این آبگرم که از دوران کواترنری به وجود آمده از شمال و شرق به ارتفاعات کوهسرخ از جنوب به دشت خلیلآباد و از غرب به ارتفاعات سیاهکوه امتداد دارد و برای دسترسی به این اثر طبیعی باید از شهر خلیلآباد با وسیله نقلیه به محل پای کوه رفته و بقیه مسیر را پیاده پیمود.
در همین خصوص رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی شهرستان خلیلآباد در گفتوگو با ایسنا عنوان کرد: یکی از مهمترین جاذبههای ژئوتوریستی شهرستان خلیلآباد چشمه آب گرم یا چشمه گرمابی مکانی است که به صورت مداوم آب گرم یا داغ از زمین آن خارج میشود و به خاطر درصد بالای مواد حل شده معدنی آب برخی از چشمههای آبگرم عدهای از آن استفاده درمانی میکنند.
محمد نظامآبادی با بیان اینکه آبگرم این شهرستان دارای سه چشمه جوشان آب با تنوع املاح معدنی و دمای ۳۹، ۴۰ و ۴۱ درجه است، افزود: این اثر طبیعی هفتم تیر ماه ۱۳۹۹ با شماره ۷۳۲ در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسیده است.
وی از آبگرم خلیلآباد به عنوان یک چشمانداز فرهنگی طبیعی تاریخی نام برد و اظهار کرد: در طول مسیر آبگرم ۱۲ اثر تاریخی موسوم به آسیاب و درههای زیبا و شگفتانگیز با پوشش نیزار و حوضچههای بزرگ آب موسوم به «زو» و حوضچههای آبگرم معدنی چشم وجود دارد.
رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایعدستی شهرستان خلیلآباد عبور از دره در مسیر آب و حوضچههای طبیعی موسوم به «زو» را از مفرحترین قسمت سفر به آبگرم معدنی خلیلآباد دانست و گفت: با توجه به عمیق بودن آب در بعضی از زوها سیم بوکسل بسته شده تا گردشگران بتوانند با امنیت بیشتری به ادامه راه خود بپردازند.
وی یادآور شد: تعداد زوها از ابتدای مسیر «کلاته حبیب» تا انتهای مسیر آسیاب آقامیر به بیش از ۱۷ عدد میرسد و برای گذشتن از بعضی زوها باید از ارتفاع هفت تا هشت متری به داخل آب پرید و در برخی دیگر با کمک سیم بوکسل و گاه به صورت سرسره از آنها عبور کرد و گذشتن از مسیر زوها برای طبیعتگردان لذت بسیاری دارد که کمتر کسی حاضر به رفتن از مسیر خشکی و یا یال کوهها میشود.
نظامآبادی از تفرجگاه خارزنج، مسجد جامع، مزار میرآباد، پارک جنگلی، آب انبارهای کندر، بنای امامزاده قاسم ارغا، گرمابه بهشتی و کویر خلیلآباد به عنوان دیگر جاذبههای تفریحی این شهرستان نام برد.
انتهای پیام
نظرات