به گزارش ایسنا، فصل نوزدهم (در هبه) باب سوم (در عقود معینه مختلفه) کتاب دوم (در اسباب تملک) از جلد اول (در اموال) قانون مدنی از ماده ۷۹۵ تا ۸۰۷ به شرح زیر است:

 فصل نوزدهم - در هبه

ماده ۷۹۵- هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجانا به کس دیگری تملیک می کند. تملیک کننده واهب طرف دیگر را متهب، مالی را که مورد هبه است عین موهوبه می گویند.

ماده ۷۹۶- واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.

ماده ۷۹۷- واهب باید مالک مالی باشد که هبه می کند.

ماده ۷۹۸- هبه واقع نمی شود مگر با قبول و قبض متهب اعم از اینکه مباشر قبض خود متهب باشد یا وکیل او و قبض بدون اذن واهب اثری ندارد.

ماده ۷۹۹- در هبه به صغیر یا مجنون یا سفیه قبض ولی معتبر است.

ماده ۸۰۰- در صورتی که عین موهوبه در ید متهب باشد محتاج به قبض نیست.

ماده ۸۰۱- هبه ممکن است معوض باشد و بنابراین واهب می تواند شرط کند که متهب مالی را به او هبه کند یا عمل مشروعی را مجانا" بجا آورد.

ماده ۸۰۲- اگر قبل از قبض واهب یا متهب فوت کند هبه باطل می شود.

ماده ۸۰۳- بعد از قبض نیز واهب میتواند به ابقاء عین موهوبه از هبه رجوع کند مگر در موارد ذیل:

 ۱- در صورتی که متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشد.

 ۲- در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد.

 ۳- در صورتی که عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده یا متعلق حق غیر واقع شود خواه قهرا" مثل اینکه متهب به واسطه فلس مهجور شود، خواه اختیارا" مثل اینکه عین موهوبه به رهن داده شود.

ماده ۸۰۴- در صورت رجوع واهب نماآت عین موهوبه اگر متصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال متهب خواهد بود.

ماده ۸۰۵- بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست.

ماده ۸۰۶- هرگاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد حق رجوع ندارد.

ماده ۸۰۷- اگر کسی مالی را به عنوان صدقه به دیگری بدهد حق رجوع ندارد.

انتهای پیام