هادی کیادلیری در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه لازم است دولت آینده به مساله ساختارها بپردازد، گفت: آنچه امروز به جنگل‌های کشور ضربه می‌زند به ساختارهای برخی نهادهای متولی مربوط است. سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری و سازمان‌های متولی جنگل‌ها زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی هستند در حالی‌که خط مشی این نهادها با یکدیگر متفاوت و تناقض است. وزارت جهاد کشاورزی به‌دنبال اهداف تولید و برنامه‌های کوتاه مدت است در حالی‌که سازمان جنگل‌ها و منابع طبیعی درصدد اجرای برنامه‌های بلندمدت است و پیگیر هدف تولید به آن صورتی نیست که وزارت جهاد کشاورزی دنبال می‌کند.
وی ادامه داد: عمده مشکلات منابع طبیعی و جنگل‌های کشور مربوط به بخش کشاورزی، حضور دام در جنگل‌ها و شخم زدن و زراعت در جنگل‌ها است بنابراین تا زمانی‌که سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری و ادارات منابع طبیعی زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی باشند، این مشکلات را نمی‌توان حل کرد. در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰ در ایران وزارت منابع طبیعی داشتیم که بهترین دوران منابع طبیعی بود. امیدواریم که وجود چنین وزارتخانه‌ای بار دیگر تکرار شود و این وزارتخانه حتی مستقل از سازمان حفاظت محیط زیست باشد تا بخش نظارتی و بخش اجرایی مستقل از یکدیگر فعالیت کنند. منابع طبیعی ظرفیت این را دارد که به‌عنوان یک وزارتخانه مستقل بتواند پاسخگوی ۸۳ درصد منابع طبیعی کشور باشد.
توسعه بر مبنای کشاورزی یکی از دلایل اصلی تخریب جنگل‌ها
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور ضمن اشاره به اینکه تخریب جنگل‌ها چندین علت دارد، اظهارکرد: یکی از علل اصلی تخریب جنگل‌ها مربوط به سیاستگذاری‌های دولت‌ها است که در ایران توسعه را بر دوش کشاورزی گذاشته است. ایران به لحاظ جغرافیایی و شرایط خاص خود از جمله کمبود منابع آب، خشکسالی و کمبود اراضی نمی‌تواند پاسخگوی کشاورزی باشد و برهمین اساس تمرکز بر کشاورزی نیز به‌همان نسبت بار خود را بر دوش منابع طبیعی و جنگل‌ها می‌گذارد.
وی ادامه داد: در این شرایط دولت‌ها باید مشخص کنند که برای سیاستگذاری به چه سمتی می‌خواهند حرکت کنند و توسعه را بر دوش چه بخشی می‌خواهند بگذارند؟ در شرایطی که توسعه بر مبنای کشاورزی بخواهد صورت بگیرد، همچنان وضعیت واگذاری و تغییر کاربری اراضی طبیعی، دست‌اندازی به منابع طبیعی و شخم زدن جنگل‌ها ادامه خواهد داشت.
کیادلیری با بیان اینکه انتظار می‌رود دولت آینده موضوع آمایش سرزمین را جدی بگیرد، اظهار کرد: لازم است کاربری اراضی براساس توان منطقه تعیین شود اما متاسفانه این گونه اقدامات در چند دهه اخیر مغفول واقع و باعث شده است در بسیاری از مناطقی که آب ندارد محصولاتی مانند هندوانه و برنج - که محصولات پر آب‌بر هستند - کشت شود یا در مناطقی که برای کشاورزی مناسب نیستند جنگل‌ها را شخم بزنند و گندم بکارند. این گونه مسائل و مشکلات را باید دولت‌ها سعی کنند تا مرتفع شود.
دولت سیزدهم برای انتخاب مدیران بیشتر دقت کند
دبیر مرجع ملی کنوانسیون تنوع زیستی کشور همچنین با بیان اینکه دولت آینده باید در انتخاب مدیران دقت بیشتری داشته باشد، تصریح کرد: تا الان بیشتر مدیران براساس موهبت و لطف انتخاب شده‌اند اما لازم است دولت آینده افراد متخصص و توانمند در این زمینه را پای کار بیاورد همچنین لازم است تعامل میان دولت و مجلس در زمینه حفاظت از منابع طبیعی افزایش پیدا کند چراکه یکی از بزرگترین ظرفیت‌ها، ظرفیت‌های قانونی است اما در بسیاری از مواقع این قوانین در تضاد با حفظ منابع طبیعی، جنگل‌ها و مراتع وضع می‌شود.
کیادلیری در پایان صحبت‌های خود اظهار کرد: گرچه ما نیاز به «مردم‌سازی» و فرهنگ‌سازی داریم اما بیشتر به «دولت‌سازی» نیاز داریم چراکه یک دولت از هم گسیخته و گسسته و بخشی‌نگر که در آن هر نهاد و هر بخش ساز خود را می‌زند را نمی‌توان دولت واحد نامید. تا زمانی‌که بخشی‌نگری وجود داشته باشد و هر نهاد و دستگاه ساز خود را بزند و به منابع طبیعی چنگ اندازد نمی‌توان به معنای واقعی منابع طبیعی و جنگل‌های ایران را نجات داد بنابراین لازم است دولت آینده در این زمینه گام‌های موثری بردارد.
انتهای پیام
نظرات