تا فوتبال استان اقتدار خود را در ورزش کشور حفظ کند و محدود استعدادهای باقی مانده به بیراه نروند و مربیان و علاقه مندانی که بدون چشمداشت در محلات و این زمین ها تیم داری می کنند، از همین حداقل لذت ممکن در این شرایط دشوار زندگی در خوزستان محروم نشوند.

انتهای پیام