عبدالغفور آرزو در اولین روز همایش بین‌المللی گفت‌وگوهای بینافرهنگی خراسان که امروز، ۲۶ تیرماه، در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی برگزار شد، در خصوص نقش زبان فارسی در همگرایی اظهار کرد: این نشست بی‌شک در راستای همدلی و همگرایی است زیرا ما متعلق به یک هویت فرهنگی و تمدنی هستیم؛ شناسنامه و شناسه ما متعلق به خراسان بزرگ و در یک چشم‌انداز وسیع‌‍‌تر متعلق به ایران تاریخی است. این یعنی ما ۲ کشور در هویت فرهنگی و تمدنی دارای اشتراکاتی هستیم.
وی افزود: با این حال متأسفانه این پهنه تمدن فرهنگی و این جغرافیای بزرگ به ۱۴ کشور تقسیم و میان ۲ کشور افغانستان و ایران مرزبندی شده است. با این مرزبندی‌ها به نوعی ما در یک جغرافیای سیاسی نفس می‌کشیم اما از آن‌جایی که روزگاری ما از یک فرهنگ و تمدن مشترکی برخوردار بوده‌ایم، این مرزبندی‌ها برای ما معنایی ندارند و در ایران تاریخی و خراسان بزرگ فرهنگ و تمدن ما مشترک است و زبان فارسی نیز زبان فرهنگی و تمدنی است.
این استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل عنوان کرد: من باور دارم برای این‌که زبان فارسی جریان‌ساز شود و اوج گیرد باید حوزه فرهنگی و تمدنی خود را بازسازی کنیم تا فرهنگ بتواند در چارچوب سیاست‌های مبتنی بر منافع ملی محصور در مرزهای جغرافیایی سیاسی، صدای بی‌نظیر فرهنگ و زبان را تبدیل به یک شناسه کند.
آرزو اظهار کرد: بر همین اساس معتقدم نیازمند ایجاد یک نظریه و روایت هستیم، روایتی که مبتنی بر صلح، گفت‌وگو و ائتلاف تمدن‌ها باشد و من باور دارم که این روایت و نظریه می‌تواند در دنیای کنونی مرزها و روزگاری که مرزها فشرده شده‌اند، فرهنگ‌ساز باشد.
وی خاطرنشان کرد: در حقیقت این روایت باید بازسازی شود، چراکه همواره دولت‌هایی که در این گستره تمدنی با هویت ملی، منافع ملی، جغرافیای سیاسی و قانون‌های اساسی مستقل ناهمگون نگاهی سیاسی به همه موضوعات دارند و این نگاه ناهمگون ایجاب می‌کند که ما این نظریه را تبدیل به یک جریان تمدنی کنیم.
این استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل تصریح کرد: این در حالی است که اگر این نظریه بتواند در منطقه ما هماهنگی ایجاد کند بی‌شک می‌توانیم فرهنگ و تمدن مشترک صاحب زبانی بسازیم، چراکه این کار ایجاب می‌کند که هویت فرهنگی و تمدنی در حوزه دستگاه‌های زبانی و واژگانی ساختارهای صرفی و نحوی، باید بازسازی شود.
انتهای پیام
نظرات