احساس خوبی ندارد، نگران بچه‌هاست، مدتی است که مدارس تعطیل است و این تعطیلی مدام تمدید می‌شود؛ آرام و قرار ندارد و می‌داند که در این روزها با نیم ساعت برنامه تلویزیون، جبران کسری ساعت آموزشی برای دانش‌آموزانش نمی‌شود.

غمگین به پُشتی خانه تکیه می‌دهد و به صفحه تلویزیون خیره می‌شود؛ این روزها که مدارس به علت پیشگیری از شیوع کرونا تعطیل است، او و خانواده‌اش هم در خانه هستند اما خودش نمی‌داند چرا آنقدر بی‌قرار است.

کلافه شده است؛ سرش را میان دستانش می‌گیرد و با خود فکر می‌کند؛ آری او نمی‌تواند بی‌تفاوت نسبت به شاگردانش باشد؛ حالا که بچه‌ها دسترسی به اینترنت ندارند، او خودش باید فکری کند؛ صبح فردا راهی روستای محل خدمتش می‌شود و تا به خانه دانش‌آموزانش برود و نگذارد که بچه‌های کلاس از درس و مشق عقب بیفتند....

رحیم تیمورزاده مدیر و معلم مدرسه چند پایه روستای قله قوشون در بخش مرکزی شهرستان راز و جرگلان است که هر روز ۳۰ کیلومتر را تا این روستا طی می کند تا به مدرسه برسد.

در روزهای ابتدایی که ویروس کرونا شیوع پیدا کرد و مدرسه ها تعطیل شد خیلی نگران دانش آموزانش بود که مبادا از درس عقب بیفتند چراکه به خوبی می دانست اگر از درس عقب بیفتند کسی کمک حال آن ها نخواهد بود تا عقب ماندگی ها را جبران کند.

هیچ خبری از اینترنت، شبکه شاد، آموزش مجازی در روستای قله قوشون نیست از سوی دیگر وضع مالی دانش آموزان هم خوب نیست که اگر اینترنت هم وجود داشت آن ها تجهیزاتی همچون گوشی، تبلت و ... نداشتند که وارد شبکه شاد شوند.

بنابراین تصمیم می گیرد تا کاری کند که دانش آموزانش عقب نیفتند به همین دلیل درس نامه هایی را تهیه می کند و هر روز این مسیر ۳۰ کیلومتری را طی می کند تا به دانش آموزان برسد.

دوباره سال تحصیلی جدید آغاز شد و کلاس ها به صورت حضوری در شهرستان راز و جرگلان برگزار شدند؛ تیمورزاده ۹ دانش آموز در پایه های اول، سوم، پنجم و ششم دارد.

خیلی می ترسم که بچه ها در مدرسه به این ویروس مبتلا شوند آن را تیمورزاده می گوید و ادامه می دهد: برای همین تا وقتی که هوا خوب بود کلاس را در فضای باز برگزار می کردم و به صورت پایه به پایه به دانش آموزان آموزش می دادم اما دوباره مدارس به صورت مقطعی تعطیل شد و بچه ها نمی توانستند به مدرسه بیایند.

دو نفر از دانش آموزانم در پایه اول ابتدایی هستند، کلاس اول برای دانش آموزان خیلی مهم است و باید آموزش ها برای آن ها حضوری برگزار شود، برای همین وقتی مدارس تعطیل شدند؛ درس نامه هایی را تهیه و به منزل دانش آموزان می رفتم تا آن ها را تحویل بچه ها بدهم و در همان جا نیز اگر اشکالی بود، رفع اشکال کنم.

این معلم که ۲۴ سال سابقه تدریس دارد و همیشه در روستاها و در مدارس چند پایه مشغول به تدریس بود، اضافه می کند: گاهی اوقات وقتی برای تدریس به منزل دانش آموزان می روم، والدین آن ها من را مهمان می کنند و این فرصت خوبی است تا زمان بیشتری را با بچه ها برای درس دادن بگذرانم.

اما این معلم فداکار یک درخواست از دولت هم دارد که به بچه هایی که از لحاظ مالی وضع چندان خوبی ندارند و یا در مناطق محروم زندگی می کنند رسیدگی شود چراکه آموزش حق آن ها هم است.

معلمی که روی کرونا را کم کرد

زهره قوامی شامیر معلم آموزشگاه سیار شهید عظیمیان شهرستان شیروان از دیگر معلم هایی است که در سال کرونایی روی کرونا را کم کرد و آموزش و تحصیل را با وجود سختی های خیلی زیاد تعطیل نکرد.

این معلم عشایری با طی کردن مسیر خیلی زیاد تا مناطق قشلاقی عشایر در منطقه مراوه تپه استان گلستان اجازه نداده تا مدرسه سیارش تعطیل شود.

زهره قوامی شامیر برای شاگردان محروم از اینترنت و گوشی تلفن همراه، فرصت آموزش حضوری، مستمر و پایدار را فراهم کرده است.

دو نفر از معلم های خراسان شمالی منتخبین جشنواره جلوه های معلمین در بحران کرونایی

مهدی مودی مدیرکل آموزش و پرورش خراسان شمالی نیز در گفت و گو با ایسنا، می گوید: دو نفر از آموزگاران خراسان شمالی منتخبین جشنواره کشوری جلوه های معلمین در بحران کرونا معرفی شدند.

وی می افزاید: جشنواره جلوه های معلمی با هدف معرفی جلوه های ماندگار از ایثار و فداکاری  معلمان برگزار شد.

مودی ادامه می دهد: زهره قوامی شامیر معلم آموزشگاه عشایر سیار شهید عظیمیان شهرستان شیروان در منطقه قشلاقی مراوه و تپه استان گلستان برای شاگردان محروم از اینترنت و گوشی تلفن همراه فرصت آموزش حضوری، مستمر و پایدار فراهم کرده است منتخب این جشنواره است.

وی اضافه می کند: رحیم تیمورزاده مدیر آموزگار آموزشگاه روستای قله قشون شهرستان رازو جرگلان که به صورت خود جوش در ایام تعطیلات کرونایی در سنگر تعلیم و تربیت همچنان مشغول تدریس مداوم  بوده است از دیگر منتخب این جشنواره است.

انتهای پیام