عباس محمدیان رئیس بسیج رسانه خراسان رضوی طی یادداشتی آورده است: «کشور در حال پوست‌اندازی است. این خاصیت انتخابات است. پس از هر مرحله‌ای که صندوق‌ها حَکَم می‌شوند تا حُکمِ مردم را بنویسند به نام افراد تازه، مرحله جدیدی از نو شدن آغاز می‌شود. برخی افراد از چرخه مدیریت خارج می‌شوند و برخی از افراد این فرصت را پیدا می‌کنند تا در چرخه مدیریتی کشور ورود پیدا کنند؛ چه حکومت برای تمشیت امور، باید مدام به نوخواهی و نوزایی بپردازد. این هم طبیعت کار است و هم اقتضای تحول، ولی یک «اما» اینجا وجود دارد و آن این که باید در انتصاب‌ها اولویت با توان و تخصص افراد باشد، نه این‌که چون فلانی از جناح من است و در ستاد من، نقشی فعال داشته است پس باید از سفره ملت، با اهداء کلید فلان جایگاه و صندلی فلان پُست، با او تسویه حساب کنم و برای فرداها هم او را برای خود نگهدارم. این چیزی است که همواره ما را به نقطه صفر باز می‌گرداند و الا با چرخش نخبگان که کسی مشکل ندارد.
مشکل زمانی ایجاد و دامن گستر می‌شود که به جای چرخش نخبگان، شاهد چرخش دوستان باشیم و نباید شایسته سالاری را با چرخش دوستان اشتباه گرفت. نتیجه این رفتار هم در جا زدن خواهد بود حال آنکه ما چه در حوزه شهری و چه در حوزه ملی مشکلات زیادی داریم، که بایستی به آن بپردازیم. توجه به این نکته مهم و حیاتی اقتضا می‌کند تا به سمت انتصاب‌ها و انتخاب‌های غیر سیاسی و به دور از سهم‌دهی و به معنای درست کلمه، تخصصی برویم. تلاش اعضاء ستاد را به نوعی دیگر باید قدر دانست آن هم نه از جیب مردم و سفره مردم.
شایسته‌سالاری بر اساس تخصص در جایگاه مرتبط راهبردی است دینی، اخلاقی و انقلابی -به ویژه در این دوران که حضرات همه با شعار انقلابیگری به میدان آمده‌اند- از باورمندان واقعی تفکر انقلابی، نگاهی مومنانه و همه شمول انتظار است. در این راستا، حفظ بدنه متخصص و پاکدست دوره پیشین، یک «بایدِ انقلابی» است چه برای پرورش این افراد، بسیار هزینه شده است و برای رسیدن به تخصص، فصول آزمون و خطا را پشت سر گذاشته و به انسجام فکری و قوام حرفه‌ای رسیده‌اند. حفظ اینان به عنوان یک سرمایه ملی باید مورد نظر برنامه‌ریزان باشد. در کنار این مهم، راه بستن بر ویژه‌خواهی و ویژه‌خواری، یک «بایدِ انقلابی» دیگر است که لازم است مورد توجه و عمل قرار گیرد. این نگاه و انگاره که گویا سفره‌ای تازه پهن شده و دوستان را باید پای آن نشاند از اساس با منطق انقلاب ناسازگار است. بدانیم که در فصل کار، باید کاردان‌ها را به کار گرفت و ساحت خدمت را به دانایان امور سپرد تا نتیجه‌اش را در زندگی مردم دید.
حرف زیاد است، اما به همین مختصر بسنده می‌کنیم که گفته‌اند «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است».
انتهای پیام