دکتر محمدرضا لطفعلی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: در تمامی نظام‌های اقتصادی زمانی که در عرضه کالا دچار مشکل شویم دولت‌ها به سیاست‌های کوپنی رو می‌آورند تا عرضه محدود را برای پاسخگویی به نیازها و به صورت کنترل شده به اجرا دربیاورند کوپنی شدن واقعیتی است که در همه نظام‌های اقتصادی در شرایطی که با کمبود عرضه مواجه هستند، به کارگرفته می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: اینکه با این موضوع چگونه مقابله کنند و طول دوره کوپنی چه قدر باشد بستگی به شرایط اقتصاد دارد؛ ما در طول جنگ اگر از کوپن استفاده نمی‌کردیم بسیاری از اقشار دچار مشکلات شدید می‌شدند.
این استاد اقتصاد دانشگاه فردوسی بیان کرد: یک خاصیت مهم کوپنی شدن این است که اقشار فقیر جامعه به کالاهایی دسترسی می‌یابند که در غیرکوپنی شدن دسترسی ندارند.
لطفعلی‌پور تصریح کرد: دومین خاصیت کوپنی شدن این است که قیمت کالاهای اساسی تا حدی کنترل شده باقی می‌ماند و بدین ترتیب وضعیت اقشار پایین بدتر از این نمی‌شود.
وی ادامه داد: حال اگر کشوری بتواند در شرایطی به صورت کوتاه مدت از کوپن استفاده کند و در بلندمدت تولید خود را تشویق و ترغیب کند و اقتصاد مبتنی بر تولید را ایجاد کند، طوری که تولید بتواند به تقاضا جواب دهد به هر میزانی که تولید افزایش پیدا کند از عرضه کالاهای کوپنی درصدی کاهش پیدا می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه کوپن ابزاری است در جهت کنترل موقت برخی پدیده‌ها تا دولت بتواند در بلندمدت نیازهای واقعی جامعه را تامین کند، افزود: تا زمانی که اقتصاد به ثبات پایدار نرسد و عرضه متناسب با تقاضا نباشد در زمینه ارز، مسکن ،کالای اساسی و غیره در بحبوحه کمبودها دولت ناچار است که به کوپن روی آورد.
وی افزود: طولانی بودن پدیده کوپن نشان از ضعف ساختارهای زیربنایی کشور و ناتوانی اقتصاد در پاسخگویی به حداقل‌های جامعه دارد و تا زمانی که این زیرساخت‌ها فراهم نشود و تولید متناسب با نیاز جامعه نباشد این سیاست کوپنی اجرا می‌شود.
انتهای پیام