آسانسور، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اجزای زیرساخت‌های شهری و ساختمانی، نقش کلیدی در افزایش کیفیت زندگی شهروندان دارد. با رشد روزافزون ساختمان‌های بلندمرتبه و افزایش استفاده از این وسیله، توجه به ایمنی، کارایی و استانداردسازی آن اهمیتی دوچندان پیدا کرده است. سالانه حوادث متعددی ناشی از نقص فنی یا عدم رعایت استانداردهای لازم در نصب و بهره‌برداری از آسانسورها گزارش می‌شود که پیامدهای تلخ جانی و مالی به همراه دارد.
در این راستا، نقش سازمان ملی استاندارد در تدوین و اجرای مقررات ایمنی و نظارت بر عملکرد پیمانکاران حوزه آسانسور حیاتی است. استانداردسازی نه‌تنها به افزایش ایمنی کاربران کمک می‌کند، بلکه تضمینی برای عمر مفید تجهیزات و کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیرات نیز به شمار می‌رود.
این گفت‌وگو فرصتی است تا ضمن بررسی چالش‌ها و الزامات استانداردسازی آسانسورها، از برنامه‌ها و سیاست‌های اجرایی این سازمان مطلع شویم.
محمدی، سرپرست اداره کل استاندارد گیلان، با اشاره به تاریخچه فعالیت سازمان استاندارد، تصریح کرد: سازمان ملی استاندارد نزدیک به یک قرن قدمت دارد و در ابتدا بر اوزان، مقیاس‌ها و سنجش ترازوهای مورد استفاده در دادوستد عمومی متمرکز بود. از سال ۱۳۰۴ فرآیند استانداردسازی در کشور آغاز شد و در سال۱۳۳۹ به تأسیس مؤسسه استاندارد برای کنترل کالاهای تولیدی، صادراتی و گمرکی انجامید.
وی خاطرنشان کرد: پس از پیروزی انقلاب، قانون جدید مؤسسه استاندارد در سال ۱۳۷۱ تصویب شد که تمرکز آن با توجه به صنعتی شدن کشور، بر کنترل کالاهای تولیدی بود. همچنین در سال ۱۳۷۶، الحاقیه‌ای به این قانون اضافه شد که بر الزام استاندارد برای تأمین حداقل‌های ایمنی و امنیت شهروندان تأکید داشت.
محمدی در ادامه با اشاره به قانون جدید استاندارد اظهار کرد: این قانون از سال۱۳۸۹ تدوین شد و پس از هفت سال قرارگرفتن در فرآیند تصویب، در سال ۱۳۹۶ با عنوان قانون تقویت و توسعه استاندارد توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام مصوب و اجرایی شد. بر اساس این قانون، سازمان ملی استاندارد به مرجع رسمی حاکمیتی ارتقا یافت و کارشناسان آن در حکم ضابط قضایی محسوب می شوند. همچنین کلیه دستگاه‌های اجرایی تابعه قوه مجریه موظف به تدوین و اجرا، نظارت مقررات فنی خود با رعایت استانداردهای ملی تحت نظارت عالیه این سازمان شدند.
سرپرست اداره کل استاندارد درباره استانداردسازی آسانسور گفت: استانداردسازی آسانسور، ضرورتی برای حفظ جان شهروندان است و این سازه از سال ۱۳۸۲ مشمول استاندارد اجباری شد و با رشد ساخت‌وساز در کشور، نظارت بر این حوزه از سال ۱۳۸۹ شتاب گرفت. در حال حاضر، شرکتهای نصاب آسانسور باید توسط سازمان صمت تایید صلاحیت شده باشند و پس از نصب، نتایج بازرسی توسط شرکت های بازرسی مورد تایید استاندارد در سامانه مربوطه ثبت می‌شود تا گواهی تایید اولیه آسانسور خطاب به شهرداری ها صادر شود.
همچنین آسانسورهای منصوب و مورد تایید پس از یکسال اعتبار گواهینامه می بایست سالانه توسط شرکت های مجاز سردیس و نگهداری و سالانه مورد بازرسی ادواری و تایید مجدد قرارگیرند در غیر این صورت شرکتهای بیمه گر در زمان وقوع حادثه عهده دار جبران خسارات و زیان وارده نبوده و مسئولیت آن متوجه مدیر ساختمان یا بهره بردار آسانسور خواهد بود که صحت گواهینامه های آسانسور با ارسال کد رهگیری ده رقمی در کابین آسانسور به سامانه پیامکی ۱۰۰۰۱۵۱۷ قابل استعلام است.
محمدی تأکید کرد: استانداردسازی آسانسور یک مطالبه عمومی است و شهروندان باید از عواقب استفاده از آسانسورهای غیراستاندارد آگاه باشند. آسانسور غیرایمن می‌تواند حوادث مهلکی به همراه داشته باشد و هدف سازمان ملی استاندارد، تأمین ایمنی و آرامش مردم است.
انتهای پیام
نظرات