مدير يك اقامتگاه سنتي: هتل‌سازي در روستا اشتباه است پايين‌ترين سطح رتبه‌بندي را به خانه‌هاي سنتي داده‌اند
مدير يكي از اقامتگاه‌هاي سنتي معتقد است: بزرگ‌ترين مشكل اقامتگاه‌هاي محلي اين است كه آن‌ها را از هتل‌ها جدا نمي‌دانند و حتا در پايين‌ترين سطح رتبه‌بندي يعني، «مهمان‌پذير» قرار داده‌اند. مازيار آل داوود، صاحب يكي از اقامتگاه‌هاي سنتي در روستاي «گرمه» از توابع استان اصفهان است كه گردشگران زيادي را از اروپا به اين منطقه جذب كرده و حتا در ساخت و نوسازي ديگر خانه‌هاي روستايي اين منطقه براي پذيرش مسافران مشاركت داشته و به‌عنوان كارآفرين نمونه‌ي كشور نيز شناخته شده است. نام اقامتگاه آل داوود در كتاب گردشگري «lonely planet» نيز به چشم مي‌خورد. او درباره‌ي جايگاه اقامتگاه‌هاي محلي در صنعت گردشگري به خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: اين شيوه‌ي مهمان‌نوازي در خانه‌هاي روستايي و محلي با عنوان «پذيرايي فاميلي» در دنيا كاملا مرسوم است. هزينه‌ي اقامت در اين خانه‌ها معمولا كمتر از هتل‌هاست و شيوه‌ي خاصي را در مديريت خود دارند كه شباهتي به نظام هتلي ندارد. وي با بيان اين‌كه در روستاي گرمه نزديك به چهار اقامتگاه محلي وجود دارد و اداره‌ي ميراث فرهنگي و گردشگري اين منطقه به‌تازگي 20 مجوز ديگر براي متقاضيان تشكيل خانه‌هاي محلي صادر كرده است، ادامه داد: برخي صاحبان اين اقامتگاه‌هاي محلي موفق و برخي ديگر ناموفق بوده‌اند. آن‌هايي كه ناموفق بوده‌اند به اين جريان نگاه مادي داشتند و چون حالا توقع آن‌ها برآورده نشده است، از همه و حتا ما طلبكارند، اعتراض مي‌كنند كه چرا سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از آن‌ها حمايت نمي‌كند يا چرا مردم به خانه‌هاي ما بيشتر از آن‌ها مي‌روند. اين فعال گردشگري بيان كرد: هدف ما از راه‌اندازي اقامتگاه‌هاي سنتي، حفظ زندگي روستايي در شرايطي بود كه بيشتر مردم روستايي مانند گرمه، مهاجرت كرده بودند و روستا تقريبا از جمعيت خالي مانده بود. وقتي اين اقامتگاه‌ها راه‌اندازي شدند، خيلي‌ها به روستا بازگشتند، به كار مشغول شدند و بسياري از خانه‌هاي قديمي روستا بازسازي شدند. آل داوود در ادامه گفت: برخي افراد كه به اين كار رو آورده از نظر مادي موفق بوده‌اند البته منظور، پول پارو كردن نيست؛ ولي آن‌ها در كنار ديگر فعاليت‌هاي روستايي از جمله كشاورزي و دامپروري، اقامتگاه سنتي خود را نيز اداره مي‌كنند. خيلي‌ها هم تمام زندگي خود را فروختند و وام گرفتند؛ اما در اين كار موفق نبودند، چون توقع زيادي داشتند و حالا از اين اوضاع چندان راضي نيستند. وي اظهار كرد: اين‌كه آن‌ها نمي‌توانند مسافران بيشتري را جذب كنند به وجود و فعاليت اقامتگاه‌هاي ما ربطي ندارد، بلكه به نوع و روشي كه ما اقامتگاه‌هاي خود را اداره مي‌كنيم، ارتباط دارد. او ادامه داد: در روستاي گرمه هتل هم ساخته‌اند؛ اما مردم آن‌قدرها هم از آن استقبال نمي‌كنند، چون مسافران فضاي سنتي و روستايي را به هتل ترجيح مي‌دهند. اين فعال حوزه‌ي گردشگري گفت: زياد شدن تعداد اقامتگاه‌هاي سنتي به ناموفق بودن برخي صاحبان اين خانه‌ها هيچ ربطي ندارد. اگر افرادي در اين كار ناموفق‌اند به‌خاطر روش مديريت آن‌هاست. در واقع، آن‌ها ناموفق نبوده‌اند، بلكه توقع زيادي داشتند. وي بيان كرد: ما معمولا به آن‌هايي كه براي كمك گرفتن مراجعه مي‌كنند، مي‌گوييم كه به‌عنوان شغل دوم به اين كار نگاه و دامداري و كشاورزي خود را حفظ كنند، نه اين‌كه همه‌ي اموال خود را بفروشند، چراكه ما مي‌خواهيم فضاهاي روستايي را به مردم نشان دهيم، نه اين كه آن‌ها را از بين ببريم. او معتقد است: زياد شدن تعداد اين اقامتگاه‌ها سبب مرمت خانه‌هاي از بين رفته‌ي روستايي مي‌شود اتفاقي كه در روستاي گرمه رخ داد. ضمن آن‌كه ارزش اين فضاها بيشتر و فرصت‌هاي شغلي نيز براي مردم روستا فراهم مي‌شود، پس به نوعي افزايش اقامتگاه‌هاي سنتي در فضاهاي روستايي، خوب است. آل داوود همچنين تأكيد كرد: در اين كار نبايد صرفا ساخت چهار اتاق مهم باشد، بلكه بايد جنبه‌هاي ديگري را نيز در نظر گرفت. او قرار دادن اقامتگاه‌هاي سنتي در رتبه‌ي مهمان‌پذيرها را بزرگ‌ترين مشكل موجود دانست و گفت: حتا به اين خانه‌ها، اقامتگاه سنتي هم گفته نمي‌شود در حالي كه بايد به‌عنوان اقامتگاه روستايي و سنتي شناخته شوند؛ ولي هنوز نتوانسته‌اند جايگاهي براي آن پيدا كنند. اين مدير اقامتگاه سنتي در روستاي گرمه اظهار كرد: اگر اين رتبه‌بندي درست شود صاحبان اين اقامتگاه‌ها موظف مي‌شوند، استانداردهاي خاصي را رعايت كنند. او درباره‌ي شيوه‌ي نظارت كردن روي اقامتگاه‌هاي محلي، بيان كرد: به‌تازگي در اين منطقه دادن مجوز، نظارت كردن كارشناسان ميراث فرهنگي و بهداشت آغاز شده است؛ ولي هنوز آشفتگي وجود دارد و لازم است اين روند جا بيفتد. آل داوود افزود: بايد ديد هدف از نظارت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و شيوه‌ي آن‌ها در اين كار چيست، آيا قرار است شيوه‌ي نظارت كردن آن‌ها مانند هتل‌ها باشد، آيا به مرمت و حفظ اصالت خانه‌هاي روستايي و كيفيت خدمات آن‌ها متناسب با فضايي سنتي توجه مي‌شود؟ چون قائل شدن به شيوه‌هاي متفاوت در نظارت كردن روي اقامتگاه‌هاي سنتي اهميت ويژه‌اي دارد. اين مدير اقامتگاه سنتي در روستاي گرمه درباره‌ي واكنش‌هاي منفي برخي هتل‌داران نسبت به فعاليت اقامتگاه‌هاي محلي و زياد شدن آن‌ها، اظهار كرد: هتل‌داران بايد نگاه خود را به اين اقامتگاه‌ها تغيير دهند، چون شيوه‌ي مديريت ما تفاوت مي‌كند. وي گفت: مشكل هتل‌داران، اقامتگاه‌هاي سنتي نيست، بلكه نبود گردشگر است. در فصلي كه تعداد گردشگران زياد است هتل‌ها، حتا زيرزمين‌هاي خود را اجاره مي‌دهند و همزمان اقامتگاه‌هاي سنتي هم مسافر دارند، پس دليل نارضايتي آن‌ها كم شدن مسافر است نه ايجاد شدن مهان‌پذيرها يا خانه‌هاي سنتي. آل داوود ادامه داد: البته اگر اين اقامتگاه‌ها در فضاهاي شهري ساخته شوند، ممكن است رقابت ناسالمي ميان هتل‌داران و اين خانه‌ها ايجاد شود؛ ولي لازم است اين شيوه (ساخت اقامتگاه‌هاي سنتي) در روستاها رواج يابد، چون هتل‌سازي در فضاهاي روستايي اشتباه است. او با تأكيد بر لزوم مشخص كردن جايگاه اقامتگاه‌هاي سنتي، بيان كرد: هيچ‌يك از اين واحدهاي اقامتي در مخالفت با ديگري نيستند و هريك با استانداردهاي مشخص و در جاي خود قرار دارند. وي گفت: استفاده از اقامتگاه‌هاي سنتي در كشورهاي آسياي شرقي نيز خيلي رواج دارد و همه‌ي آن‌ها پر از مسافر هستند، چون آمار گردشگران در اين كشورها بالاست و هر كسي براساس تقاضاي خود به اين خانه‌ها مي‌رود و اصلا اين‌طور نيست كه مردم از روي ناچاري به اقامتگاه‌هاي محلي بروند. آل داوود با تأكيد بر اين‌كه لازم است ما در كشور خود براي هر نوع گردشگر با هر درآمدي، امكانات متناسب داشته باشيم، توضيح داد: زماني در كنار زاينده‌رود در اصفهان، فضايي را به‌عنوان كمپينگ ايجاد كردند. اين حركت با مخالفت هتل‌داران مواجه و سبب شد، اين كمپينگ جمع شود، چون هتل‌داران اين شهر معتقد بودند ساخت اين كمپينگ سبب خالي ماندن هتل‌هاي آن‌ها مي‌شود در حالي كه افرادي كه هتل پنج ستاره را براي اقامت انتخاب مي‌كنند ديگر كنار خيابان چادر نمي‌زنند. بنابراين وجود اين اقامتگاه‌ها منافاتي با فعاليت هتل‌ها ندارد و بايد متناسب با هر بودجه‌اي، اين امكانات را ايجاد كرد. او معتقد است: اگر اين امكانات نباشند و در استفاده از آنچه موجود است نيز اجبارهايي وجود داشته باشد، مردم ديگر به مسافرت نمي‌روند و با اين روند، سفر كم‌كم حذف مي‌شود. انتهاي پيام