به گزارش ایسنا، در یکی از تدابیر سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به بنیادین ترین کانون اجتماعی جامعه یعنی خانواده و ازدواج پایدار و فرزندآوری پرداخته است. این تدبیر تاکید دارد که تبیین و نهادینه‌سازی سبک زندگی اسلامی‌ ‌ایرانی و استوارسازی بنیان خانواده با آسان‌سازی ازدواج پایدار و فرزندآوری و تأمین مسکن و اشتغال برای زوج‌های جوان امکان پذیر و قابل ضمانت است.

محمدجلال عباسی به تبیین تحولات باروری، فرزندآوری و الزامات آن در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت پرداخت.

این استاد جمعیت‌شناسی دانشگاه تهران گفت: سطح باروری در ایران در سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ روند افزایشی یافت و با اندک افزایشی به سطح جانشینی نزدیک شد. افزایش باروری در این دوره زمانی ناشی از شرایط مقطعی و جبران تأخیر باروری بود به همین دلیل انتظار می‌رفت سطح باروری در سال‌های بعد از آن، روند کاهشی پیدا کند. شواهد حاکی است از سال ۱۳۹۵ در اثر شرایط نامساعد اقتصادی وکرونایی میزان باروری کاهش یافت و در سال ۱۳۹۹ به حدود ۱.۷ فرزند رسید.

وی ادامه داد: افزایش سطح باروری به حد جانشینی و یا پیشگیری از کاهشِ بیشترِ باروری، مستلزم ایجاد شرایط تسهیل گر ازدواج و فرزندآوری و نهادینه شدن خدمات فرزندآوری است. الگوی سنی باروری در سال‌های اخیر از الگوی زودرس فرزندآوری به سمت الگوی دیررس فرزندآوری در حال تغییر بوده است. با این حال، الگوی زودرس باروری در نقاط روستایی در همین مدت مشابه موجب افزایش باروری در این مناطق شد؛ البته این الگو تغییر خواهد کرد. با توجه به درصد کم جمعیت نقاط روستایی در کشور، تأثیر سطح باروری زنان روستایی بر باروری کل کشور، اندک خواهد بود.

عباسی گفت: بررسی سطح باروری بر مبنای تحصیلات، مبین نقش تحصیلات در کاهش باروری بوده است. با توجه به افزایش سطح تحصیلات و مقدار کم باروری افراد تحصیل‌کرده، درک شرایط فرزندآوری زنان تحصیل‌کرده و عرضه تسهیلات لازم برای ازدواج و فرزندآوری آنان، در آیندۀ باروری مؤثر خواهد بود. با توجه به احتمال افزایش تجرد قطعی و افزایش زنان بدون فرزند به ویژه برای زنان تحصیل‌کرده، باروری ممکن است به سطح پایین تری کاهش یابد، و بنابراین روند جدید باروری با الزامات سیاستی ویژه‌ای روبه‌رو خواهد بود که توجه به آنها ضروری است.

رییس سابق انجمن جمعیت‌شناسی ایران با طرح این پرسش که دستیابی به باروری بیشتر از سطح جانشینی، چگونه امکان‌پذیر است، پاسخ داد: ازدواج، تأثیر زیادی در تداوم باروری در سطح جانشینی و بیشتر از آن دارد. امنیت اقتصادی برای جوانان، تسهیلات مسکن و افزایش اشتغال زنان، ازدواج و فرزندآوری را تسهیل می‌کند. اعمال سیاست‌های دوستدار خانواده و حمایت از مادران برای ترکیب کار و امور خانواده، مشوق فرزندآوری است. فرهنگ‌سازی، ارائه پیام‌های مثبت و منطقی برای ارزش فرزند، لغو تبلیغ برای تعداد خاص فرزند و تشویق خانواده‌ها به هر تعداد فرزندی که می‌خواهند داشته باشند نیز از راهکارهای دیگر هستند. تداوم، انعطاف‌پذیری و سخاوتمندی در حمایت از فرزندآوری، رمز موفقیت برنامه‌های تشویقی است. سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت نیز بر اساس تحلیل روندهای یاد شده، حمایت از زنان و مادران، تأمین اشتغال برای جوانان، تسهیل ازدواج و تأمین مسکن را که از عوامل مؤثر در کاهش میزان باروری است، هدف قرار داده است.

انتهای پیام