به گزارش ایسنا، ناسا پس از اعلام شکست در ساخت ماه‌نورد «وایپر»(VIPER) به دلیل کمبود بودجه گفت که هنوز برنامه‌های خود را برای انتخاب تنها یک شرکت به منظور توسعه ماه‌نورد ماموریت «آرتمیس»(Artemis) بررسی نکرده است.

به نقل از اسپیس نیوز، ناسا در ماه آوریل اعلام کرد که قراردادهایی را به سه شرکت «اینتوئتیو مشینز»(Intuitive Machines)، «لونار اوتپست»(Lunar Outpost) و «ونتوری استرولب»(Venturi Astrolab) برای فاز اول قرارداد خدمات «وسیله نقلیه قمری»(LTV) اعطا کرده است. این قراردادهای یک‌ساله که کار کردن روی آنها به طور رسمی در ماه مه آغاز شد، به شرکت‌ها امکان می‌دهند تا طرح‌های خود را برای ماه‌نوردهایی ارائه دهند که فضانوردان در ماموریت‌های بعدی آرتمیس از آنها استفاده خواهند کرد.

ناسا گفت که یکی از شرکت‌ها را برای ساخت ماه‌نورد خود انتخاب خواهد کرد و پس از آن، آژانس عملا ماه‌نورد را تحت یک قرارداد خدمات اجاره خواهد کرد. همچنین، شرکت سازنده می‌تواند ماه‌نورد را در زمانی که ناسا از آن استفاده نمی‌کند، به مشتریان دیگر اجاره دهد.

این روش با سایر قراردادهای خدماتی که ناسا برای عملیات‌ آرتمیس و ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌کند، از فرودگرهای سرنشین‌دار ماه گرفته تا محموله‌های ایستگاه فضایی و مأموریت‌های سرنشین‌دار به آن متفاوت است. در این قراردادها، ناسا خدمات را از حداقل دو ارائه‌دهنده خریداری می‌کند. استدلال ناسا این است که با این کار تضمین می‌کند قابلیت‌های کلیدی حتی در صورت تزلزل یک ارائه‌دهنده، از سوی ارائه‌دهنده دیگری در دسترس باشند.

مقامات ناسا در آن زمان گفتند که بودجه محدود، آژانس را از انتخاب شرکت دوم باز می‌دارد. «کریس هنسن»(Chris Hansen) معاون مدیر برنامه پیاده‌روی فضایی ناسا گفت: ما تا جایی که می‌توانیم، رقابت را در این زمینه حفظ می‌کنیم. روش ناسا در برنامه وسیله نقلیه قمری به ما اطمینان بیشتری می‌دهد که ‌بتوانیم بودجه‌ در نظر گرفته‌شده برای انجام مأموریت خود را حفظ کنیم.

رویکرد ناسا برای فراهم کردن قابلیت‌های مورد نیاز وسیله نقلیه قمری بررسی شده است. شرکت «کالینز ارواسپیس»(Collins Aerospace) روز ۲۵ ژوئن اعلام کرد که دیگر به کار کردن روی وظیفه تعیین‌شده در سال ۲۰۲۲ برای توسعه یک لباس فضایی جدید مخصوص ایستگاه فضایی بین‌الملی ادامه نخواهد داد. این لباس‌ها طبق یک قرارداد خدماتی باید در اختیار ناسا قرار بگیرند.

کالینز یکی از دو شرکتی بود که برای این برنامه انتخاب شد. شرکت دوم «آکسیوم اسپیس»(Axiom Space) بود که ناسا وظیفه‌ای را برای طراحی لباس مخصوص پیاده‌روی فضانوردان آرتمیس روی ماه به آن محول کرد. هر دو شرکت، یک دستور کار دریافت کردند مبنی بر این که آکسیوم اسپیس بتواند لباس خود را با شرایط ایستگاه فضایی بین‌المللی و کالینز لباس خود را با شرایط ماه تطبیق دهد.

«ونسا وایچ»(Vanessa Wyche) مدیر «مرکز فضایی جانسون» ناسا روز ۳۰ ژوئیه در یک نشست خبری گفت: آکسیوم اسپیس به کار کردن روی لباس مخصوص ریزگرانش برای زمانی که کالینز شکست بخورد، ادامه خواهد داد.

وایچ خاطرنشان کرد که ناسا به دنبال راه‌هایی برای حفظ رقابت در برنامه خود است. وی افزود: ما می‌خواهیم مطمئن شویم که یک رقابت داریم. ما می‌خواهیم همچنان بتوانیم یک نسخه پشتیبان داشته باشیم. این می‌تواند شامل انتخاب یک ارائه‌دهنده جدید یا انجام دادن فعالیت‌های داخلی برای کاهش خطر در صورت بروز مشکلات فنی در آکسیوم اسپیس باشد.

اگرچه ناسا به تضمین رقابت در برنامه لباس فضایی تعهد دارد اما تجربه کالینز، موضع آن را درباره قرارداد خدمات وسیله نقلیه زمین قمری تغییر نداده است.

«استیو موندی»(Steve Munday) مدیر پروژه وسیله نقلیه زمین قمری در ناسا روز ۳۱ ژوئیه طی یک میزگرد پیرامون این برنامه گفت: بودجه مانع حمایت آژانس برای بیش از یک شرکت می‌شود. من دوست دارم بیش از یک شرکت وجود داشته باشد. محدودیت‌های بودجه ممکن است ما را مجبور کنند تا فقط یک شرکت داشته باشیم. من فکر می‌کنم همه ما موافقیم که داشتن شرکت‌های بیشتر برای افزایش رقابت و کاهش خطر بهتر است.

سه شرکت انتخاب‌شده، جزئیات کمی را درباره وسایل نقلیه خود ارائه کردند. یکی از مسائل مطرح‌شده، مدل تجاری این سه شرکت بود؛ از جمله این که ناسا چقدر از ماه‌نورد استفاده خواهد کرد و چه مشتریان دیگری خواهد داشت.

انتهای پیام