به گزارش ایسنا، روزنامه ایران در ادامه نوشت: حساسیت خیلی خانواده‌ها روی کودکان‌شان با توجه به شرایط کرونا نه‌تنها هنوز کم نشده بلکه گاهی حتی بیشتر هم شده است. مراکز آموزشی و کمک آموزشی هنوز تعطیل‌اند و مراکز تفریحی تابستان نیز همچنین. خیلی بچه‌ها به فعالیت آنلاین روی آورده‌اند. آنلاین کاردستی درست می‌کنند، آموزش زبان می‌بینند، نقاشی یاد می‌گیرند و خیلی کارهای دیگر، اما برای فعالیت‌هایی مثل رفتن به استخر و بازی‌های آبی و دیگر تفریحاتی که مخصوص تابستان است نمی‌شود برنامه مجازی و آنلاین تدارک دید. تصور کنید بچه به‌صورت مجازی بنشیند و آموزش شنا ببیند. یا بخواهید به‌صورت مجازی از سرسره پایین بیاید یا مجازی توپی را شوت کند؛ به‌خاطر همین شرایط است که امسال بعضی خانواده‌ها تصمیم گرفته‌اند  شیوه متفاوتی را پیش بگیرند. اگر نمی‌شود امکاناتی مثل قبل برای بچه‌ها فراهم کرد، می‌شود حداقل امکاناتی برای آنها فراهم ساخت تا فقدان تفریحات تابستان را حس نکنند.
«من برای بچه‌هایم یک استخر بادی کوچک خریده‌ام، حالا استخر که می‌گویم فکر نکنید چیز خاصی است در واقع می‌شود گفت یک تشت آب یا چیزی شبیه آن. در خانه جای زیادی نداریم، حیاط هم نداریم اما تصمیم گرفتم این کار را بکنم چون بچه‌ها دلیلی برای در خانه ماندن و بازی پیدا کنند. آن را به زحمت در تراس خانه جای دادم که البته تراس بزرگی هم نداریم ،اما بالاخره یک جوری جفت و جورش کردم. حالا بچه‌ها ظهرها که آفتاب هست در آن به قول خودشان استخر بازی می‌کنند. بچه‌های من خیلی بزرگ نیستند پسر کوچکم ۳ساله و پسر بزرگم ۵ ساله است. در واقع با توجه به سن و سالشان می‌شود آنها را در خانه به این شکل سرگرم کرد، اما کسانی که بچه‌های بزرگتر دارند می‌دانم با مشکل مواجه می‌شوند و نگه داشتن بچه‌ها در خانه و سرگرم کردنشان واقعاً سخت است.»
مادر پسربچه‌ها این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «وقتی برای خرید استخر بادی مراجعه کردم دیدم خانواده‌های دیگری هم هستند که این تصمیم را گرفته‌اند و تلاش دارند با صرف هزینه‌ای اوقات فراغتی برای بچه‌هایشان در خانه فراهم کنند. معلوم نیست نوبت واکسن کی به ما برسد و در این شرایط ترجیح می‌دهم خودم و بچه هایم بیشتر در خانه بمانیم.»
آقای سعیدی که فروشنده لوازم تفریحی و بازی برای بچه‌هاست می‌گوید: «اخیراً و در شروع فصل تابستان خانواده‌های زیادی برای خرید این‌گونه وسایل اقدام کرده‌اند، حتی کسانی که به نظر می‌رسد شرایط مالی‌شان طوری نیست که چنین وسایلی برای بچه‌هایشان بخرند هم استخرهای بادی و سرسره می‌برند. سرسره‌های کوچک را می‌شود در آپارتمان یک جوری جا داد. ممکن است آپارتمان‌ها هم کوچک باشد اما برای سرگرمی بچه‌ها چاره‌ای نیست. نمی‌شود که بچه‌ها را دائم در خانه نگه داشت، اگر چنین وسیله‌ای در خانه باشد بالاخره بچه‌ها سرگرم می‌شوند، البته باید شرایط آپارتمان را هم در نظر داشت که برای همسایه‌ها مزاحمت ایجاد نشود. من خودم یک دختر کوچک دارم و برای اینکه در خانه سرگرم باشد یک سرسره برایش در اتاق گذاشتم، البته خانه ما بزرگ است و شرایط و فضا طوری است که می‌توانم از چنین وسیله‌ای در خانه استفاده کنم. کسانی که فضای بزرگتری دارند ترامپولین و تشک بادی هم می‌خرند که برای بچه‌ها خیلی سرگرم کننده است؛ به نظر من خوب است بچه‌ها از فضای گوشی‌های تلفن همراه و اینترنت بیرون بیایند و بازی‌های فیزیکی داشته باشند. حالا که امکان بازی در محیط بیرون چندان فراهم نیست می‌شود در خانه امکاناتی را برای آنها فراهم کرد.»
الناز مادر دیگری است که شرایط خانه را طوری برای بچه‌اش فراهم کرده که احساس کمبود نکند. او می‌گوید چیزی جای همبازی را نمی‌گیرد، اما چاره‌ای نیست. «من فضای خانه را طوری برای دختر کوچکم آماده کرده‌ام که دیگر خانه شبیه خانه نیست و بیشتر به پارک شباهت دارد. چاره‌ای هم نیست اشکال ندارد مدتی خانه به هم ریخته باشد اما این بچه باید بچگی کند. اینها چه گناهی دارند که در دوره کرونا گرفتار شده اند. من قصد داشتم دخترم را امسال تابستان کلاس شنا بگذارم اما این امکان میسر نشد و امیدوارم تا سال بعد بتوانم این کار را بکنم. الان چند وسیله بازی برایش در خانه گذاشته ام که با آنها سرگرم شود. یک تاب و سرسره کوچک، البته اوایل خیلی اشتیاق نشان می‌داد و برایش جذاب بود اما الان دیگر کم کم خسته شده و به‌نظر می‌رسد دوست دارد در محیط پارک و با بچه‌های همسن و سال خودش بازی کند. پارک هم البته گاهی می‌رویم و این جور نیست که تمام مدت در خانه باشد اما با ماسک و دستکش برای بچه سخت است بازی کند. ما  آدم بزرگ‌ها در این تابستان تحمل ماسک را نداریم، چه برسد به بچه‌ها. من الان می‌بینم خیلی مادرها دیگر خیلی سخت نمی‌گیرند و بچه‌ها بدون‌ماسک بیرون هستند که به‌نظرم کار خطرناکی است. بهتر است تا وقتی که همه واکسن نزده‌اند و بیماری از بین نرفته مراقب باشیم.»
تشک‌های بادی و وسایل بازی تنها چیزی نیستند که خانواده‌ها برای سرگرمی فرزندانشان تهیه می‌کنند. به‌گفته فروشنده فروشگاه لوازم پلاستیکی این روزها خانواده‌هایی مراجعه می‌کنند و تشت‌ها و لگن‌های بزرگ می‌خرند تا در حمام بگذارند برای آبتنی بچه‌هایشان. یک لگن بزرگ چیزی بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ هزار تومن فروخته می‌شود و هزینه زیادی برای سرگرمی یک بچه نیست.
«می‌بینم پدر و مادرها می‌آیند و لگن بزرگ می‌خرند و محاسبه می‌کنند که بچه داخل آن جا می شود یا نه ،حتی چند نفرشان بچه را  در آن  گذاشتند تا ببینند اندازه‌اش می‌شود یا نه. متراژ حمام‌شان را هم محاسبه می‌کنند، چون همه که تراس و حیاط ندارند. در این ایام چنین مشتری‌هایی زیاد داشتیم. ما خودمان هم که بچه بودیم عاشق آبتنی بودیم؛ تابستان است و لذت آب تنی‌اش. خیلی‌ها می‌گویند مردم دیگر رعایت نمی‌کنند، اما خیلی از مردم هم رعایت می‌کنند و جایی نمی‌روند و نمی‌گذارند بچه هایشان هم جایی بروند.»
این تابستان هم قرار است با کرونا سپری شود. خسته شدیم یا عادت کرده‌ایم؟ بیشتر شبیه تن سپردن به شرایطی است که نمی‌دانیم تا کی برقرار است. تابستان داغ می‌رود و باز حسرت سفر و تفریح می‌ماند به دل خیلی‌ها. در این میان بچه‌ها بیشتر از همه نیاز به توجه و همدلی دارند. این تابستان هم رؤیای آب تنی در بعدازظهر داغ تابستان برای آنها به آب تنی در تشت یک متری داخل حمام خانه خلاصه می‌شود.

انتهای پیام