ن والقلم و مایسطرون

نیک می‌دانیم که رسانه، جهان جان‌های پویاست و خون خبر در رگ‌های جهان امروز و حیاتبخش‌تر از هر مایه‌ی حیاتی  است. این رسانه است که همه چیز را شفاف می‌کند و ما بر همین اصلِ «آگاهی بخشی در مسیر شفافیت رسانه»، در «آپارتمان شیشه‌ای» ساکن شده‌ایم.

امروزه جهان از مرزهای رسانه‌ی کلاسیک گذشته  است. ما نیز باید در مسیر نوبنیاد «نو رسانه»ها به کسب تجربه‌های تازه روی آوریم. به یقین، دانشگاه بر اساس نوجویی، استعداد و دانشِ جوانان در حال تحصیل‌اش، می‌تواند پیش‌قدم  و خط شکن در این عرصه‌ی خطیر باشد.   

به درستی باید گفت که تجربیات حوزه‌ی اطلاع رسانی و نشریه‌گردانیِ دانشجویی، آب حیات مطبوعات کشور است. سال‌ها و بلکه دهه‌هاست که چنین جریان سازی طبیعی و ارزشمندی، برای صاحبان راستین خبر و رسانه، قابل رصد است و کم نیستند صاحب‌قلمان بزرگ عرصه‌ی مطبوعات امروز که از همان سرچشمه‌ی حیات نشریات دانشجویی به دریای رسانه‌ی کشور پیوسته اند. این امر، الزامات بسیاری را پیش روی متولیان، بویژه در مدیریت فرهنگی دانشگاه‌ها قرار می‌دهد که بخشی از آن الزامات، توجه به ریشه، تکوین و خروجی این پدیده‌ی فرهنگی است. دانشجو قبل از اینکه به «شکل» کار نشریات دانشجویی توجه داشته باشد، باید به «خوراک رسانه‌ای» فکر کند. خوراکی که از کف خیابان‌های زندگی فردی و اجتماعی، برگرفته شده باشد. به تأکید باید گفت: مهم، داده‌های رسانه‌ای است که بروندادش می‌تواند در فُرمت‌های رایج یا نوین به دست مخاطب مشتاق برسد و موج مثبت‌اش فضای جامعه‌ی دانشگاهی را معطر نماید.  

هیئت داوران دوازدهمین جشنواره نشریات دانشجویی دانشگاه‌ پیام نور کشور، ضمن تقدیر از تلاش‌های دانشجویان مشتاق روزنامه نگاری، بنا بر ارزیابی آثار دریافتی در دبیرخانه‌ی جشنواره، نکاتی را به ضرورت اعلام و پیشنهاد می‌نماید:

از آنجا که آموزش بر هر کاری بویژه کار رسانه‌ای مقدم است، چنین ضرورتی احساس می‌شود که دانشجویان قبل از انتشار هر نشریه‌ای، الزاماً در کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی با محورهای تخصصی روزنامه نگاری شرکت داده شوند و برای اخذ مجوز نشریه، ارائه‌ی چنین گواهی‌های الزام‌آوری، واجب شمرده شود.  

آشنایی تخصصی با فرمت‌های نوشتاری رسانه از جمله: سرمقاله، یاداشت، تیتر، مصاحبه و انواع آن، گزارش و... یکی از واجب‌ترین  مسائلی است که خلاء آن در آثار دریافتی به شدت احساس می‌شد. اگر چنین امری در سایه قرار گیرد، بدون شک جشنواره‌های نشریات دانشجویی نیز از مرکزیت توجه، خارج خواهند شد.  

یکی از ارکان ارزش‌گذاری نشریات دانشجویی، ورود به اقلیم جسارت‌ورزی‌های قلمی است. آوردگاهی که در آن دانشجو آورده‌اش را جسورانه به سوی مخاطب می برد. تا ضمن تجربه‌ای گرانبار، مخاطب را در دانش، احساس و آگاهی خود شریک گرداند. همان گونه که در مقدمه‌ی بیانیه آمده، خوراک تولیدی رسانه یکی از اساسی‌ترین ستون‌های یک نشریه‌ی دانشجویی است. کار سهل الوصول «کپی‌پیست» ضمن نادیده‌گیری درک بالای مخاطب، به عنوان آفتی تهدیدکننده، هویت نشریات دانشجویی را به شدت زیر سوال برده و در صورت تداوم آن، چنین نشریاتی هیچ نگاهی را به سمت خود جذب نخواهند نمود و از اولویت‌های مخاطبان به سطوح پایین، نزول خواهند کرد. متأسفانه این آفت ناسازگار، در میان آثار دریافتی، به وضوح دیده شد.

بی شک کار در نشریات، مستلزم فعالیت گروهی است، مدیران مسئولِ نشریات دانشجویی باید برای رسیدن به چنین هارمونی متداولی، به تشکیل «تیم تحریریه» الزامی جدی داشته باشند. در این صورت است که خروجی کار آنان می‌تواند غذای دلچسبی برای مخاطبان با سلایق مختلف، بویژه در جغرافیای دانشگاهی باشد.  

لزوم سیالیت و تغییر هر ساله‌ی شاخص‌ها و آیتم های داوری بنا به تغییرات شگفت‌آور عرصه‌ی رسانه، نکته‌ای نیست که مغفول بماند. بنابراین ضرورت دارد دبیرخانه‌ی دائمی جشنواره هر ساله از هیئت داوران سال قبل پیشنهادهای سازنده‌ای را در این باره بگیرد و در سالهای بعد آنها را اعمال نماید. همچنین این اختیار عمل به داوران داده شود که بر اساس اجتهاد عملی و تجربی خویش بر این آیتم ها در زمان داوری بیفزایند و یا برخی را حذف نمایند.  

همچنین برگزیدگان، در روز برگزاری جشنواره در کارگاه‌هایی با حضور داوران و کارگروه علمی جشنواره شرکت کنند و آثارشان مورد نقد، تجزیه و تحلیل قرار گیرد.  
در پایان هیئت داوران جشنواره پیشنهاد می‌نماید: یک روز به عنوان «روز نشریات دانشجویی» در تقویم وزارت علوم گنجانده شود.
خدایا چنان کن سرانجام کار
توخشنود باشی و ما رستگار   

به گزارش ایسنا، خداداد ابراهیمی، جلیل آهنگرنژاد، مریم داری‌پور و شمس‌الدین رستمی اعضای هیئت داوران این جشنواره بودند.

انتهای پیام