به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، یک پژوهش جدید که توسط گروهی از روانشناسان "دانشگاه باث"(University of Bath) و "دانشگاه کاردیف"(Cardiff University) انجام شده است، نشان می‌دهد که با در نظر گرفتن تفاوت بین نحوه تجربه و عملکرد زنان و مردان براساس احساسات آنها، می‌توان تشخیص اوتیسم را بهبود بخشید.
این پژوهش نشان می‌دهد در حالی که مردان کمتر در مسائل عاطفی درگیر می‌شوند، زنان نیاز بیشتری به درگیر شدن در تجربیات عاطفی دارند. به گفته پژوهشگران، این امر می‌تواند بر تشخیص اوتیسم تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، مردان معمولا ویژگی‌های شخصیتی بیشتری در رابطه با اوتیسم دارند؛ از جمله ترجیح دادن انجام کارها به صورت مکرر، علایق شدید و مشکل در رسیدن به اهداف. در مقابل، زنان معمولا گزارش می‌دهند که احساسات کمک می‌کنند تا با مشکلات زندگی کنار بیایند و این ممکن است به آنها کمک کند تا ویژگی‌های اوتیستیک خود را پنهان کنند.
تحقیقات محدودی که تا به امروز انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که سوگیری‌های جنسیتی معمولا به نادیده گرفتن اوتیسم زنان در اوایل زندگی آنها منجر می‌شوند. بخشی از این موضوع ممکن است مربوط به هنجارهای جنسیتی باشد که در آن تفاوت‌های عاطفی بین دو جنسیت، نکته‌ای کلیدی است.
این یکی از نخستین پژوهش‌هایی است که ویژگی‌های شخصیتی مرتبط با اوتیسم را در کنار تفاوت در نحوه پردازش احساسات مردان و زنان بررسی می‌کند.
پژوهشگران با استفاده از داده‌های ۱۶۵۶ بزرگسال جوان بریتانیایی بررسی کردند که چرا مردان، ویژگی‌های اوتیسم بیشتری را نسبت به زنان گزارش می‌کنند و احتمال تشخیص ابتلا به اوتیسم در آنها بیشتر است. در این پژوهش، مردان گزارش دادند که نیاز کمتری به تجربیات عاطفی دارند. به گفته پژوهشگران، این امر ممکن است به رویگردانی مردان از تجربیات عاطفی-اجتماعی منجر شود و به بروز ویژگی‌های اوتیسم بیشتری بیانجامد.
دکتر "لوسی لیوینگستون"(Lucy Livingston)، مدرس دانشگاه کاردیف، تأثیر تفاوت‌های جنسیتی موثر در اوتیسم را مورد بررسی قرار داده است. لیوینگستون توضیح داد: مسئله اوتیسم پنهان در زنان، در حال مطرح شدن در جامعه است و ضعف‌های روش‌های کنونی ما در تشخیص را آشکار می‌کند.
وی افزود: ما می‌دانیم که مردان تا چهار برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به این بیماری هستند. اکنون معتقدیم که یکی از دلایل این امر می‌تواند به تفاوت‌های جنسیتی در احساسات مربوط باشد. در واقع، حدس ما این است که نیازهای عاطفی بالاتر می‌توانند ویژگی‌های اوتیسم را در برخی از زنان پنهان کنند.
لیوینگستون ادامه داد: ما امیدواریم که یافته‌های این پژوهش نه تنها درک ما را در مورد دلایل مهم روان‌شناختی ورای تفاوت‌های جنسیتی در اوتیسم بهبود ببخشند، بلکه بتوانند به بهبود تشخیص دقیق اوتیسم در مردان و زنان کمک کنند.
بدون تشخیص درست، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است حمایت‌هایی را که می‌توانند زندگی آنها را سالم‌تر و شادتر کنند، از دست بدهند. به همین دلیل، موضوع عدم تشخیص اوتیسم در زنان بسیار مهم است.
"لوسی والدرن"(Lucy Waldren)، پژوهشگر دانشگاه باث و سرپرست این پژوهش گفت: هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است تا مشخص شود که چرا مردان و زنان در نیازهای عاطفی خود با هم تفاوت دارند و اینکه آیا این امر به دلیل انتظارات جامعه شکل می‌گیرد یا خیر. ما امیدواریم که این پژوهش، به بهبود عملکرد بالینی در شناسایی اوتیسم در زنان طی مراحل اولیه زندگی آنها کمک کند.
این گروه پژوهشی، داده‌های پژوهش خود را در اختیار سایر پژوهشگران و پزشکان قرار داده‌اند تا بتوان آنها را در تحقیقات آینده برای آشکار کردن بینش‌های جدیدی درباره اوتیسم بررسی کرد.
این پژوهش، در مجله "JCPP Advances" به چاپ رسید.
انتهای پیام