به گزارش ایسنا، در وجهِ نام‌گذاری این ماه‌ها سخن‌ها گفته شده است. مثلاً گفته‌‏اند: سبب اینکه محرم را «محرم» نامیده‌‏اند، آن است که از ماه‌های حرام است.

همچنین در منابع دیگر نوشته‌اند که صفر» را به این سبب «صفر» نامیدند که در آن ماه شهرشان را به قصد سفر و... تهی و خالی (صفر) می‌کردند.

رجب را هم به این سبب «رجب» نامیدند که آن را سخت گرامی می‌داشتند و در آن ماه، جنگ را رها می‌کرده‌اند. تَرجیب: تعظیم. رَجَبتَه: عَظَّمْتَه.

علت اینکه دو ربیع را چنین نامیده‌‏اند، آن است که در این دو ماه شکوفه و غنچه و باران و شبنم زیاد است و این نسبت به طبیعت،ْ فصلی است که ما آن را پاییز گوییم. 

دو ماهِ جُمادی را جُمادیٰ گفته‏‌اند؛ زیراکه آب در این ماه، منجمد می‌‏شود.

شعبان‏ را بدین سبب «شعبان»‏ نامیده اند که قبایل و طوایف در این ماه مُنشَعب می ‏شدند.

رمضان‏ را بدین علت «رمضان»‏ گفته‌‏اند که در آن ماه، سنگ از شدت حرارت داغ می ‏شد.

شوّال را «شوّال» گفته‌‏اند؛ زیرا که گرما در آن ماه مرتفع می‌شد و به کلی از میان می‌رفت. 

ذوالقعده را به این سبب «ذوالقعده» خواندند که در این ماه، عرب‌ها در خانه‌های خود می‌‏نشستند.

ذوالحجه را «ذوالحِجّه» می‌گویند، زیرا که در این ماه به حج می‌رفتند.

البته وجوه دیگری نیز برای نام‌گذاری این ماه‌ها بیان کرده‌اند که می‌توان به فرهنگ‌نامه‌های عربی رجوع کرد.

منبع:

آثارالباقیة عن القُرون الخالیة، ابوریحان بیرونی، ترجمهٔ اکبر دانا سرشت [با تصرفاتی در ترجمه]، امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، صص ۹۰-۹۱.

انتهای پیام