به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، اگر همه چیز طبق برنامه پیش می‌رفت، فرانک روبیو(Frank Rubio) فضانورد ناسا شش ماه پیش به زمین بازمی‌گشت.

فرانک روبیو و دو خدمه روسیه‌ای فضاپیمای روسی سایوز در ایستگاه فضایی بین‌المللی در ماموریت «اکسپدیشن ۶۹»(Expedition ۶۹) سرانجام پس از اقامت یک ساله در فضا و رکورد شکنی، در ۲۷ سپتامبر ماموریت خود را به پایان خواهند رساند. این در حالی است که فقط تعداد کمی از فضانوردان قبلاً این مدت طولانی را به طور مداوم در مدار زمین گذرانده‌اند.

اما اقامت یک ساله آنها در مدار زمین به طور تصادفی رخ داد، زیرا فضاپیمایی که قرار بود این سه نفر را به خانه بازگرداند، ناگهان در دسامبر ۲۰۲۲ دچار نشتی شد و عملیات بازگشت آن به زمین لغو شد.

روبیو به نخستین فضانورد آمریکایی تبدیل شد که طولانی‌ترین ماموریت فضایی را در تاریخ آمریکا انجام داده است. او روز ۱۱ سپتامبر ساعت ۱:۳۹ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی، از ۳۵۵ روز و ۳ ساعت و ۴۵ دقیقه ثبت‌ شده توسط مارک ونده‌هی دیگر فضانورد ناسا در سال ۲۰۲۲ فراتر رفت.

علاوه بر این، از آنجا که قرار است روبیو تا ۲۷ سپتامبر روی زمین فرود نیاید، اولین آمریکایی و یکی از هفت نفری است که یک سال یا بیشتر را در فضا سپری می‌کنند و در نهایت پس از گذراندن ۳۷۱ روز در مدار زمین، به خانه باز می‌گردد.

روبیو در مصاحبه جدید خود با تلویزیون ناسا مستقیماً به آن حادثه اشاره نکرد، اما در مورد چالش‌های دیگر اقامت یک ساله در فضا صحبت کرد.

وی گفت: حفظ آمادگی ذهنی یکی از دشوارترین چیزهایی بود که من پس از یک سال در مدار با آن روبرو شدم. ۹۹.۹ درصد از مواقعی که ما اینجا هستیم، فقط اسمی در عملیات هستیم. اما تلاش برای حفظ آمادگی تا اینکه اگر مشکلی پیش آمد می‌توانیم در مواقع نیاز به آن واکنش نشان دهیم، مهم است. هر چه بیشتر در اینجا بمانید، چالش برانگیزتر می‌شود. اما همانطور که گفتم، من همکاران فوق‌العاده‌ای داشته‌ام که در این تلاش به من کمک کرده‌اند.

وی افزود: باعث افتخار است که یکی از افرادی در نظر گرفته شوم که یک سال را در فضا سپری می‌کنند. مطمئنا این رکورد به زودی دوباره شکسته خواهد شد.

وی افزود: من فکر می‌کنم این مدت زمان واقعا قابل توجه است زیرا به ما می‌آموزد که بدن انسان می‌تواند تحمل کند، سازگار شود و همان طور که ما آماده می‌شویم تا به ماه برگردیم و سپس از آنجا به سمت مریخ و سایر قسمت‌های منظومه شمسی برویم، واقعا مهم است که یاد بگیریم بدن انسان چگونه سازگاری را می‌آموزد و چگونه می‌توانیم این فرآیند را بهینه‌سازی کنیم تا بتوانیم عملکرد خود را حین کاوش بیشتر و دورتر از زمین بهبود ببخشیم.

فضاپیمای سایوز MS-۲۲ در ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲ همراه با روبیو و دو فضانورد روسی(سرگئی پروکوپیف و دیمیتری پتلین) برای ماموریتی که قرار بود شش ماهه باشد به مدار زمین پرتاب شد. سایوز در نیمه‌ی راه اقامت خود در ۱۴ دسامبر به سرعت تمام مایع خنک کننده خود را در فضا از دست داد. مقامات روسی گفتند که برخورد ریزشهاب‌سنگ احتمالاً مقصر این حادثه بوده است.

روز ۱۴ دسامبر زمانی که پروکوپیف و پتلین برای پیاده‌روی فضایی آماده می‌شدند، کنترل‌کننده‌های روسی پرواز یک پیام دریافت کردند که نشان می‌داد سیستم خنک‌کننده بیرونی فضاپیمای سایوز ام اس-۲۲ در حال از دست دادن فشار است. سپس دوربین‌های ایستگاه فضایی تأیید کردند که مایع خنک‌کننده آمونیاک از سایوز به فضا نشت می‌کند.

هنگامی که مشخص شد این فضاپیما دیگر برای بازگشت خدمه به زمین امن نیست، سایوز ام‌اس-۲۳ در ۲۳ فوریه به فضا پرتاب شد و اقامت پروکوپیف، پتلین و روبیو در ایستگاه فضایی بین‌المللی شش ماه دیگر تمدید شد.

آژانس فضایی روسیه(روسکاسموس-Roscomos) با مشورت ناسا، چندین گزینه را برای بازگرداندن خدمه به زمین مورد بحث قرار داد. در نهایت آنها تصمیم گرفتند تا یک سایوز جایگزین را ارسال کنند. با این حال، فضاپیمای جدید مدتی طول می‌کشد تا به مدار برسد.

به این ترتیب، ناسا یک صندلی موقت بر روی کپسول دراگون ساخته شرکت اسپیس‌ایکس را که قبلاً در ایستگاه فضایی بین‌المللی لنگر انداخته بود در کنار چهار صندلی این فضاپیما اضافه کرد تا در موقعیت اضطراری، روبیو بتواند همراه با بقیه خدمه اسپیس‌ایکس به زمین بازگردد. فضانوردان روسی نیز با همان فضاپیمای سایوز به خانه می‌روند. منطق این بود که با وجود دو نفر داخل سایوز آسیب دیده به جای سه نفر، کمبود مایع خنک کننده چندان مشکل‌ساز نخواهد بود.

آن سناریوی اضطراری خوشبختانه محقق نشد و سایوز جایگزین موسوم به MS-۲۳ در ۲۵ فوریه به سلامت به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد و نیاز به خروج غیرمعمول از مدار را از بین برد. اما تا زمانی که فضاپیمای دیگر سایوز (MS-۲۴) آماده نشده بود، خدمه نمی‌توانستند بازگردند. بنابراین روبیو و همکارانش مجبور شدند تا پایان ماه سپتامبر در ایستگاه فضایی بمانند.

ونده‌هی نیز مانند روبیو نمی‌دانست که با پرتاب به ایستگاه فضایی، نزدیک به یک سال را در فضا سپری خواهد کرد. ۳۵۵ روز اقامت وی از ماموریت اسکات کلی که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ طول کشید، پیشی گرفت. ۳۴۰ روز اقامت اسکات کلی از ابتدا برای جمع‌آوری داده‌های فیزیولوژیکی در مورد تأثیرات یک پرواز فضایی طولانی‌تر بر بدن انسان برنامه‌ریزی شده بود.

روبیو می‌گوید: خانواده من الهام‌بخش من بوده‌اند. امیدوارم تا زمانی که اینجا هستم نگرش خوبی داشته باشم. همسر و فرزندانم فداکاری و تحمل زیادی نشان دادند. آنها در سال گذشته با چالش‌های زیادی روبرو شدند. حمایت آنها واقعاً حضور در اینجا را بسیار آسان‌تر کرد و من به شکلی باورنکردنی از آنها سپاسگزارم.

خدمه سایوز MS-۲۴  شامل لورال اوهارا فضانورد ناسا و اولگ کونوننکو و نیکولای چاب فضانوردان روس باید روز جمعه ۱۵ سپتامبر به سمت ایستگاه فضایی پرتاب شوند.

بنابراین تا آن موقع روبیو و همکارانش به گروهی از افراد خاص خواهند پیوست که یک سال را در فضا گذرانده‌اند. تاکنون تنها هفت نفر بیش از یک سال را به طور مداوم در فضا سپری کرده‌اند.

طولانی‌ترین ماموریت فضایی تاریخ تاکنون توسط والری پولیاکوف انجام شد که ۴۳۷ روز را در ایستگاه فضایی میر شوروی سابق سپری کرد. سه فضانورد دیگر شوروی به نام‌های سرگئی آودیف، موسی ماناروف و ولادیمیر تیتوف نیز در همان ایستگاه از ۳۶۵ روز گذشتند.

پروکوپیف و پتلین، ششمین و هفتمین فضانوردان روسی هستند که یک سال را در فضا سپری می‌کنند و دو نفر اولی هستند که این کار را در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام می‌دهند.

روبیو نیز در ۱۱ سپتامبر با ثبت ۳۵۵ روز به طور رسمی رکورد ایالات متحده را برای سپری کردن روزهای مداوم در فضا شکست. تنها آمریکایی دیگری که به این حد رسیده است، مارک ونده‌هی فضانورد ناسا بود که در ابتدا برای یک ماموریت شش ماهه در سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد، اما قبل از پرواز به او هشدار داده شد که ممکن است به دلیل نیاز به کارکنان بیشتر در ایستگاه فضایی، ماموریتش تا یک سال تمدید شود و همین طور هم شد.

روبیو که یک جراح سابق پرواز است، می‌گوید انتظار دارد بازگشتش به خانه یک چالش باشد. وی گفت: پس از حدود شش ماه اقامت در فضا، بیشتر افراد با سیستم دهلیزی و تعادل خود کمی مشکل دارند. بنابراین بازگشت پس از گذراندن ۱۲ ماه در فضا می‌تواند یک چالش باشد. ممکن است چند روز طول بکشد که من تا حدودی به شرایط عادی برگردم، اما واقعیت این است که بین دو تا شش ماه توان‌بخشی واقعا جدی نیاز دارم تا به حالت عادی برگردم و این تنها بخشی از روند عادی شدن است.

ونده‌هی در مورد این اتفاق گفت که بهترین بخش اقامت طولانی مدت او این بود که این مدت را با افراد فوق‌العاده‌ای سپری کرده است و این واقعاً لذت بخش بود.

روبیو هم می‌گوید که او نیز همین احساس را دارد. وی گفت: من همکاران فوق‌العاده‌ای دارم، افراد بسیار ویژه‌. خوشحالم که توانستم این تجربه را با آنها به اشتراک بگذارم.

دیگر فضانوردان ناسا که اقامت طولانی مدتی را در فضا تجربه ‌کرده‌اند شامل اسکات کلی(اکنون بازنشسته شده) با ۳۴۰ روز اقامت، کریستینا کخ(اکنون به ماموریت آرتمیس ۲ پیوسته است) با ۳۲۸ روز اقامت، پگی ویتسون(اکنون با شرکت فضایی آکسیوم اسپیس همکاری می‌کند) با ۲۸۹ روز اقامت و درو مورگان با ۲۷۲ روز اقامت هستند.

انتهای پیام