به گزارش ایسنا، هفته سیزدهم لیگ برتر انگلیس با یک قاب تماشایی و ماندگار تمام شد: یورگن کلوپ مقابل یاغیگری داروین نونیز ایستاد و اجازه نداد با پپ گواردیولا درگیر شود.
بازی حساس هفته با تساوی یک بر یک در ورزشگاه اتحاد به پایان رسید. پپ گواردیولا و یورگن کلوپ به سمت هم میرفتند تا مانند تمامی رویاروییهایی که داشتهاند با یک برخورد گرم و صمیمی قاب پایانی این بازی را ثبت کنند.
در همین زمان داروین نونیز بدون دلیل مشخصی به سمت پپ رفت و قصد داشت با او درگیر شود که کلوپ جلوی او را گرفته و بازیکن خود را به سمت عقب هل داد. درحالی که دستیار کلوپ هم سعی داشت پپ را آرام کند، سرمربی آلمانی مهاجم تیمش را آرام کرد و به این ماجرا پایان داد تا از یک اتفاق جنجالی جلوگیری کند.
یک صحنه جذاب و جالب که احترام متقابل میان کلوپ و همتای اسپانیایی خود را نشان میدهد. بعد از دیدن چنین صحنههایی، ناخودآگاه با اتفاقات متعددی که در فوتبال ما رخ داده، ذهن مقایسهگر ما به این سمت میرود که اگر همین اتفاق قرار بود در داربی و بین بازیکن پرسپولیس و مربی استقلال رخ بدهد، چه میشد؟
عواقبی که قرار بود هنگام این اتفاق و به دنبال آن رقم بخورد به اندازهای وسیع و غیرقابل تحمل است که حتی فکر کردن به آن هم باعث میشود مغز آدم سوت بکشد! به مربیان و فوتبالیستهای ما که علاقه بسیار زیادی به مقایسه فوتبال ایران و فوتبال روز دنیا دارند، توصیه میشود دست کم یک بار لحظات پایانی بازی شنبه شب را تماشا کنند.
قطعا مربیان و بازیکنان خارج از ایران هم مستثنی از حواشی، اعتراض به داوری یا درگیریهای داخل زمین نیستند اما جنبههای مثبت و آموزندهای که داخل و خارج از زمین دارند به اندازهای درست و حرفهای است که اتفاقات این چنینی در آن گم است.
بر کسی پوشیده نیست که در حال حاضر گواردیولا و کلوپ اگر نگوییم بهترین، جزو بهترین مربیان سطح بالای جهان هستند و هر فردی که به نوعی با آموزش به فوتبالیستها سروکار دارد از آنها الگوبرداری میکند. اگر قرار بود برخورد کلوپ مانند آنچه اغلب در فوتبال ایران میبینیم، باشد، اخبار زد و خورد پپ و نونیز برای هفتهها تیتر رسانهها و خبرگزاریها بود.
برای مثال، هنوز مدت زیادی از آنچه میان جواد نکونام و یحیی گل محمدی اتفاق افتاد، نمیگذرد. رفتار دو مربی حرفهای که در زمان خودشان آمار و ارقام بسیار قابل توجهی داشتهاند را میتوان با رابطه میان کلوپ و گواردیولا مقایسه کرد؟ مطلقا خیر.
هر اندازه هم که به زیرساختها و امکانات فوتبال ایران نقد وارد باشد، پر واضح است که همه چیز در فوتبال ما به این موارد ارتباطی ندارد. رفتار و برخوردی حرفهای که از بازیکنان و مربیان انتظار میرود، ربطی به نبود VAR ندارد. حتی بدون این فناوری هم میشود از الگوهای رفتاری درست سرمشق گرفت.
به قول معروف اگر یک «جوالدوز» به مردم زدیم، کاش یک سوزن هم به خودمان بزنیم. برای پیشرفت باید از بهترینها الگو گرفت و اگر خواهان پیشرفت هستیم پس از کلوپ بیاموزید!
انتهای پیام
نظرات