عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس معتقد است: تا جایی که امکان دارد عکسهای خشن باید کمتر منتشر شوند، چون انتشار صحنههای خشن، جامعه را خشن میکند.
وحید سالمی در گفتوگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به اینکه اینگونه عکسها بیشتر در فضای سایبر دیده میشوند، اظهار کرد: انتشار این عکسها به روحیهی افراد یک جامعه بستگی دارد و از آنجا که که مردم در کشور ما یک مقدار خشن هستند طبیعتا انتشار این عکسها بیشتر است. اعدام مجرمان در انظار عمومی به افزایش خشونت در جامعه کمک میکند و زمانی که این مسألهی اجتماعی رعایت نمیشود، تصاویر مربوط به آن نیز منتشر میشود.
او با اشاره به وظایف ادیتورهای عکس در رسانهها، گفت: متأسفانه ادیتورها در انتشار اینگونه تصاویر، بعضی اوقات ضوابط را رعایت نمیکنند.
وی با بیان اینکه عکاسان پیش از عکاسی کردن باید با جامعهشناسها، روانشناسان و روزنامهنگاران کارگاه داشته باشند، ادامه داد: اگر عکاسان به مطالعهی دیگر نقاط دنیا بپردازند، امکان دارد ضریب خطا در انتشار اینگونه عکسها کمتر شود.
سالمی با اشاره به اینکه تقریبا برای انتشار این نوع عکسها قانون مشخصی وجود ندارد، اظهار کرد: در کشورهای دموکراتیک و پیشرفته اصولا قوانینی دربارهی چگونگی استفاده از عکس در فضاهای عمومی وجود دارد که به شهروندان اجازهی پیگیری مجوز انتشار عکسها را میدهد.
وی دربارهی اینکه آیا تکرار انتشار برخی عکسها مانند اسیدپاشی موجب ریخته شدن قبح چنین جرایمی میشود؟ توضیح داد: این موضوع به چینش عکسها، نوع نگاه عکاس به موضوع، میزان خشونت و میزان ضد خشونت بودن عکس بستگی دارد، برای مثال عکسهایی را میبینیم که از اسیدپاشی گرفته شده است، اما خشن نیستند بلکه خشونت را نشان میدهند. رعایت نکات اخلاقی به خود عکاس برمیگردد و برای این کار، عکاس باید باسواد باشد و بداند چگونه باید از عناصر مختلف برای رساندن مفهوم استفاده کند.
او با تأکید بر اینکه عکاس باید از یک حادثه، مدلهای مختلف عکس را ارائه کند، اظهار کرد: وقتی در یک جامعهای اجازهی انتشار عکسهای دردناک داده نمیشود، عکاسان بهسراغ عکسهای دیگر میروند؛ اما ممکن است در جایی دیگر، امکان انتشار چنین عکسهایی وجود داشته باشد.
این عکاس دربارهی اینکه آیا انتشار عکس از حوادثی مانند زلزله یا سیل میتواند سبب جذب کمکها برای مردم آسیبدیده شود؟ گفت: خیلی معمول نیست که با دیدن عکس، این اتفاق بیفتد چون کمکرسانی، استانداردهای خاص خود را دارد.
انتهای پیام