به گزارش ایسنا، خیلی از آنها اولین‌بار است به ایران آمده‌اند، بیشترشان حتی اولین‌بار است که دسته‌های بزرگ سیاه‌پوش عزاداری را می‌بینند و نوای حزن‌انگیزی را در میان بافت تاریخی شهرهای ایران می‌شنوند و با مفهوم تازه‌ای از غذای نذری روبه رو می‌شوند.
برای بسیاری از آنها، ادامه این جریان عزاداری همچنان بعد از 1400 سال، عجیب است و درباره آن بسیار کنجکاوند.
این روزها که تمام موزه‌ها و سایت‌های تاریخی ایران تعطیل هستند، در میان جمعیت عزاداران امام حسین (ع)، به‌ویژه در تکیه‌ها و مساجد تاریخی که هنوز به شیوه‌ای سنتی مرثیه‌سرایی می‌کنند، حتما گردشگران خارجی را می‌توان دید که بیشترشان به خواست خود و داوطلبانه در چنین مراسم‌هایی که گوشه‌ای از فرهنگ و باور مردم ایران را به نمایش می‌گذارد شرکت کرده‌اند.
نوشیدن چای و خوردن غذای نذری به همان اندازه برای این گردشگران جذاب و لذت‌بخش است که شنیدن نوحه‌ای آهنگین در دستگاه موسیقی اصیل ایرانی و دیدن مراسم عزاداری به شیوه‌ای سنتی و گاه متنوع.
برخی از آنها حتی لباس مشکی پوشیدند و سعی کردند به چهره‌شان حالتی حزن‌انگیز بدهند تا با مردم همدل شوند. بعضی‌ها هم بدشان نمی‌آید سربند مشکی ببندند تا حس یک شیعه غمگین در عزای امام حسین (ع) را پیدا کنند. در دِه بسطام آذربایجان غربی هم گروهی از گردشگران آلمانی با دسته‌های زنجیرزنی همراه شدند.
محرم که چندسالی است با فصل گردشگری ایران همزمان شده، رویدادی جذاب برای گردشگران خارجی است. برای همین امسال علاوه‌بر راهنماهای تور که معمولا مکانی را برای بازدید گردشگران از مراسم‌های عزاداری درنظر می‌گیرند، بعضی از اداره‌های میراث فرهنگی و گردشگری مثل استان یزد برای حضور گردشگران خارجی در مراسم تاسوعا و عاشورا برنامه‌ریزی‌هایی کرده بودند و گروهی از این گردشگران را به تماشای یکی از سنتی‌ترین مراسم‌های عزاداری در حسینیه خویدک شهر یزد دعوت کردند.
آتشکده اصفهان هم در روز تاسوعا میزبان تعدادی از گردشگران آلمانی بود و درحالی که همه آنها لباس سیاه به تن داشتند، مهمان قیمه نذری آتشکده زرتشتیان شدند.
تصاویر زیر گوشه‌ای از همراهی گردشگران آمریکایی، کانادایی، آلمانی و سوئیسی را با مراسم عزاداری امام حسین (ع) در ایران نشان می‌دهد. این تصاویر توسط راهنمایان تور (زهرا اسلامی، شکوه شهبازی، عباس پیرمرادیان، محمد رزمخواه و میثم امامی) تهیه شده و در اختیار ایسنا قرار داده شده است.
انتهای پیام