به نقل از تایمز، دبیرخانه ملی تغییر آبوهوا (NCCS) گفت که سنگاپور همچنین در حال تصمیمگیری برای افزایش هدف اقلیمی ۲۰۳۰ برای حمایت از هدف بلندمدت است.
لارنس وانگ، معاون نخستوزیر سنگاپور گفت: در طول بودجه امسال در ماه فوریه، سنگاپور قصد دارد میزان انتشار گازهای گلخانهای خود را تا اواسط قرن و یا حدود آن به صفر برساند.
وی افزود که نرخ مالیات کربن در سنگاپور نیز از پنج دلار سنگاپور به ازای هر تن آلاینده تا سال ۲۰۳۰ به بین ۵۰ تا ۸۰ دلار سنگاپور افزایش خواهد یافت تا این کشور به اهداف اقلیمی خود دست یابد. افزایش مالیات کربن ازجمله طرحهای اقلیمی است که سنگاپور در ماههای اخیر اعلام کرد.
موارد دیگر شامل برنامههای سنگاپور برای برقیکردن وسایل نقلیه خود و کارآمدتر کردن ساختمانها و کارخانهها در مصرف انرژی است.
هدف سنگاپور برای دستیابی به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰، هدف بلندمدت آبوهوای آن را با سایر کشورهای توسعه یافته همسو میکند. ژاپن، کانادا، ایالاتمتحده و اتحادیه اروپا ازجمله کشورها و مناطقی هستند که قصد دارند تا آن سال به صفر خالص برسند.
دبیرخانه ملی تغییر آبوهوا افزود: با تکیه بر تاکید دیرینه سنگاپور بر توسعه پایدار، انجام یک حرکت قاطع به سمت صفر خالص تضمین میکند که ما نقش خود را در مبارزه جهانی علیه تغییرات آبوهوایی انجام میدهیم.
سنگاپور در سال ۲۰۲۰، به سازمان ملل اعلام کرد که قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار گازهای گلخانهای خود را از اوج سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش دهد و هدف آن این است که به محض اینکه در نیمه دوم قرن قابل اجرا باشد، به انتشار خالص صفر برسد.
تعهدات آبوهوای خالص صفر که با برنامههای کوتاهمدت قویتر کاهش آبوهوا پشتیبانی میشوند، جهان را در موقعیت بهتری برای محدود کردن گرمایش زمین تا ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از سطوح پیش از صنعتیشدن قرار میدهند.
این هدفی است که دانشمندان آبوهوا میگویند به جهان کمک میکند تا از اثرات شدیدتر آبوهوایی مانند سیلهای شدیدتر، آتشسوزیهای جنگلی و رویدادهای شدید آبوهوایی اجتناب کند.
دبیرخانه ملی تغییر آبوهوا گفت که سنگاپور موقعیت خوبی برای استفاده از روندهای جهانی در تامین مالی پایدار و اهداف خالص صفر شرکتها دارد و بهعنوان مکانی جذاب برای فعالیتهای اقتصادی سبز در صنعت، خدمات و امور مالی توسعه مییابد اما کاهش انتشار گازهای گلخانهای مستلزم تلاش همه اقشار جامعه است.
شرکتها باید در فعالیتهای خود، کربن فشرده کمتری ایجاد، کارگران باید مهارتهای جدیدی کسب کنند و افراد باید با تغییرات سبک زندگی مانند مصرف و هدر دادن کمتر و کاهش مصرف انرژی سازگار شوند.
انتهای پیام