اتابک وثوقی در بخش دوم گفت و گو با ایسنا، با تاکید براینکه امروزه گفتار راحت ترین، عرف ترین و شاخص ترین راه ارتباطی است، اظهار کرد: اگر نتوانیم بر اختلالات و تأخیرهای گفتاری فائق شویم مشکلات دیگری خواهیم داشت، بنابراین نه تنها باید در زمینه مشکلات و بیماری ها به افراد کمک کنیم، بلکه باید در زمینه بهبود کاربرد ارتباط نیز کار کنیم.

 مسئول کمیته فنی انجمن علمی گفتار درمانی افزود: اینکه چه ادبیاتی به کار ببریم، کجا و به چه کسی بگوییم بسیار مهم است و این جنبه کاربرد شناختی زبان و ارتباط و مهم ترین بخش آن است.

ادبیات مسئولانی که باعث رنجش مردم و استهزاء می شود

عضو سابق کمیته مشورتی توانبخشی وزارت بهداشت با بیان اینکه متاسفانه کاربرد شناختی زبان را به ما یاد نمی دهند، گفت: معمولا انسان های گستاخ که بلد نیستند ادبیات خود را کنترل کنند، با ادبیات و کلام خود دیگران را آزار می دهند، حتی در سطح مسئولان افرادی را می بینیم که بلد نیستند با ادبیات مناسب سطح اجتماعی خود صحبت کنند و با کلام خود مردم را آزار می دهند.

وی ادامه داد: این افراد اختلال در کاربرد شناسی زبان دارند و باید ادبیات فراگیر یاد بگیرند، بتوانند درست صحبت کنند و از کلماتی استفاده کنند که باعث رنجش مردم و استهزاء خودشان نشود.

وثوقی تاکید کرد: به عنوان یک انسان در جامعه باید بتوانم از گفتارم به نحوی استفاده کنم که سوء تفاهم ایجاد نکنم، مخاطب را آزار ندهم، باعث استهزاء خودم نشوم، بهبود روابط ایجاد کرده و از زمان گفتگو به بهترین شکل بهره ببرم.

گفتار درمانی یک اصطلاح علمی است، نه سیاسی

این آسیب شناس گفتار با اشاره به اینکه مثال های زیادی از گفت و گوهای سیاسی و اجتماعی وجود دارد که اسفناک است، تاکید کرد: گفتار درمانی یک اصطلاح علمی است، نه یک اصطلاح سیاسی، درحالی که متاسفانه برخی سیاستمردان به غلط از اصطلاح علمی گفتار درمانی به جای بازی با الفاظ یا حرف درمانی استفاده می کنند. لکنت هم یک اختلال است و خیلی از افراد سیاسی و هنرمند در دنیا دارای لکنت هستند، پس سیاسیون نباید وقتی شک و تردید دارند یا کاری را قرار نیست انجام دهند، از این اصطلاح استفاده کنند.

وی با تاکید بر اینکه همانطور که دوره زورگویی و کتک کاری تمام شده، باید دوره کنایه و زخم زبان هم تمام شود، افزود: همانطور که تبعیض نژادی در دنیا جای خود را به تفکر فراگیر می دهد، ادبیات هم باید اینطور باشد، درحالی که متاسفانه ما در جامعه خود هنوز هم بحث های نژادی و جنسیتی داریم، اما همه باید به سمتی برویم که این عناوین برداشته شود.

مسئول کمیته فنی انجمن علمی گفتار درمانی، خاطرنشان کرد: به کار بردن کلمات بسیار مهم است و امیدوارم روزی نه تنها بتوانیم به درمان اختلالات گفتار بپردازیم، بلکه در جهت بهبود کاربردهای گفتار و زبان پیش رویم و دنیایی عاری از هرگونه مشکل و سوء تفاهم و جنگ و جدال داشته باشیم.

مشکلاتی که افراد غیرمجرب و متخصص ایجاد می کنند

وی با اشاره به اینکه وقتی افراد غیر مجرب و متخصص وارد این حرفه می شوند مشکلات زیادی به وجود می آورند، گفت: در چنین شرایطی نه تنها فرد زمان را از دست می دهد، بلکه آموزش ها و روش های درمانی اشتباه می تواند یک آسیب وحشتناک به سیستم عصبی فرد زده و یا ایجاد مشکلات روان شناختی و کاهش عزت نفس کند.

وثوقی ادامه داد: مشکلات جسمی را به وضوح می توان دید، درحالی که در مشکلات گفتار و زبان عینی نیست و نمی شود به وضوح تشخیص داد. به همین دلیل هرگونه مداخله و تحریک غیرعلمی می تواند آسیب های وحشتناکی به فرد زده و از پیشرفت بهبودی جلوگیری کند و یا حتی اختلال جدیدی به وجود آورد، پس درست است که به چشم نمی آید، اما می تواند آسیب های زیادی به دنبال داشته باشد.

عواقب بی توجهی به درمان اختلالات گفتاری

مسئول کمیته فنی انجمن علمی گفتار درمانی، پیرامون عدم درمان اختلالات گفتاری توضیح داد: کودکی را در نظر بگیرید که اختلال در پردازش حسی دارد و خانواده اش این مشکل را پیگیری نمی کنند. در این شرایط کودک در پردازش ۵ حس اولیه و ۲ حس بسیار مهم عمقی تعادل ندارد و باعث می شود رفتارهای عجیبی داشته باشد، جستجوهای حسی باعث محتاط شدن یا کند شدن یا فعالیت زیاد او می شود که اگر درمان نشود تبدیل به بیش فعالی می شود. کودک نمی تواند به محرک های غلطی که به مغز وارد می شود درست پاسخ دهد و با رفتارهای خودش واکنش نشان می دهد. وقتی می بیند با جیغ و داد و گریه جواب می گیرد این کار را می کند و اگر جواب نگرفت شروع به شکستن و کتک زدن می کند.

وی ادامه داد: با بالا رفتن سن، رفتارهای چنین کودکانی تبدیل به آزار دادن دیگران می شود، رفتارهایی که کم کم تبدیل به اختلالات سلوک می شده و چون فرد از محیط اطراف تفکرات و تصویرسازی های متفاوتی دارد، قوانین و مقررات را نادیده گرفته و تبدیل به یک بزهکار اجتماعی می شود.

وی با بیان اینکه بسیاری از معضلات اجتماعی و کودک آزاری و اختلالات در چند سال اخیر به دلیل درمان نشدن اختلالات دوران کودکی است، افزود: اگر فردی که اتیسم دارد درمان نشود کم کم منزوی تر شده و به جای اینکه از تفکرات خود استفاده کند تبدیل به موجود حساسی می شود که به مرور از خانواده طرد شده و برچسب می خورد. همینطور کسی که فلج مغزی دارد اگر درست درمان نشود ممکن است به جای اینکه بتواند از مغز و بدن خود استفاده و از محدودیت ها فراتر برود، محدودیت هایش بیشتر شود. لکنت هم اگر درمان نشود باعث می شود ارتباطات اجتماعی و عزت نفس و خودکارایی افراد پایین آمده و سرمایه های ملی و انسانی را به این واسطه از دست بدهیم.

انتهای پیام