چندی پیش بود که خبر رسید «پنج خیابان تهران به نام بانوان شهیر ایرانی نام‌گذاری می‌شود»؛ میمنت میرصادقی، توران میرهادی، نیمتاج سلماسی، ژاله آموزگار و مریم بهروزی اسامی بانوانی است که در این فهرست قرار گرفته‌اند، از برخی‌های‌شان تنها میراث‌شان به جا مانده اما حیات علمی و فرهنگی عده‌ای دیگر از آن‌ها هنوز در امتداد نفس‌های‌شان جاری است. 

این اقدام سبب شد تا از ژاله آموزگار، عضو وابسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و  پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی درباره تغییر نام کوچه بن‌بست «لادن» به «استاد دکتر ژاله آموزگار» بپرسیم و او نظر خود را درباره این اقدام این‌طور بیان می‌کند: به هر حال من بسیاربسیار ممنون هستم. من اصلا خبر نداشتم، خود آن‌ها این تصمیم را گرفتند، و من از این تصمیم‌شان بسیاربسیار متشکرم. اما خودم را در این حد نمی‌دانم.

او سپس در توصیف خود می‌گوید: من یک آدم کاملا معمولی هستم؛ کار خارق‌العاده‌ای نکرده‌ام. همیشه یک معلم بودم و علاقه‌مند. و کارهای کوچکی که انجام داده‌ام، بالاخره هر کسی می‌توانست انجام دهد.

آموزگار می‌افزاید: به هر حال این نظر من است، ولی گاهی خدا به آدم نظر لطفی دارد و من همه این‌ها را بر این می‌گذارم.

این عضو وابسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه گفت‌وگو با ایسنا همچنین بیان می‌کند: چون به غیر از من کسانی دیگر هم بوده‌اند، فکر می‌کنم حرکت جالبی است، لااقل برای این‌که به خانم‌ها هم شانی بدهند. همیشه این کار مردانه بوده، شاید حتی در کشورهای دیگر هم همین‌طور بوده است. بها دادن به خانم‌هایی که در هر زمینه‌ای کسی بودند و کاری کردند، حرکت بسیار خوبی است.

ژاله آموزگار درباره تغییر نام خیابان «عنصری» در منطقه ۱۱ تهران به نام «استاد توران میرهادی» نیز می‌گوید: خانم توران میرهادی را خیلی خوب می‌شناسم و بسیار برای‌شان احترام قائل هستم. خدمتی که ایشان انجام دادند، خدمت فرهنگی بزرگی است. با دیگر افراد این فهرست کمتر آشنایی دارم اما برای خانم میرهادی بسیار احترام قائل  هستم و واقعا حق‌شان بود.

او در پایان نیز بیان می‌کند: من هیچ آدم فوق‌العاده‌ای نیستم و فقط در یک مسیر خوب قرار گرفتم. 

ژاله آموزگار در ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی متولد شد. او که دکتری زبان‌های زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی را از دانشگاه سوربن دریافت کرده، بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است. از آثار آموزگار به «اسطوره زندگی زردشت» و «زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن» با همکاری احمد تفضلی، «تاریخ اساطیری ایران» می‌توان اشاره کرد. 

انتهای پیام