به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، این ماده‌ی نرم و انعطاف‌پذیر در حال حاضر توسط دانشمندان دانشگاه واترلو کانادا در حال توسعه است. این ماده شامل یک پلیمر حساس به دما است که در هنگام سرد شدن منبسط می‌شود و با گرم شدن منقبض می‌شود.

علاوه بر این، بر اساس اسکن‌های سه بُعدی از قسمت‌های سوخته بدن، ورق‌های هیدروژل را می‌توان به صورت سه بُعدی چاپ کرد تا با خطوط دقیق آن ناحیه مطابقت داشته باشد. این بدان معنی است که پانسمان با تمام بافت آسیب دیده تماس پیدا می‌کند، بدون اینکه فشار زیادی بر یک ناحیه وارد کند و به عنوان یک امتیاز اضافی باید گفت که می‌توان این مواد را با دارو ترکیب کرد که به تدریج در زخم پخش می‌شود.

هنگامی که ورقه‌ای از هیدروژل در ابتدا روی محل سوختگی اعمال می‌شود، توسط بدن بیمار گرم می‌شود. این باعث می‌شود که کمی جمع شده و بنابراین به طور ایمن به پوست بچسبد. سپس تا زمانی که لازم باشد در جای خود باقی می‌ماند.

هنگامی که زمان بررسی زخم فرا می‌رسد، یک وسیله مانند یک حوله خنک روی سطح بیرونی پانسمان قرار داده می‌شود. همانطور که هیدروژل سرد و منبسط می‌شود، چسبندگی خود را بر روی پوست و بافت زخم از دست می‌دهد و با حداقل ناراحتی جدا می‌شود. نکته‌ی مهم این است که مواد برای جدا شدن تنها باید تا دمای اتاق خنک شوند زیرا قربانیان سوختگی معمولا به دماهای سردتر بسیار حساس هستند.

لوکاس باومن(Lukas Bauman)، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: در حال حاضر، دفعات تغییر پانسمان به دلیل درد تجربه شده توسط بیمار در حین برداشتن محدود است. با استفاده از ماده‌ای که به راحتی در دمای اتاق جدا می‌شود، می‌توان تعویض پانسمان را افزایش داد در حالی که درد به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

همچنین می‌توان از این فناوری برای تحویل داروهای شیمی‌درمانی به بیماران سرطانی خارج از محیط بالینی استفاده یا تولید ماسک‌های جوان‌کننده صورت را به صورت سفارشی برای استفاده در صنعت زیبایی و آرایشی تولید کرد.

انتهای پیام