به گزارش ایسنا به نقل از CTVNEWS، بعد از آنکه همه این هزینه صورت گرفته تغییرات سیاسی زیادی را به دنبال نداشت، بسیاری می پرسند آیا ارزشش را داشت و این صدها میلیون دلار به کجا می توانست سرازیر شود؟
سازمان های بومی کانادا با غیرضروری خواندن انتخابات از آن انتقاد کرده و می‌گویند که این پول می توانست صرف برنامه‌های آب شرب سالم، پروژه‌های اصلاحی و برنامه‌های سلامت روان شود.
حامیان برنامه مراقبت از کودکان هم در پیشنهاد مشابهی گفته‌اند که این پول می‌توانست برای پیشبرد وعده لیبرال‌ها برای «۱۰ دلار در روز جهت مراقبت از کودک» مورد استفاده قرار گیرد. بسیاری از کانادایی‌ها نیز اظهار نظر کرده و می‌گویند "ای کاش این پول برای بهبود شرایط همه گیری کرونا هزینه می‌شد."
کارشناسان می‌گویند این امر چندان روشن نیست زیرا دولت‌ها سالانه مقدار مشخصی پول را در اختیار ندارند و برخی می‌گویند شما نمی‌توانید برای دموکراسی قیمت بگذارید، حتی اگر در بحبوحه همه گیری جهانی کرونا باشد.
یان لی، دانشیار دانشکده تجارت دانشگاه کارلتون میگوید: «مهم است که ابتدا درک کنیم که بودجه دولت مانند بودجه خانگی شما نیست.»
او میگوید: «دولت ها سالانه مبلغ ثابت با بودجه دقیق در اختیار ندارند. آنها تقریباً می‌دانند که درآمد واریز و هزینه‌ها کسر می‌شود. گاهی اوقات آنها دچار کسری می‌شوند در نتیجه پول چاپ می‌کنند زیرا این کاری است که دولت ها انجام می‌دهند.»
او می‌افزاید: بودجه ریزی یک بازی با جمع صفر نیست. اگر شما پول چیزی را ندارید، خوش شانس نیستید و آن را نمی‌خرید. دولت‌ها به ویژه دولت فدرال با این معضل روبرو نیستند.
به عبارت دیگر فقط به این دلیل که مبلغ مشخصی از میلیون ها دلار برای انتخابات هزینه شده به این معنا نیست که به همان میزان کمتر برای هزینه کردن در امورات دیگر وجود دارد.
اما کارشناسان در مورد اصل برگزاری انتخابات پرهزینه در زمان موج چهارم همه گیری کرونا، اختلاف نظر دارند.
مایکل جانز، استاد مهمان در دپارتمان سیاست دانشگاه یورک میگوید: «برای من، این درست است که هر زمان که دولت هزینه ای کند، آن هزینه می تواند در جای دیگری صرف شود و هدف از انتخابات هم قضاوت کردن در مورد نحوه هزینه کردن پول و تصمیماتی است که دولت می گیرد.»
او میگوید: «نمونه‌های بسیار زیادی از مواردی وجود دارد که می‌توانست برای آنها هزینه شود و نشده و موارد دیگری که هزینه می‌شود و همچنان مشکلاتی وجود دارد.»
اما جانز میگوید موافق این نیست که هزینه کردن برای انتخابات به عنوان یک چالش در نظر گرفته شود و میگوید کسانی که از زمانبندی انتخابات ناراحت هستند باید آن را در رأی خود نشان می دادند.
او میگوید: «در هر صورت عمل رای گیری و ثبت اولویت‌ها اهمیت دارد و طبعا هزینه بر است. مردم می‌توانند در مورد زمان بندی انتخابات توسط دولت قضاوت کنند و بر اساس آن رای دهند، اما ما هم باید هنگام تصمیم گیری در مورد برگزاری انتخابات بر اساس هزینه مردم بسیار محتاط باشیم.»
داف کانچر ، بنیانگذار سازمان دیده‌بان دموکراسی (یک گروه شهروندی غیرانتفاعی که از اصلاحات دموکراتیک حمایت می کند) دیدگاه متفاوتی دارد و میگوید که پول هزینه شده برای انتخابات می‌توانست برای "هر چیز دیگری" هزینه شود.
او میگوید: «نخست وزیر تصمیم گرفت انتخابات را برگزار کند در حالی که ۳۲۷ نماینده مجلس به برگزاری انتخابات در پایان ماه مه رای منفی دادند. همچنین او می‌دانست حق دارد برای برگزاری انتخابات هر مبلغی که لازم است را هزینه کند و برای مثال به دلیل هزینه خرید یک مداد برای هر نفر هزینه ها بیشتر از حد معمول شد.
کانچر در مورد آنچه که این پول می‌تواند صرف آن شود، میگوید: «دولت باید این تصمیمات را بر اساس آنچه اکثریت کشور نیاز دارند مانند راه حل‌های مراقبت های بهداشتی در طول همه گیری کرونا اتخاذ کند.»
او میگوید: «از نظر محل صرف ۶۰۰ میلیون دلار، موارد زیادی وجود دارد که سلامت کانادایی ها در معرض خطر است یا جایی که کانادایی ها می خواهند پول خرج شود از جمله داروسازی و برنامه مراقبت از کودکان که براساس نظرسنجی ها خواست اکثریت زیادی است.»
در همین حال لی مخالف این عقیده است و می گوید: «شما نمی توانید این بحث را مطرح کنید که چون آنها ۶۰۰ میلیون دلار برای انتخابات هزینه می کنند، بنابراین هزینه سایر اقلام به میزان ۶۰۰ میلیون دلار کاهش می یابد.»
انتهای پیام
نظرات