به گزارش ایسنا و به نقل از ساینمگ، دانشمندان "مؤسسه پژوهشی اسکریپس"(TSRI) آمریکا و "موسسه علوم زیستی توسکانا"(TLS) ایتالیا در سال گذشته، خون ۱۴ نفر را که از کووید-۱۹ نجات یافته بودند، مورد بررسی قرار دادند تا قوی‌ترین پادتن‌ها در برابر "کروناویروس سندروم حاد تنفسی ۲"(SARS-CoV-2) را پیدا کنند. به نظر می‌رسید یکی از این پادتن‌ها که "J08" نام داشت، بتواند هم به جلوگیری از کووید-۱۹ و هم به درمان آن کمک کند.

همان گروه پژوهشی اکنون نحوه اتصال J08 به سویه‌های گوناگون کروناویروس را در ترکیب‌های مختلف بررسی کرده‌اند و توضیح داده‌اند که چه چیزی باعث می‌شود تا این پادتن مونوکلونال، بسیار قوی باشد. این پژوهش نشان می‌دهد که پادتن J08 به دلیل انعطاف‌پذیری خود، احتمالا در برابر انواع آینده کووید-۱۹ مؤثر باقی خواهد ماند.

"اندرو وارد"(Andrew Ward)، استاد مؤسسه پژوهشی اسکریپس و از پژوهشگران این پروژه گفت: اگرچه ما نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چه گونه‌هایی از کووید-۱۹ در آینده ظاهر می‌شوند اما درک جزئیات مربوط به J08 نشان می‌دهد که چه عاملی علیه ویروس کار می‌کند و شاید به ما کمک کند تا بدانیم که چگونه می‌توانیم پادتن‌ها را مهندسی کنیم تا قوی‌تر شوند.

هنگامی که شخصی در معرض ویروسی مانند کروناویروس قرار می‌گیرد، بدن او پادتن‌های مختلفی را تولید می‌کند که به بخش‌های گوناگون ویروس متصل می‌شوند تا آن را از بدن پاک کنند. دانشمندانی که واکسن‌ها و درمان‌های ضد کووید-۱۹ را طراحی می‌کنند، به این موضوع علاقه دارند که چه چیزی باعث می‌شود برخی از این پادتن‌های تولید شده به صورت طبیعی مانند J08، از بقیه پادتن‌ها مؤثرتر باشند. ماه‌ها پس از اینکه وارد و همکارانش برای نخستین بار J08 را شناسایی کردند، مشخص شد که این پادتن برخلاف بسیاری از پادتن‌های دیگر، در برابر سویه‌های مختلف کووید-۱۹ قوی است.

پژوهشگران در این پروژه جدید، ساختار سه‌بعدی J08 را هنگام اتصال به پروتئین خوشه‌ای کروناویروس بررسی کردند. آنها تایید کردند که J08 با موفقیت به سویه‌های آلفا، بتا، گاما و دلتا متصل می‌شود، ویروس‌ها را خنثی می‌کند و به جلوگیری از تکثیر آنها می‌پردازد. با وجود این، J08 حدود هفت برابر کندتر به سویه اُمیکرون متصل شد و سپس به سرعت جدا شد. برای خنثی‌سازی کامل سویه اُمیکرون در مقایسه با سویه‌های دیگر، J08 تا حدود ۴۰۰۰ برابر بیشتر مورد نیاز بود.

"گابریل اوزوروسکی"(Gabriel Ozorowski)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این پادتن به سویه‌های دیگری غیر از اُمیکرون، به سرعت متصل می‌شود و تا ساعت‌ها از بین نمی‌رود. پادتن به اُمیکرون نیز متصل می‌شود اما خیلی سریع از بین می‌رود. ما دو تغییر ساختاری را که باعث این امر می‌شوند، شناسایی کردیم.

این گروه پژوهشی نشان دادند که در همه سویه‌های اُمیکرون، J08 به بخش بسیار کوچکی از ویروس متصل می‌شود. این بخش کوچک حتی با جهش ویروس نیز در وضعیت مشابه می‌ماند. علاوه بر این، J08 می‌تواند در دو جهت کاملا متفاوت متصل شود.

"جاناتان تورس"(Jonathan Torres)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این ردپای کوچک و انعطاف‌پذیر، بخشی از این موضوع را مشخص می‌کند که چرا J08 قادر به مقاومت کردن در برابر بسیاری از جهش‌ها است. جهش‌ها بر اتصال پادتن تأثیر نمی‌گذارند؛ مگر این که در این قسمت بسیار کوچک از ویروس باشند.

سویه اُمیکرون دارای دو جهش موسوم به "E484A" و "Q493H" بود که ناحیه کوچکی از ویروس را که مستقیما با J08 در ارتباط است، تغییر دادند و آن را در جای خود تثبیت کردند. وارد و همکارانش دریافتند که اگر فقط یکی از این جهش‌ها وجود داشته باشد، J08 همچنان می‌تواند به ویروس متصل شود و آن را خنثی کند اما وجود هر دو جهش، عاملی است که J08 را در برابر سویه اُمیکرون کمتر موثر می‌کند.

پژوهشگران می‌گویند که این نتایج جدید، از ادامه آزمایش‌های بالینی پادتن مونوکلونال براساس J08 پشتیبانی می‌کنند.

اوزوروسکی گفت: ما کاملا مطمئن هستیم که سویه‌های آینده لزوما مانند اُمیکرون، هر دو جهش حیاتی را به صورت همزمان نخواهند داشت. بنابراین، ما امیدوار هستیم که J08 همچنان بسیار مؤثر باشد.

این پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسید.

انتهای پیام