مسوول بخش زمين‌شناسي تخت ‌جمشيد ‌(پارسه) گفت: مقايسه‌ي سفال‌هاي ايلامي چغازنبيل و هفت‌تپه با تخت ‌جمشيد (پارسه) نشان داد كه به‌دليل مشابه نبودن خاك اين دو منطقه، دو تكنيك بسيار متفاوت در پخت و كار روي سفال‌هاي آنها به كار رفته است. سيدمحمدامين امامي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، افزود: خاك خوزستان با خاك فارس تفاوت دارد و اين تفاوت را مي‌توان زير ميكروسكوپ مشاهده كرد؛ ايرانيان باستان با تشخيص اين موضوع، تكنيك هاي مختلفي براي ساخت سفال به كار مي‌بردند و دانش آنها سبب شده است تا سفال‌هاي شش هزار ساله همچنان سفت باشند، در حالي كه اگر ما چيزي بسازيم، يك سال بعد در طبيعت حل مي‌شود. وي كه مسوولت بررسي و شناسايي سفال‌هاي چغازنبيل، هفت تپه و تخت‌جمشيد (پارسه) را بر عهده دارد، در ادامه، گفت: سفال‌ها با استفاده از روشهاي طيف سنجي با اشعه‌ي x بررسي و فازهاي موجود در بافت آنها شناسايي مي‌شود؛ ‌فازها قطعاتي هستند كه از نظر ميكروسكوپي سفال‌ها را تشكيل مي‌دهند و در درجه حرارت‌هاي متفاوت به وجود مي‌آيند يا از بين مي‌روند. بنابراين، وجود يا نبودن يك فاز، نشان دهنده‌ي عمليات‌هاي متفاوت است. با اين روش، سفال‌هاي چغازنبيل و هفت تپه را از نظر فازهاي آنها مي‌توان دسته‌بندي كرد. او اضافه كرد: پس از مشخص شدن فازها، بررسي ساختاري فازها آغاز و مشخص مي‌شود كه تحت چه شرايطي در مراحل ساخت، پخت و عمل آوردن، سفال‌ها اين ساختار را از خود نشان داده‌اند. تا كنون مشخص شده است كه منبع مواد خام سفال‌هاي چغازنبيل و هفت تپه با يكديگر متفاوت بوده، ولي هنوز درباره‌ي منشاء آنها اطلاعي به دست نيامده است. اين كارشناس همچنين اظهار داشت: با توجه به استفاده‌ي زياد از فيروزه، احتمال دارد معدن فيروزه‌اي نيز در استان فارس باشد كه به دليل كمبود نيرو و نبودن حمايت‌هاي لازم، پروژه‌اي براي پيدا كردن اين معدن تعريف نشده است و شايد در آينده بتوان در مورد آن پژوهش كرد. وي با اشاره به اين كه نخستين سربارهاي مس در تخت‌ جمشيد (پارسه) در برزن جنوبي پيدا شد، گفت: بست‌هاي دم‌چلچله‌يي به كار رفته در آثار تخت ‌جمشيد (پارسه) از آهن است و بايد بدانيم كه آنها آهن مورد نياز براي ساخت اين بست‌ها رااز كجا تامين مي‌كردند. انتهاي پيام