براساس تعریف یونسکو "موزه مؤسسه‌ای‌ است دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان باز است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می‌کند. هدف موزه‌ها، پژوهش در آثار و شواهد به‌ جای‌ مانده انسان و محیط زیست او، گردآوری آثار، حفظ و بهره‌وری معنوی و ایجاد ارتباط بین این آثار، بویژه به نمایش گذاردن آنها به منظور بررسی و بهره معنوی است". البته اماکن و آثار باستانی ـ تاریخی، طبیعی و مردم شناسی که به علت فعالیت در زمینه های گردآوری، حفظ، نگهداری و نمایش آثار باستانی دارای اهمیت هستند نیز مشمول تعریف یاد شده می شوند. بر این اساس، حمام «چهارفصل» اراک هم که حدود ۱۰۰ سال پیش در دوران قاجار با کاربری حمام عمومی ساخته شد، حالا یک موزه و معرف هویت اراک در دوره قجر است. حمامی که به همت حاج محمد ابراهیم خوانساری از بزرگان آن روز ساخته شد تا اقشار مختلف مردم از جمله اقلیت های مذهبی از آن استفاده کنند و این یکی از ویژگی ها و البته از دلایل اصلی ساخت این حمام است. سقف گنبدی شکل، کاشیکاری هفت رنگ، سربینه فاقد ستون حمام زنانه، ستون های کاشیکاری شده، سربینه قرینه سازی و رسم بندی شده مردانه و نقوش و مجالس زیبای کاشیکاری در قسمت های مختلف، از جلوه های زیبای هنرنمایی معماران این بنای ۱۶۴۰ مترمربعی است که ۳ تا ۳.۵ متر پایین تر از سطح خیابان اصلی ساخته شده تا هم گرم بماند و هم در مسیر جریان آب قنات قرار بگیرد. این بنا سالیان زیادی است که کاربری اصلی خود را کنار گذاشته و علاوه بر اینکه پیکره های مومی که روایتگر بخشی از تاریخ این شهر، روش زندگی و آداب و رسوم این مردم در دوران قاجار هستند، را میزبانی می کند، اشیائی کهن از تاریخ استان مرکزی و دیگر استانها را نیز در خود به نمایش گذاشته است تا گردشگران ضمن قدم زدن در دهلیزها، هشتی ها، سربینه ها و جای جای این بنای کهن با روایاتی از تاریخ این سرزمین و دیگر نقاط کشور آشنا شوند و نگین این موزه شاید در حال حاضر اسکلت ۷۵۰۰ ساله ای است که از تپه سرسختی شازند ۱۳۹۵ کشف شده و گواهی برقدمت چند هزار ساله تمدنی در این بخش از ایران کهن است. حمام موزه «چهارفصل» اراک در دهم آبانماه ۱۳۵۶ به شماره ۱۳۳۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در سال ۱۳۷۳ پس از اتمام عملیات مرمت و بازسازی به عنوان موزه باستان شناسی و مردم شناسی اراک بازگشایی شد.