به گزارش ایسنا، کارگردان فیلم« سال دوم دانشکده من» در نشست خبری این فیلم در سالن کنفرانس روزنامه شهرآرا در جمع خبرنگاران در خصوص گذر از سینمای اجتماعی به سینمای انسانی اظهار کرد: من سعی کردم تا در این فیلم نشان دهم که باید اصلاح و درک از خودمان شروع شود و بعد به اطرافیان و در نهایت به دیگران برسد. من به این، سینما انسانی می‌گویم  که جدا از سینما اجتماعی نیست.

وی ادامه داد: در« سال دوم دانشکده من» اتفاقی درون ذهن شخصیت محوری داستان پیش می‌آید. من این تجربه را قبلاشروع کردم؛ مانند «شب» و «هر شب تنهایی». در این نوع فیلم دوربین به داخل ذهن شخصیت وارد می‌شود که در تنهایی و گوشه های پنهان خودش چه دغدغه‌هایی دارد در حالی که او را هم نمی‌توان قضاوت کرد.

صدرعاملی اضافه کرد: فاصله گرفتن این فیلم از حوزه اجتماعی تلاش برای تجربه جدید بوده است. اکنون سینما اجتماعی بر خلاف دهه شصت و حتی دهه هفتاد خیلی باب شده است و همه فیلم اجتماعی می‌سازند و من به نوعی این نیت را با خودم کردم که از سینمای اجتماعی عبور کنم و به سینمای انسانی برسم؛ سینمایی که قائل به فرد باشد و انسان درون خودش و با مسائل ذهنی‌اش تعریف شود برای همین دراماتیک شدن این فیلم سخت است.

این کارگردان سینما خاطر نشان کرد: سال دوم دانشکده من یک تجربه تازه و سخت برای من بود و مخاطب نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت باشد. این فیلم یا شما را عصبی می‌کند و دوستش ندارید یا خیلی دوستش دارید. دلیل این امر آن است که به زوایایی از زندگی یک نسل می‌پردازد که کمتر دیده و شنیده شده است گرچه بین خود افراد این نسل گفته می‌شود اما اینکه این معضلات و مشکلات بر روی پرده سینما تصویر شود تجربه کاملا تازه‌ای بوده است.

وی اضافه کرد: این فیلم سعی می‌کند به فردیت انسان بپردازد و انسان را در قبال آزمایشی که می‌شود، محک بزند. در این فیلم غریزه و لذت‌جویی در کنار وفاداری قرار می‌گیرند و شرایط سختی که کمابیش همه ما امتحانش کردیم.

صدرعاملی با بیان اینکه قصه این فیلم به ظاهر محرمانه و خصوصی است اما برای مخاطبین قابل فهم و ملموس است، تاکید کرد: ما در این فیلم قصد نمایش دوربین نداشتیم و تمام تلاشمان را کردیم که وقتی ده دقیقه از فیلم می‌گذرد تماشاگر به کلی فراموش کند که فیلم می‌بیند و متوجه دوربین و میزانسن و فرم‌ها نشود.

این کارگردان سینما با بیان اینکه همواره تلاش کرده است تا باب تازه‌ای را در سینما باز کند، گفت: من، تهیه کننده و تمام عوامل فیلم نیت‌مان این بود که برای مخاطب ارزش و احترام قائل شویم و با توجه به تحقیقات انجام شده، مسائل روانشناسی و روانشناختی، روح و روان نسلی را که بسیار سرگشته است و هیچ آینده روشنی را برای خود متصور نیست، ترسیم کنیم.

وی با اشاره به اینکه فیلم از زندگی روزمره الهام گرفته شده است، تصریح کرد: فیلمنامه را آقای پرویز شهبازی نوشتند و طی صحبتی که باهم داشتیم قرار شد برای اینکه من فیلم را بسازم فیلمنامه با توجه به نقطه نظرات من بازنویسی شود و همین اتفاق هم افتاد.

صدرعاملی بیان کرد: آقای شهبازی فیلمنامه را در سال ۹۳ نوشته بود و بعد از چند سال چند طرح و این فیلمنامه را به من ارائه داد و من این فیلمنامه را انتخاب کردم چرا که فکر کردم با توجه به شرایط خاصی که در این فیلمنامه وجود دارد می‌تواند فیلم بعدی من باشد و در این فیلم به جهانی بپردازم که گوشه نسبتا تاریک بچه های این نسل بپردازم که فرد را به فکر وادارد. این فیلم از شرایط اجتماعی ما نشأت گرفته است.

این کارگردان سینما در خصوص انتخاب بازیگران جوان در نقش های اول و دوم اظهار کرد: من طراوت و تازگی را به تکراری بودن یک چهره ترجیح می‌دهم. ما بازیگران جدید را به سختی انتخاب کردیم به نظرم با این کار تماشاگر با چهره های جدید آشنا می‌شود. خوشحالم که هم من و هم تهیه کننده این ریسک حرفه ای را پذیرفتیم و نقش های اول و دوم کار را به بازیگر های جدید سپردیم‌.

وی افزود: این ماجراجویی برای انتخاب بازیگران جوان نیاز سینماست. از دهه هفتاد به بعد بسیاری از بازیگران مطرح با کار های من شروع کردند و من نمی‌توانم ببینم که همان بازیگران به طور مداوم تکرار می‌شوند گرچه آن‌ها موفق شده اند ولی نیاز این فیلمنامه چهره های با طراوت بود ضمن اینکه باید توانایی اجرای نقش و مسئولیت‌پذیری را می‌داشتند.

صدرعاملی در خصوص استفاده از بازیگران مطرح در نقش های فرعی گفت: بازیگرهای خوب ما همه نشان دادند که وقتی فکر می‌کنند یک اثر متفاوتی خلق می‌شود با کمال میل می‌آیند و در آن مجموعه شرکت می‌کنند حتی اگر یک سکانس بازی کنند.

این کارگردان سینما با بیان اینکه سوابق روزنامه نگاری برای این نوع سینما به او کمک کرده است، تصریح کرد: من هنوز دارم یاد می‌گیرم و بر سر هرفیلمی خودم را صفر می‌کنم و در تلاشم از اول تجربه کنم. اگر به بیست سال گذشته فکر کنید و قرار باشد ده فیلم در ذهنتان بماند قطعا دوتا از آن ها فیلم من است.

وی ادامه داد: من سعی می‌کنم فیلم ایرانی بسازم. من سعی می‌کنم از جامعه خودم حرف بزنم، خودم و دیگران را تکرار نکنم و هم از الگوهای موفقی که به راحتی می‌توان رفت سراغش و گیشه را پر کرد، پرهیز کنم.

صدر عاملی در خصوص اظهارات منتقدان خاطر نشان کرد: بر سر همه فیلم های من این صحبت بود که فیلم های قبلی من بهتر بوده است، وقتی منتقد به خود فرصت دوبار دیدن فیلم را نمی‌دهد و تنها با یکبار دیدن فیلم در شلوغی و ازدحام جشنواره آن را نقد می‌کند حق دارد که هر چیزی را می‌خواهد، بنویسد. گرچه منتقدینی هم مانند دبورا یانگ منتقد هالیوود ریپورتر برداشت متفاوتی دارد.

انتهای پیام